De herstelfase van deze regering is net begonnen. De regering is 1 maand eerder dan normaal begonnen met het regeren. Onder normale omstandigheden zou het pas 16 dagen zijn dat de regering aan zet zou moeten zijn. De regering is volgens het regeerakkoord bezig aan haar eerste fase. Dat is de urgentiefase van 9 maanden die af moet lopen in maart 2021. Daarin zullen de directe en meest noodzakelijke maatregelen worden getroffen. Het doel zal zijn het versterken van instituties van (goed) bestuur. Dan denken we aan de regering zelf, de Rekenkamer, Clad, maar ook de rechterlijke macht. In deze 9 maanden zal volgens de regering ook de financieel-economische crisis wordt aangepakt. Daarbij zijn belangrijk het herstellen van de bedrijvigheid en de investeringen, toename van de werkgelegenheid of het voorkomen van werkloosheid, een goede stabiele wisselkoers en herstel van de monetaire reserves. In deze eerste periode wordt ook de veiligheid van burgers bevorderd en wordt corruptie aangepakt. De veiligheid heeft vooral te maken met de verschillende roofovervallen en incidenten op straat en nu ook Covid-19 en allerlei gevaarlijke stoffen die in woonwijken worden opgeslagen. De regering heeft beloofd dat in deze periode ook het onderwijs zal worden genormaliseerd. Normaal is dat kinderen fysiek op school zijn, aldaar les volgen en ook toetsen afleggen. In deze eerste periode wordt ook de gezondheidszorg gegarandeerd. Hier denken we aan de normale medicatie en de voorzieningen die al voor Covid-19 onder druk stonden. Met Covid-19 is alles alleen maar erger geworden. Er moet een einde worden gemaakt aan het oneerlijk doen van inkopen met tussenkomst van bemiddelaars. Nu is het verhaal dat er zelfs tussen de staatsbedrijven er middelmannen zijn die links opkopen en links verkopen en instantly rijk worden. De economische bedrijvigheid zal in deze periode worden gestimuleerd. De regering heeft ook beloofd dat er een vangnet zal komen om de grootste noden onder kwetsbare groepen onmiddellijk op te vangen. Nu al wordt er gevraagd naar pakketten in de samenleving. Er waren huishoudens die het nodig hadden en die daaraan gewend zijn geraakt. De regering treft nu voorbereidingen om deze pakketten in de samenleving te verdelen.
Na maart 2021 komt de stabilisatiefase van 24 maanden die eindigt in maart 2022. In deze periode wordt de economie weer gezond gemaakt en in evenwicht gebracht. Het verlies aan welvaart en welzijn kan worden teruggewonnen zegt de regering. Daarnaast zullen ook ‘andere sectoren’ worden aangepakt. Onder andere sectoren kunnen we begrijpen de volksgezondheid, de sociale sector en het milieu.
Na maart 2022 heeft de regering gepland om te kunnen geraken tot de ‘groei- en moderniseringsfase. In deze periode, dus na maart 2022, wordt economie weer duurzaam op het groeipad gebracht. Er wordt ook geïnvesteerd in modernisering en innovatie. Bij modernisering denken we aan infrastructuur en investeringen in het bedrijfsleven. Bij innovatie denken we in eerste instantie aan de instanties die op deze vlakken actief moeten zijn en dit moeten bevorderen. In deze laatste periode wordt het sociaal stelsel weer opgebouwd. Bij sociaal stelsel denken we aan de direct hulp via overheidssteun aan sociaal zwakkeren waaronder de mensen met een beperking, jongeren, ouderen en werklozen. We denken ook aan de positie van de werkende mensen en de kleine zelfstandigen en de speciale categorieën in deze groepen zoals de vrouwen en de jongeren. We denken aan de mensen die pensioenen ontvangen of arbeidsongeschikt worden of vanwege het werk ziek worden. Het sociaal stelsel in Suriname hangt enigszins ook aan het minimumloon; als het minimumloon op een aanvaardbaar niveau is, kunnen mensen hun sociale verzekeringen daaruit betalen en kunnen ze ook daarmee de basislevensvoorzieningen bekostigen.
De coalitie heeft als grootste prioriteit het aanpakken van de financieel-economische crisis. De crisis is primair veroorzaakt door een niet duurzaam financieel beleid welke in de afgelopen regeerperiode is gevoerd en wordt versterkt door de Covid-19 pandemie die de financiële positie van de overheid, de huishoudens en bedrijven zwaar onder druk heeft gezet. De crisis is merkbaar in de hoge schuldenlast, zwaar fluctuerende wisselkoersen voor vreemde valuta, de hoge prijzen, een tekort aan producten in de winkels, weinig geld in de staatskas, een tekort aan deviezen, en het gebrek aan vertrouwen in financiële instituten met vergaande gevolgen naar andere instituten en voor de samenleving.
In de periode van crisisbeheersing zal op de meest korte termijn het vertrouwen in de Centrale Bank van ons land en het financieel systeem hersteld worden, zodat burgers zekerheid hebben dat hun Surinaamse- en buitenlandse valutarekeningen op elke bank veilig zijn. De Centrale Bank zal onafhankelijk zijn en haar beleid zal gericht zijn op het bewaken en versterken van de Surinaamse munt, op stabilisering van de wisselkoers en op de wederopbouw van de internationale reserve. Op al deze vlakken heeft de regering nog stappen te makken, maar houd in gedachten dat ze maar net zijn begonnen.
