We zijn de humanity kwijt

Velen denken dat Suriname het enige land is dat het moeilijk heeft. Als we een blik in de wereld werpen, zullen we constateren dat op dit moment elk land kampt met problemen. Bijvoorbeeld, in Europa zijn de prijzen in de winkels schrikbarend gestegen. De stroom en gasrekeningen zijn niet meer te betalen voor de gewone man. Landen kampen met de stikstof crisis en klimaatveranderingen die steeds meer rampen veroorzaken. En alsof dit niet genoeg is, gebeuren er ook meer natuurrampen zoals aardbevingen, overstromingen, droogte, kortom alle landen hebben het moeilijk. Het enige verschil is dat zij geld hebben voor herstel en om hun mensen op te vangen en wij niet.

De meest voorkomende oorzaak dat mensen worden ondergedompeld in ellende  is corruptie en wanbeleid van de leiders. Vluchtelingen zoeken hun heil in andere landen. Landen worden verplicht om vluchtelingen op te vangen en dat zorgt voor nog meer problemen. Landen ruziën onder elkaar wie de vluchtelingen opvangt en welk percentage. Voor deze mensen zijn er geen huizen, geen werk, geen sociale voorzieningen. Vluchtelingen opvangen, kost een land miljoenen. 

Zolang de taart groot genoeg is om te verdelen, hoor je niemand klagen. Met andere woorden de vluchtelingen worden verdragen totdat hun aanwezigheid problemen veroorzaakt voor de inwoners. Bijvoorbeeld ze krijgen voorrang op vele gebieden op de eigen mensen en dat maakt de druiven zuur. (Woning)                                 

Het gevolg hiervan is dat er onrust en haat wordt gezaaid in de samenleving. Er ontstaan politieke groeperingen die steeds meer discriminerende geluiden laten horen. Kortom, niet alleen Suriname maar elk land gaat gebukt onder problemen.

Geen enkel land is een eiland op zich, we hebben met elkaar te maken. Het probleem in het ene land veroorzaakt een reactie in het andere land. Bijvoorbeeld de oorlog van Poetin veroorzaakt problemen in vele landen.                                                        

Vele mensen zien dat niet. Zodra hun land wordt geconfronteerd met problemen zien ze slechts de nare gevolgen voor zichzelf en niet dat bredere plaatje. 

In Suriname stagneert juist deze opstelling de vooruitgang. Men ziet niet dat dezelfde problemen en meer ook andere landen treffen. Men denkt dat klagen, verwijten maken of protestacties voeren een oplossing zullen brengen. In Nederland krijgen de actievoerders hun zin omdat Nederland zich dat financieel kan permitteren. Maar Suriname heeft dat geld niet dus deze opstelling stagneert de ontwikkeling. Zoveel onbegrip van het volk frustreert een regering. 

De regering weet dat de uitgaven groter zijn dan de inkomsten en dat daaraan gewerkt moet worden. Men zoekt naar manieren om te bezuinigen en geld in het laatje te brengen. Bijvoorbeeld door projecten te realiseren, het grote aantal ambtenaren die op de loonlijst staan, terug te brengen of door subsidies te minderen. Kortom men zit niet stil. Voor velen gaat dit niet snel genoeg dus wordt er geprotesteerd. 

Op dit moment worden er gesprekken gevoerd tussen de president en enkele groeperingen om samen naar oplossingen te zoeken. Jammer genoeg zijn er groepen die dit initiatief niet waarderen. Ze weigeren in te gaan op een uitnodiging voor een gesprek en proberen zelfs de boel te stagneren. Men kiest er liever voor om de samenleving op te zadelen met geschreeuw en protestacties. Ik hoop dat men inziet dat deze aanpak slechts chaos en achteruitgang veroorzaakt. 

De hamvraag is waarom mensen tegenwerken en zulk negatief gedrag vertonen. Zelf denk ik dat de wortel van alle kwaad is dat we de eenheid, de solidariteit, liefde en het respect voor elkaar, kwijt zijn. Niet alleen in Suriname maar in de hele wereld. Mensen zien slechts hun eigen behoeften en niet die van het hele land. De samenleving is verhard. Er wordt geroofd, gemoord en vernield. Er is geen respect meer voor een mensenleven. De solidariteit sijpelt langzaam weg. 

Het gros van de mensen is alleen gefocust op geld en zoeken naar manieren om aan nog meer geld te komen en daardoor hebben ze geen tijd om liefde met elkaar te delen. De liefde voor geld en materiële dingen is groter geworden dan de liefde voor een medemens.  Wij mensen, vormen de samenleving en de samenleving vormt ons, dus als we liefde zaaien, krijgen we een liefdevolle samenleving.

Natuurlijk zullen er altijd een paar verloren zielen tussen zitten, maar dat hoeft niet te betekenen dat de hele samenleving eraan moet gaan. Humanity is an ocean; if a few drops of the ocean are dirty, the whole ocean does not become dirty.” Liefde is de enige kracht die in staat is om ons te stimuleren om weer te leven als brada’s en sisa’s. 

We have flown the air like birds and swum the sea like fishes, but have yet to learn the simple act of walking the earth like brothers.”

Josta Vaseur

error: Kopiëren mag niet!