De politieke partij de NPS is halverwege deze heel moeilijke regeerperiode uit de boot gestapt en is nu al bezig om huis-aan-huis-bezoeken af te leggen. Toen de partij in de regering zat, hadden de politici uit deze partij de tijd niet om deze activiteiten te ontplooien.
We zeggen dat het een heel moeilijke regeerperiode is, omdat de UNDP al inmiddels ook duidelijk heeft aangegeven dat Suriname samen met nog 53 landen niet uit de schuldmalaise zal geraken zonder schuldverlichting. Dat betekent dat de crisis in Suriname niet voorbij zal gaan zonder kwijtschelding van schuld. Dat betekent dat de financiële instellingen een deel van die schulden aan deze landen moet kwijtschelden. Terwijl het is geconstateerd dat Suriname (en nog 53 andere landen) niet vooruit kan zonder de kwijtschelding van schuld, zien we dat de regering aangeeft dat het ergste achter de rug is en dat er licht in de tunnel is. Wanneer de UNDP aangeeft, dat Suriname niet kan zonder schuldverlichting, wat zijn dan de volgende stappen?
In elk geval is de NPS, zonder noemenswaardige constructieve bijdrage met oplossingen los van een beetje schreeuwen in DNA, eruit gestapt. Nu loopt de partij straten af. De vraag die burgers aan de NPS moeten stellen is, wat haar bijdrage in deze moeilijke periode is geweest in haar 2 jaren in de regering. De NPS heeft zelf in een moeilijke periode leiding gegeven aan de regering en toen hebben andere partijen wel samen door de zure appel heen gebeten. Maar waarschijnlijk zijn deze 2 regeerperioden niet te vergelijken vanwege de keuzen die door het leiderschap werden gemaakt en de wijze waarop de human resources en de deskundigheid die in het land is ingezet. We maken voor het eerst mee, dat politieke partijen, behalve de VHP, al de voet van het gas hebben weggehaald en nu in een vrije val gaan richting de volgende verkiezingen.
Van de 4 partijen die de regering van Suriname uitmaakten, zijn de NPS, de ABOP en de PL al klaar met deze regering. Men heeft al afstand genomen van deze regering. Maar het moet gezegd worden, het meest schaamteloos en principeloos zijn de ABOP en de PL. Deze partijen hebben al een brevet van ongeschiktheid gegeven aan de president, maar ze blijven onder de president ;werken’. Dat werken betekent dat ze op allerlei plekken friends and family aan het benoemen zijn. En als u zal nagaan wat de benadering is over het friends and family beleid, dan val je er bijna steil van achterover.
Een meneer die totaal niet in de buurt van landsbestuur en politieke podia moet komen, een bestuurslid van de ABOP, heeft aangegeven dat de vp (en daarmee ook de president) van een land te vergelijken is met een koning. Hij meent dat Suriname te vergelijken is met een monarchie. Hij meent dat Suriname ook een soort koningshuis heeft. In een koningshuis is er een aantal functies dat mensen krijgen omdat ze familie van de koning zijn. Het zijn mensen met adellijke titels, die men krijgt, omdat ze in een bepaalde familie zijn geboren. Deze personen krijgen vanwege hun familieverbanden een bepaalde vergoeding uit de staatskas, zonder dat men echt iets daarvoor in de plaats moet gaan doen, dus zonder enige tegenprestatie. De ABOP meent, dat de president en de vp te vergelijken zijn met koningen en dat hun familie vanwege de familiebanden aanspraak maken op gratis geld en privileges uit de staatskas. Met andere woorden, Brunswijk en zijn partij zijn voorstander van een regeringsleider met absolute macht en dat komt in een republiek neer op een dictatuur. Het gehoor van de ABOP applaudisseert voor dit soort gedachten, dat gehoor kent het verschil tussen democratie en dictatuur niet. In principe kent de ABOP een autocratische cultuur, waaruit een dictatuur en onderdrukking van burgerrechten kan voorkomen.
Brunswijk wil president van het land worden en dat zal dan wel het einde betekenen van een vrij Suriname. Het zal een terugkeer betekenen naar de militaire dictatuur, maar dan misschien in een meer ernstige vorm. We generaliseren niet, maar de binnenlandse oorlog heeft geleid tot vernietiging van het onderwijssysteem en de structuren in het binnenland. De achterban van de ABOP komt uit een gebied met enorme onderwijsuitdagingen. De onderwijssituatie is tot op heden niet genormaliseerd. Dat heeft een enorme impact op de politieke bewustwording. Er is een bepaald kuddegedrag te merken. We zien ook in de symboliek van de partij, dat er een enorme hang is naar een autocratie. Dat komt door het gebruik van de titel ‘koning van…’, maar we zien ook dat sommige exponenten een kroon dragen, omdat men een prins zou zijn. We zien ook andere artefacten die koningen en keizers gebruiken zoals een gouden staf en elite veiligheidstroepen.
Wij maken ons wel zorgen om de aspiraties van enkele politieke partijen die een dictatuur en een autocratie in het land willen vestigen. Beangstigend is het politieke draagvlak dat er is voor deze persoonlijke ambities om een politieke potentaat te worden. Ter afsluiting moeten we zeggen dat het karakter om geld te verdelen en mensen persoonlijk te helpen, onschuldig lijkt, maar er gaat een bepaalde agenda achter schuil. Mensen verdelen geld om zich te onderscheiden van anderen. Deze anderen zijn dan zogenaamd asociaal, omdat zij geen geld verdelen. Dus de bedoeling van het verdelen van geld is om collega’s neer te halen.
Het verdelen van geld aan mensen die in problemen zijn, geeft aan dat de gever zichzelf wil verheerlijken en daarvan geniet. Men is in de positie om structureel door het systeem van het land te veranderen, maar men doet dan niet omdat alle lof dan naar het systeem gaat en niet naar hem. Het motief om uit een tas geld te verdelen heeft 1 doel: om als een groot mens te worden gezien, zodat men van daaruit kan azen op grotere posities in het land.
Het is allemaal bedroevend om aan te zien wat voor een chaos het is in de regering van Suriname en wat voor hoog spel door de ABOP wordt gespeeld. De ABOP zit in de regering om de zakken te spekken en de kansen voor VHP bij de volgende verkiezingen te verkleinen. Het volgende politieke huwelijk voor de ABOP kunt u zelf raden.
