Huiselijk geweld is een groot maatschappelijk probleem in Suriname. Het aantal slachtoffers neemt niet alleen toe, maar er is ook sprake van verruwing. Ik hoor de laatste tijd mensen tijdens interviews zeggen dat er niet veel wordt gedaan om huiselijk geweld te stoppen. Dit verwijt is niet terecht. Ook wordt er gezegd dat de politie de klachten niet serieus neemt. Of dit laatste wel of niet waar is, weet ik niet. Ik denk dat mensen de politie een rol toebedelen die hij niet heeft. De politie hoort aan, grijpt, indien nodig in, maar vervult geen begeleidende rol en juist die begeleiding wordt door de mensen verwacht. Nadat de aangifte is gedaan, wordt het slachtoffer verwezen naar een instantie die hierin gespecialiseerd is.
De klacht dat er niets wordt gedaan aan huiselijk geweld is niet terecht.
Er zijn wetten gemaakt, organisaties en stichtingen opgericht om het huiselijk geweld aan te pakken. Ook zijn er meerdere trainingen verzorgd aan de Rechterlijke Macht en de Politie. Ook met de UNDP (United Nations Development Program) en het maatschappelijk middenveld is er door de jaren heen samengewerkt. Het instellen van de Nationale Raad Huiselijk Geweld in 2017 was een hoogtepunt in het beleid om huiselijk geweld aan te pakken. In Juni 2022 heeft de meest recente training voor politieagenten over de aanpak van Huiselijk geweld plaatsgevonden in samenwerking met de IDB ( Inter Development Bank).
Minister Amoksi maakte verder ook bekend dat de Inter-Amerikaanse commissie voor de Rechten van de Mens het landenprogramma van Suriname heeft goedgekeurd. Dit betekent dat Suriname institutionele en technische versterking krijgt voor het samenstellen van een landelijk menselijk rechten beleid.
De Stichting Stop Geweld Tegen Vrouwen richt zich op de begeleiding van slachtoffers, daders en gezinsleden. Ook preventie, voorlichting en beleidsbeïnvloeding maken deel uit van de integrale aanpak.
Vrouwen worden gestimuleerd om voor zichzelf op te komen.
Wanneer een vrouw zich aanmeldt, wordt er eerst nagegaan wat de hulpvraag is, omdat vaak blijkt dat slachtoffers niet direct uit een gewelddadige relatie willen stappen. U staat er versteld van hoeveel vrouwen ervoor kiezen om te vergeven en in zo’n gewelddadige relatie te blijven hangen. Je kan degene die je mishandelt, kleineert of beledigt vergeven, maar belangrijker is om jezelf te beschermen door de persoon niet toe te staan om je pijn te blijven doen. Sometimes we refuse to see how bad something is until it completely destroys us.
Als buitenstaander zien we alleen de tekenen van mishandeling of een dode, dus er wordt geoordeeld op de buitenkant. Wat eraan vooraf is gegaan, weten we niet.
Dus afhankelijk van de hulpvraag wordt de partner opgeroepen en volgen er individuele en gezamenlijke systeemgesprekken met maatschappelijk werkers. Mocht de vrouw behoefte hebben aan beëindiging van de relatie, dan wordt zij begeleid naar een advocaat of de rechtszorg. Bij levensbedreigende situaties, wordt haar de weg naar het kantongerecht gewezen voor het aanvragen van een beschermingsbevel.
Ook mannen worden betrokken bij de bestrijding van huiselijk geweld tegen vrouwen bijvoorbeeld bij het uitvoeren van bewustwordingscampagnes. De campagnes kunnen boodschappen zijn over beheersing van driften die kunnen leiden tot geweld waaronder seksueel geweld. Er worden praatgroepen georganiseerd, waarin men de ruimte krijgt om zijn eigen gedrag bloot te leggen.
Vooral mannen die nogal “aanrakerig” van aard zijn of “losse handen” hebben, kunnen baat hebben bij deze discussies. Deze discussies kunnen het bewustzijn aanwakkeren dat ze over de scheef gaan en een ander gedrag aan de dag zullen moeten leggen.
Voor de mensen die zich inzetten om het geweld tegen vrouwen aan te pakken, is het dus niet leuk als ze in de media moeten horen dat er niets aan dit probleem wordt gedaan. Dit te horen, stimuleert niet om zich te blijven inzetten.
Zoals u ziet wordt er wel wat gedaan om het geweld tegen vrouwen te stoppen. De reden waarom die hulp velen niet bereikt, kan onwetendheid zijn. Velen kennen de te bewandelen wegen niet. Er moet dus meer onderricht en openbaarheid van de hulpposten komen.
In de samenleving is duidelijk een verruwing waarneembaar. Er wordt ingebroken, slachtoffers worden mishandeld en vermoord, een mensenleven is niets meer waard. Men kijkt steeds richting ministerie Juspol als het gaat om aanpak en zoeken naar oplossingen van dit maatschappelijk probleem. Deze verruwing moet echter door de hele samenleving worden aangepakt. Een mensenleven moet weer waarde krijgen. Het respect voor elkaar moet terug.
“There is no safe way to remain in a relationship with a person who has no conscience. The only solution is to escape.
Josta Vaseur
PS: Slachtoffers kunnen zich tot de volgende instanties wenden voor hulp:
- de Stichting Stop Geweld tegen Vrouwen
- de afdeling Slachtofferzorg van het Ministerie van Justitie en Politie
- het Ilse Henar-Hewitt instituut (juridische bijstand)
- de Rechtszorg (echtscheidingen)
