De president van de Republiek Suriname heeft als gezicht van de Surinaamse regering de DNA toegesproken over de begroting 2020, die zeker 10 maanden later dan normaal wordt behandeld. Daarbij heeft de president een overzicht van de nieuwe maatregelen en vooruitzichten aangekondigd. Weer horen we van een regering dat er enorm veel investeerders zijn, naar het moet blijken een hele rij, die door de regering moet worden uitgeselecteerd. Dat is goed nieuws, maar wanneer hadden we dat weer gehoord? Ook horen we nu dat de regering 2 bruggen wil bouwen en een Twin Tower die nu wordt genoemd Paramaribo Tower. Waar hadden we dat niet al eerder gehoord? De president heeft om de ene zin geklaagd dat er geen geld ter beschikking is voor deze regering. Maar hoe is het mogelijk dat de regering geen geld heeft, zich onvriendelijk opstelt tegenover haar eigen bevolking, maar toch door wil gaan met het uitvoeren van projecten die enorm veel geld zullen kosten? Is het omdat met deze projecten veel geld verdiend kan worden door bepaalde ondernemers die hun tijden nu aan het slijpen zijn? Deze grote projecten kunnen blijken ‘witte olifantenprojecten’ te zijn: ze kosten veel geld maar falen om te voldoen aan de verwachtingen die ze zouden hebben gerechtvaardigd. De regering heeft steeds geklaagd over geld en daarmee gaat ze gewoon door: mi no habi moni, paisa na hai. En wanneer dat het geval is, dan is het moeilijk voor te stellen hoe bruggen moeten worden gebouwd. Overigens is het wel opvallend dat de president, ondanks de heisa die er was in de samenleving, nagelaten heeft om iets te zeggen over Tigri. Er is wel gezegd dat er verschillende gebieden van samenwerking zal worden aangegaan met het buurland en dat de brug een fysieke verbinding zal zijn tussen de twee landen. Het is mogelijk dat deskundigen een op ratio gebaseerd advies hebben uitgebracht aan de president, waardoor hij op basis van de kansen die wij maken een strategie heeft uitgestippeld.
Opmerkelijk is dus dat ook deze regering aangeeft dat er een hele lange rij aan investeerders zijn. De regering heeft geen indicatie gegeven in welke sectoren de investeerders willen investeren en om hoeveel investeerders het in totaal gaat. Ook had de regering de samenleving kunnen vertellen uit welke continenten de investeerders komen. De president heeft aangegeven dat er via Zoom investeerders zullen worden uitgeselecteerd. De vorige regering had ook ongeveer dezelfde werkwijze. Die had speciaal voor dit werk de Investsur, die door de voorgaande NF-regering bij wet was opgericht, nieuw leven ingeblazen. Vanuit de Investsur is er niet veel gepresteerd althans het is onbekend hoeveel investeerders dit instituut heeft kunnen aantrekken voor Suriname. De geruchten luiden dat de Investsur een niet al te uitnodigende en vriendelijke benadering had naar investeerders toe. Investeerders waren meer een koppijn dan een zegen. De nieuwe regering heeft niet aangegeven wat de rol van Investsur zal zij, want is het niet de bedoeling dat dit orgaan de investeerders helpt uitzoeken? Of is er weer een groep dat werk zal doen dat door bij wet ingestelde organen moeten doen?
Opmerkelijk is ook dat de president het heeft over projecten in de agrarische sector die opkomst zijn. De regering heeft ook hier nagelaten om maar ook in algemene termen iets concreet te zeggen. De bevolking tast hier nog steeds in het donker. In welke districten kunnen investeringen komen? Om welke gewassen gaat het en om investeerders van welke landen gaat het? Hoeveel werkgelegenheid (min-max) zou door de investeringen in de agrarische sector kunnen worden gecreëerd?
Opmerkelijk is dat er weer een commissie voor grondenrechten door een Surinaamse regering wordt ingesteld. Door de vorige regering was een commissie ingesteld en die heeft een wetsvoorstel geconcipieerd dat nu in DNA ligt ter behandeling. Dit wetsvoorstel is zeer waarschijnlijk door het kader van Regionale Ontwikkeling en/of RGB voorgelegd aan de raad van ministers en uiteindelijk aan het parlement. Kan deze zaak niet weer op ministerieel niveau worden bekeken en dan eventueel wederom aan de rvm worden aangeboden of met wijzigingen worden behandeld in DNA? Het lijkt ons dat weer een presidentiele commissie niet noodzakelijk was. Te meer dat uit de antwoorden van de president niet blijkt dat de presidentiele commissies (op tijd) uitkomen met een rapport. Zo heeft de president niet aangegeven dat door de presidentiele commissie over rechtspositionele aangelegenheden er een schriftelijk advies in de vorm van een rapport is uitgebracht.
Heel frappant is dat de huidige regering precies zo klinkt als de voorgaande regering in april en maart 2020. De straatkoers is ondanks de unificatie door deze regering niet opgehouden. Er is weer een straatkoers die aanleunt tegen de SRD 20 voor 1 US dollar. De schuld werd toen door de vorige regering afgeschoven op de cambio’s en daarmee was de toenmalige oppositie (de huidige coalitie) het niet eens. Toen vond men dat de fout gezocht moest worden bij de regering en niet bij de cambio’s, omdat de dollarkoers bepaald moest worden op basis van vraag en aanbod. Nu zien we dat de voormalige oppositie dezelfde houding heeft als de vorige regering en de fout niet zoekt bij de regering, maar bij de cambio’s. Volgens de president moeten de cambiohouders instaan voor de consequenties als ze zich niet willen houden aan de regels. Deze cambiohouders zouden kwaadaardig bezig zijn de koers op te stuwen. Maar dat was voor de verkiezing een uitgangspunt dat afgekeurd werd door de huidige coalitie.
Door de regering die al 3 maanden aanzit zijn er veel vermoedens en wantrouwen vanwege wanbestuur en mismanagement. De president heeft aangegeven dat er nog onderzoek en maatregelen zullen volgen. Opvallend is ook dat de regering niet veel had mede te delen omtrent de voormalige minister van Financiën die voortvluchtig is. Is er een indicatie waar hij uithangt?
