De algemene politieke beschouwingen zijn gisteren in DNA voortgezet en de regering is bij monde van de president aan het woord geweest. Het is niet te ontkennen dat de economische cijfers er beter uitzien dan enkele jaren terug. Er is weer economische groei, maar onze grootste probleem blijft de schuldenlast die door deze regering is gecreëerd. De Surinaamse munt is gedevalueerd, omdat krachten die invloed hebben op onze kleine economie, in opstand zijn gekomen en ook hun aandeel wilden hebben in de chaos en straffeloosheid die door deze regering werd gecreëerd. Daardoor werd de chaos groter en ontstond de vlucht van de dollarkoers van 2,80 naar 3,35 en daarna tot boven de 7. Uiteindelijk gingen de prijzen in de winkels omhoog, waarna de lonen van de loontrekkers in de publieke en private sector werden gehalveerd. De financiële chaos in Suriname en de ontaarding van de economie zijn te wijten aan de politieke leiding van het land. Het gevolg van het wanbeheer was de uitputting van de monetaire reserves, waardoor de krachten die in opstand kwamen de ruimte daartoe kregen om de koers op te drijven. In het kort kunnen we stellen dus dat er teveel geld is verdwenen uit de staatskas. De politieke leiding van het land hoefde niet ver te zoeken om de schuldigen te zoeken. De situatie zou heden ten dage beter zijn als alleen gekeken zou kunnen worden naar de economische cijfers als de bbp-groei en de afname van de inflatie en de werkloosheid. Maar intussen hebben we na enkele jaren een behoorlijke schuldenlast. De leningen gaan door. Door de regering is niet gezegd dat we de schulden aankunnen en dat het beheersbaar is en niet zal leiden tot escalatie. Er is een vrees bij de bevolking dat na de verkiezingen van 2020 een derde generatie uitdrukkingen als ‘precair’ naar voren zullen worden gehaald. Al in de periode van het NF werd door de toenmalige regering zelf erkend dat de economische groei en welvaart zich niet genoegzaam vertaalden in sociale vooruitgang. Desalniettemin had een behoorlijke verhoging van de levenstandaard zich ingezet in deze NF-periode. Er werd echter van het moment geen gebruik gemaakt om investeringen aan te trekken en meer werkgelegenheid te creëren bijvoorbeeld in de agrarische productie. De nieuwe politieke constellatie heeft vanaf het begin te maken gehad met zwak politiek leiderschap. De nieuwe politieke elite was niet in de hand te houden, de stoppen sloegen door. Dit heeft te maken met onbekendheid met democratische structuren als ‘verantwoording’ en ‘accountability’. Het zwak politiek leiderschap heeft twee wrange vruchten afgeworpen: een enorme schuldenlast per kop van de bevolking en een omhoog schieten van de migratie van het jong kader naar Nederland en België en in mindere mate USA. De overheid en het bedrijfsleven hebben te kampen met een enorm capaciteitsprobleem. Het kader is aan het wegtrekken en een groot deel van het overgebleven apparaat is ondeskundig, bang om fouten te maken, lui en voor een belangrijk deel corrupt en verkeerd opgevoed. Na 8 jaar nieuwe regering is het driekwart herstelde Suriname van 2010 nog zieker geworden in plaats van beter te worden. We waren in een korte coma, we zijn wakker geworden maar een hardnekkige koorts hangt als een steen om onze nek. Dit alles leidt tot uitputting en een gedesillusioneerd volk. Hetzelfde voortzetten is geen optie meer. Er moet iets nieuws gebeuren, waardoor de bevolking hoop krijgt. En de kans is dat het zal blijken valse hoop te zijn, want sociale vooruitgang kan niet uit de lucht worden getoverd. Sociale vooruitgang komt tot stand door noeste arbeid van de beroepsbevolking. De productie komt tot stand door grote nieuwe bedrijven, maar kleine bedrijven bij elkaar maken ook het verschil uit. Nu is er tegenstrijdige informatie in de ether. De regering zegt dat er meer kleine bedrijven worden opgericht, dan de bedrijven die worden afgevoerd in het Handelsregister. Het IMF zegt dat de werkloosheid is gedaald. De oppositie zegt dat de werkloosheid is gestegen. Wie heeft nu gelijk. Uit onze ervaring weten wij dat zowel de coalitie als de oppositie in de DNA de gewoonte hebben om slechts een deel van het verhaal te benadrukken. In DNA is een gevaarlijke trend aan het ontstaan en dat is dat er van alles en nog wat, ook leugens, kunnen worden verkondigd, zonder dat de leiding van het parlement ingrijpt. Zo wordt door leden van de oppositie verklaard dat het op bepaalde gebieden slechter gaat, maar men geeft nooit cijfers en nooit een bron van waar de cijfers worden gehaald. Men gaat ervan uit dat het aannemelijk is dat het steeds slechter gaat in Suriname, maar dat is niet zo. In DNA moet erop worden gelet dat het feit dat het slecht gaat met een paar mensen, niet doorgetrokken moet worden naar het groter geheel. Men moet met cijfers komen, vooral als men uitspraken doet die tegen de cijfers van het ABS, IMF etc.. zijn. We missen tenslotte nog steeds de nieuwe bedrijven die tegelijk honderden banen creëren, ook nu bij de NDP. Door de regering is ICDS opgericht en inmiddels is dit weer ter ziele gegaan. Nu is Investsur in operatie, maar er zijn nog geen investeringen te merken. Dat wordt ook aangehaald in DNA. Waaraan ligt dat als eens gezegd werd dat mensen in de rij staan om in Suriname te investeren?
