Waar Jozef Brahim de tijd vond om alles te doen wat hij deed toen hij in leven was, moet waarschijnlijk worden toegeschreven aan de toepassing van zijn grote kennis van economische principes aan de management van tijd. Als journalist en kunstpromotor bij gallery Wi Eygi Du , sinds eind zeventiger jaren van de vorige eeuw in ons geliefde land, kwam ik in contact met hem en ontwikkelde een speciale band met hem. Deze speciale band kwam voort uit mijn grote bewondering voor hem op het gebied van zijn kennis van de economie toegepast op Suriname en zijn liefde en respect voor Surinaamse kunst, welke hem tot een belangrijke Maecenas maakte van onze schone kunsten. Zijn familie geeft aan dat hij er altijd was voor hen, maar hij was er ook altijd voor alle andere mensen die hem om welke reden dan ook nodig hadden. Letterlijk overal kwam ik hem tegen , vanaf de ingewikkelde sessies om de ontwikkeling van de Surinaamse economie te beschrijven en omschrijven, tot en met de bijeenkomsten voor allerlei zogeheten ‘goede doelen’ van de minderbedeelden en of beperkten in onze gemeenschap. Een keer zag ik hem zelfs een gehandicapte straatbedelaar bij het Kerkplein uit zijn broekzak wat toestoppen. Bewonderenswaardig, omdat we hier te doen hadden met een belangrijke man, een bankdirecteur, een captain of industry, die als een gewone man een ochtendwandeling maakte en de ongelukkige bedelaar vriendelijk bejegende. Hij was altijd vriendelijk, als hij op meesterlijke wijze de ingewikkelde economie vertaalde in gewone mensentaal zodat ik goede verslagen kon schrijven voor de krant. Ook mijn collegae journalisten vonden hem de go- to- man voor economie info van Suriname. Toen ik stringer en correspondent werd van Reuters en Amigoe, zei hij tegen me dat ik 10 % van mijn inkomsten moest wegzetten om te sparen. In gallery Eygi Du op het Valliantplein, hield hij hele conversaties met eenvoudige bosnegers en indianen die net craftwerken waren komen brengen en hij toevallig ook op bezoek was. Geweldig gewoon, en of het nou dansopvoeringen waren of toneelstukken in Thalia, of filmavonden in het CCS, Jozef Brahim was altijd ook van de partij. Net zoals bij vernissages van de beeldende kunstenaars, bekende en onbekende. Hij kocht hun werk ook aan en gaf ze consequent opdrachten en zo legde hij Suriname’s prominenste collectie moderne en postmoderne beeldende kunst aan. De Surinaamsche Bank Collectie. Maar dat niet alleen, hij spoorde de overige captains of industry van Suriname aan, en in ieder geval inspireerde hij hen, om ook kunst te kopen voor hun prive of zakencollecties. Zonder meer kan hij genoemd worden als instrumenteel te zijn geweest voor de ontwikkeling van de moderne beeldende kunst in Suriname. Terwijl je hem ook tegen kwam bezig truitjes te verkopen voor restauratie van de St. Petrus en Paulus Kathedraal, die door renovatie onder zijn leiding, tot basiliek verheven werd. Jozef Brahim is vele malen onderscheiden in allerlei hoge ordes, maar voor de kunstenaars en kunstpromotors zal hij altijd herinnerd worden als de bankier met het gouden hart.
Carla Tuinfort
Journalist, directeur Gallery Eygi Du
Tel 8816821
