Natio in een dip, amateurisme en ‘piki-piki-pley’ nemen de overhand

De nationale selectie van Suriname lijkt na een periode van enthousiasme en hoop in een soort vroege winsterslaap te zijn beland en dat in een land dat geen winter kent. In een periode waar er onder de hoede van de Fifa een heleboel vriendschappelijke wedstrijden en kwalificatiewedstrijden worden gespeeld door de nationale teams van veel landen, dan heeft de positiviteit een deuk gekregen. Men zegt dan ‘geduld is een schone zaak’, maar is het verantwoord om in maart officiële wedstrijden met een nieuw team te spelen zonder mar 1 oefenwedstrijd te hebben gespeeld met een andere nationale selectie? Is het zo dat niemand met Suriname wil trainen? Ondanks er in de wereld zoveel bekende voetballers voor Suriname kunnen pleiten? Het is de bedoeling dat in het kader van de Gold Cup en de wk-kwalificaties, de nationale selectie van Suriname eindelijk een behoorlijke boost zal krijgen en nu voor het eerst in onze geschiedenis van de spelers uit de diaspora. Het laatste nieuws dat wij van de nationale selectie trainer (via de social media) kregen was dat de aanvraag voor een aantal ‘top tier’ spelers was gestrand vanwege bezwaar van Fifa. Er zou binnen de gestelde termijn een bezwaar zijn ingediend, maar de behandeling van dit bezwaar zou nu enkele maanden duren. De hulp die in deze geboden wordt (en waarschijnlijk ook bij het aanvragen van groen licht) is afkomstig van kader in de diaspora, waarschijnlijk een stichting (Stichting Vrienden Surinaamse Voetbal) die de trainer als onderdeel van de bijdrage van de diaspora persoonlijk bijstaat en formeel geen relatie of samenwerkingsverband heeft met de SVB. Deze stichting zou de nationale selectie zeer waarschijnlijk niet helpen, indien de SVB zonder de diaspora op eigen kracht zou proberen hetzelfde te doen wat Dean Gorre nu probeert te realiseren. We merken ook op social media dat er mensen van Surinaamse afkomst in de diaspora (uit Nederland) zijn die zich duidelijk afscheiden van ‘het Surinaams gedoe’. Zij zijn van oordeel dat zij van een ander kaliber zijn en dat zij niet samen iets met de SVB kunnen doen. Dat kan alleen als ‘een van hun’ ergens de leiding heeft, en dan kunnen ze daar wel mee bemoeien. We merken op social media ook dat er een groep is dat de ‘mensen daar’ wil wijzen dat ‘wij’ (de Nederlandse voetballers, de technisch-administratieve ondersteuning, de adviseurs en de buitenlandse fans van de Nederlandse voetballers) het feit nu zullen klaren. Uit de social media blijkt niet dat er onder de 2 gescheiden gemeenschappen in Suriname en Nederland iets gemeenschappelijks bestaat met betrekking tot de nationale selectie. De fans van de nationale selectie zijn nu verdeeld in 2 groepen met verschillende doelen en belangen. De Surinaamse fans willen hun eigen familie en vrienden uit Suriname zien spelen en/of men wil dat ‘Sranan’ successen boekt waarop men trots kan zijn. De Nederlandse fans zijn aan omdat Nederlanders in de nationale selectie zullen spelen en de trainer ook een van hun is. Op social media blijkt ook dat het meedoen van de Nederlanders niet wordt ervaren als een gezamenlijke activiteit, maar meer als een gunst en een bijdrage van mensen van buiten naar de mensen die altijd hulp nodig hebben (Suriname). In elk geval denken wij dat de 2 groepen uiteindelijk met elkaar in botsing zullen komen. Trainer Dean Gorre lijkt binnen de SVB een one man show te draaien. De amateurs in het bestuur van de SVB – een deel had nooit in de buurt van het SVB-gebouw moeten komen – begrijpen niet waarmee Gorre bezig is en als ze het half begrijpen dan zijn ze niet in staat of geïnteresseerd om de nationale selectie te laten presteren. Er valt niet te merken dat er bij leden van het SVB-bestuur liefde bestaat voor het Surinaamse voetbal noch minder voor de Surinaamse selectie. Het heeft er vee weg van dat men daar zit voor de naam en voor de persoonlijke belangen. Heel duidelijk is het nu dat Dean Gorre, gedreven uit noodzaak, een one man show aan het draaien is met de stichting/bureau dat het papierwerk en bezwaren voor hem kunnen doen. Dus eigenlijk laat de SVB met de samenwerking het werk dat hij moet doen, over aan de buitenlandse stichting. Wij trekken deze conclusies, omdat wij niet uit de mond van de SVB hebben gehoord dat zij met hun Engels agressief de bond aan het ondersteunen zijn. De agenda die nu binnen de SVB gedraaid wordt is dus een Nederlandse agenda voor een groot deel op afstand door mensen die wel over bepaalde skills bezitten en met toestemming van de SVB die lui en ondeskundig is, dus blij is dat anderen hun werk doen. De SVB namelijk heeft een hekel aan mensen met skills, die zijn buiten de deur (gehouden) zodat men kan voortmodderen met de eigen dubbele agenda’s. We zijn ontevreden over de gang van zaken in Natio. We missen een Surinaamse betrokkenheid in de nationale selectie, we zien een buitenlandse agenda en dat komt omdat het SVB-bestuur (algemeen genomen en niet alleen de voorzitter) niet deugt. Het gevolg is dat alles stil ligt en dat wij geen oefenwedstrijden hebben kunnen spelen, terwijl Jamaica dat bijvoorbeeld wel heeft kunnen doen. We zien eigenlijk weer een stuk amateurisme insluipen in de aanpak van Dean Gorre omdat alles hem waarschijnlijk teveel wordt aangezien het SVB bestuur het heeft laten afweten. We gaan in maart officiele kwalificatiewedstrijden beginnen te spelen zonder dat het echte aangesterkte team zelfs 1 keer een oefenwedstrijd heeft gespeeld. Het wordt dus een ‘piki piki’ pley zodat we het zien in het ‘randdistrictenvoetbal’. Maar het is naast amateurisme ook arrogantie van de Europanen naar de bananenrepublieken in de regio. ‘Zij’ zullen met zij allen van een koude kermis thuis komen. Dat de SVB de zaak op zijn beloop laat en dat het bondsbestuur geen wedstrijden voor Natio heeft kunnen regelen, is aanleiding voor een aantal conclusies. Deze conclusies zijn hard: er is geen droom voor Natio, geen liefde, geen erkenning van de enorme kansen en de SVB neemt zijn werk niet serieus door een zwak bestuur en een niet-functionerend kantoor.

error: Kopiëren mag niet!