Op 25 november is de internationale dag inzake geweld tegen vrouwen herdacht. De parlementariër Reshma Mangre benadrukt in gesprek met Dagblad Suriname dat geweld tegen vrouwen een ernstige mensenrechtenschending is. In een wereld die een aanzienlijke evolutie heeft bereikt, vindt zij het onacceptabel dat er vrouwen zijn die geen zeggenschap hebben over hun eigen leven en het doelwit worden van geweld. VN veroordeelt elk geweld tegen de vrouw en gaat ervan uit dat landen dat ook doen. Voor de overheid ligt er in dat kader ook een belangrijke taak, accentueert Mangre. “Niet alleen om geweld te voorkomen maar ook om het te bestrijden. We gaan niet serieus genoeg om met geweld tegen vrouwen.”
Aan geweld tegen vrouwen is discriminatie vaak inherent aan verbonden. En dat zorgt ervoor dat genderongelijkheid in stand wordt gehouden. “We moeten nu meer dan ooit eroverheen stappen en vrouwen de gelijkwaardige behandeling geven die ze verdienen.” Mangre merkt op dat vrouwen ook anno 2020 heel weinig op de voorgrond treden in Suriname, terwijl het overwegend vrouwen zijn die zich op de diverse faculteiten inschrijven op de universiteit. Desalniettemin is de vrouw niet te zien in sleutelposities en besluitvormingsprocessen. Zelf heeft Mangre een doorbraak gemaakt binnen de vakbond; zij is de eerste vrouwelijke voorzitter binnen BvL/ALS. “We moeten vrouwen wat meer het forum geven om zich te profileren en daarvoor moeten we de ondersteuning krijgen van mannen.”
Die ondersteunende rol van de man is nog niet wat het wezen moet. Als ambitieuze vrouw ervaart Mangre ook de tegenslagen: “Ook in de politiek blijkt het dat je bijna wordt vergruisd door de ervaren man.” Het is tijd dat er een mindshift komt. Dus vrouwen krijgen niet alleen te maken met lichamelijk geweld, maar ook seksueel en psychisch geweld alsook discriminatie. Er wordt bovendien weinig gedaan aan nazorg (opvang, hulp, voorzieningen) voor vrouwen die hiermee te maken krijgen, terwijl aan de andere kant aan de daders onvoldoende straffen worden toegekend. “Er is een goed nationaal beleid nodig met een goed nationaal rechtssysteem waarbij mensen bang zijn om geweld te plegen.” Als volksvertegenwoordiger wil Mangre hieraan volop aandacht besteden en opkomen voor de rechten van de vrouw. Zij vermeld erbij dat zij niet erop uit is om Suriname een feministische staat te maken. Haar motief is om gendergelijkheid aan te moedigen. De leuze van Mangre is: “We are woman and we have the right to live and to love.”
