De moord op de jonge Nickeriaanse ondernemer Oemrawsingh in Guyana is in Suriname als zeer schokkend ervaren. Zijn naam was genoemd in de zaak van de recente vangst van cocaïne in Suriname op de haven. Het is de grootste vangst ooit in onze geschiedenis. Hij zou zijn verhoord en later zijn gevlucht naar het buurland. Daarna vernamen we van zijn juristen dat hij zich zou aanmelden bij de politie. Voordat hij dat kon doen, werd de jonge ondernemer ontvoerd en geliquideerd. In de media heeft de politie aangegeven dat het hier gaat om een zaak waarin ‘big boys’ zijn betrokken. En de politie zou terughoudend zijn om deze jongens aan te pakken. Uit de woorden van de politie blijkt namelijk dat ze bang zijn voor hun leven en bang om teruggefloten te worden door het OM of de rechter-commissaris. Dat betekent evenveel als dat men bang is voor politieke inmenging in deze zaak. Indirect blijkt uit de terughoudend van de politie en de verbanden die ze legt dus dat mogelijk de politiek een hand in deze drugszaak zou kunnen hebben. Zonder namen te noemen, heeft de politie aangegeven dat bepaalde mensen altijd een statement maken wanneer drugs worden gevangen, maar dat nu zulks niet het geval is. Deze mensen zijn nu stil. Het gaat in deze om een behoorlijk bedrag dat de drugs in Europa zouden opbrengen. De waarde van coke in Zuid-Amerika is ongeveer 5 euro per gram. De cocaïne was dus in Suriname ongeveer 24 miljoen euro (SRD 200 miljoen) waard. De straatwaarde van dezelfde cocaïne in Wets Europa wordt geschat op 50 euro per gram op zijn minst, waardoor een kilo 50.000 kost. Nu blijkt dat het gaat om 4.850 kilo, welke dus een straatwaarde heeft van euro 242.5 miljoen. Dus het gaat om meer dan een kwart miljoen euro en 2 miljard SRD. Dus cocaïne in West Europa is 10 maal duurder dan in Zuid Amerika waar het wordt geproduceerd.
Deze drugszaak volgt een klassieke weg. Het geweld is gepleegd in Guyana, maar is het allemaal voorbij? De kans is daar dat de zaak nog niet voorbij is en dat mogelijk meer liquidaties volgen. De conclusie wordt nu getrokken dat de vermoorde Surinamer niet tot de ‘grote boys’ behoord moet hebben, anders zou hij niet worden geliquideerd. De vraag rijst dus wie de grote jongens zijn. Zijn het Surinamers of zijn het buitenlanders? Wie heeft de liquidatie in Guyana uitgevoerd? Zijn het Guyanezen of Surinamers. Suriname kent een drugsgeschiedenis, die terug gaat naar de jaren ’80. Nieuwe vrijheid en verwevenheid tussen drugs- en wapenhandel brachten op natuurlijke wijze militairen ook in Suriname op het pad van de drugshandel en drugssmokkel. Er zijn enkele buitenlandse veroordelingen (Nederland, USA) geweest van thans hoge functionarissen en politici in Suriname. Een enkeling heeft ook een buitenlandse gevangenisstraf uitgezeten en zijn teruggekeerd om geen nietsbetekenend leven in Suriname te hebben. Van de betrokkenheid bij drugssmokkel is ook handig gebruik of misbruik gemaakt door de buitenlandse politiek om enkele niet-favoriete Surinaamse exponenten een kopje kleiner te maken. De drugssituatie escaleert voorspelbaar in sommige politieke periodes en ervaart een moeilijke tijd ook voorspelbaar in sommige periodes. Nu wordt aan het imago van ons land grote schade aangedaan. De moord op de rijstexporteur is in elk geval het bewijs dat het niet loont om kapitaal te investeren in drugs. Vroeg of laat loopt het fout af. Er is in Suriname veel braak terrein om geld te investeren in allerlei sectoren die niet zijn ontwikkeld. De ministeries falen om het gezonde contact met ondernemers te leggen. Dat investeren is dan niet met een sociaal doel maar met een commercieel doel: om te exporteren. Sectoren waar er veel ruimte nog open ligt, zijn landbouw, veeteelt, toerisme en culturele producten. We zien dat het buitenlandse ondernemers zijn die met relatief weinig geld modelbedrijven in Suriname opzetten. En dat die drang en neiging nagenoeg afwezig is bij Surinaamse ondernemers. Bij deze daarom een oproep aan onze jonge ondernemers om in het legale circuit te bedrijven en mooie nieuwe zaken uit te proberen. Bij deze ook een dringende oproep aan de regering om aan het jong ondernemerschap extra aandacht te besteden. Laten we alle barrières die er zijn om legaal te ondernemen, slopen. Laten we onze blikken niet alleen richten op buitenlandse investeerders, maar ook de binnenlandse investeerders. We hebben in elk geval voor het eerst een liquidatie in zo een vorm in een drugsgerelateerde zaak meegemaakt. Het is schokkend en we hopen niet dat drugsgeweld zijn intrede gaat doen in Suriname. We zien hoe drugsgeweld landen kan vernietigen en een staat in een staat kan veroorzaken. Drugsgeweld kan landen drijven naar de status van ‘failed state’. Er is een belang voor de Surinaamse regering om de drugshandel via Suriname aan te pakken. We hebben een periode gehad waarin het heel moeilijk was. Dat is de periode 2005-2010. Opeens is er weer een opleving. Het is zaak dat Suriname haar antidrugsbeleid strakker stelt en daarover ook duidelijke signalen afgeeft.
