Op de Hendrikschool was vrijdagmorgen de spanning om te snijden. Ouders en leerlingen wachten samen gespannen op de eindexamenuitslag. Eerst om het terrein te mogen betreden, want aan de voorzijde van het schoolgebouw staat een sliert blauwhemden schouder aan schouder langs de Henck Arronstraat. Daarna op het schoolerf. Speciaal voor de gelegenheid is een feesttent opgezet en op een verhoging staat het schoolhoofd opgesteld. De leerlingen hebben het zichtbaar moeilijk. En de spanning neemt toe. Zelfs een speld kan je horen vallen in het zand. “Zo meteen hoor je of je met –of zonder een diploma het terrein verlaat”, horen de leerlingen van schoolhoofd Gusta Kesoemoarso. Een niet onbelangrijke mededeling.
Nadat het bord, waarop de nummers van de geslaagden vermeld staat, wordt omgedraaid volgt een vreugde uitbarsting. Met gebalde vuisten en vreugdesprongen vliegen degenen die het gehaald hebben elkaar in de armen, nauwlettend gadegeslagen door de medeleerlingen, die ook gehoopt hadden op dit bevrijdend nieuws.
Dalende trend
Met 51% blijdschap en 49% verdriet, waarvan binnen die 49% ook herkansingen zitten, geeft het schoolhoofd aan niet blij te zijn, omdat een dalende trend is waar te nemen. Ze wijt dit voor het grootste deel aan de leerlingen zelf. Volgens Kesoemoarso zijn de leerlingen steeds minder bereid hard te werken en zijn minder goed te motiveren. Aan de andere kant stelt ze ook dat ouders zich meer moeten toeleggen op hun verantwoordelijke taak. Het schoolhoofd vertelde dat van alles is geprobeerd om betere resultaten te krijgen, maar uiteindelijk ligt het aan de leerling zelf. Dat het mogelijk is, heeft de groep die tot de 51% behoort bewezen. Twee leerlingen geven aan dat zij hard hun best hebben gedaan, omdat ze dit resultaat wilden bereiken. “Ik heb echt alles op alles gezet”, zegt een van ze, terwijl haar moeder met een tevreden blik toekijkt.
RB
