In mijn vorige artikel getiteld “welke ontwikkelingsstrategie voor Suriname” was ik met het volgende geëindigd: “1975 is de breuklijn in de sociaaleconomische ontwikkeling van het land. Sinds toen hebben we leiders gehad die geen ontwikkeling wilden hebben, men wilde wel geld om het over de balk te smijten, investeren komt in hun genen niet voor, kortom Suriname als bodemloze put. Je hebt niets aan ontwikkelingsstrategieën als je leiders hebt die geen ontwikkeling willen”.
Ik kan hieraan toevoegen dat onze leiders vanwege de ruime beschikbaarheid van ontwikkelingshulp en inkomsten uit de mijnbouwsector, de mogelijkheid hadden om technologie en kennis en kunde in te kopen om investeringen te plegen teneinde de verdiencapaciteit van het land te verhogen. Botswana en andere landen hebben het met succes gedaan. Onze leiders hebben het niet gedaan. Waarom? Vanwege de mentale en intellectuele beperkingen in onze leiders. De politici die nog steeds bijkans 50 jaar na de onafhankelijkheid continu de schuld aan de kolonisator geven voor hun manifeste incompetentie zijn te dom om te weten dat ze dom zijn. Mensen zijn niet gelijk, vanwege de diverse evolutionaire ontwikkelingspaden verschillen mensen, genetisch, morfologisch, anatomisch en fysiologisch. Wat je bent is wat je overgeërfd hebt van je ouders en van alle je voorouders, gecombineerd met jouw interactie met de wereld om je heen. Wat je overgeërfd hebt, zit in jouw DNA, dat zijn de genetische eigenschappen.
Wat je aangeleerd hebt en je niet kunt overdragen omdat ze niet erfelijk zijn zit niet in jouw DNA. Het aangeleerde is epi genetisch en zit als het ware aangeplakt aan het genetische. Eigenschappen die epi-genetisch zijn, zijn niet overerfbaar dus niet overdraagbaar, zijn niet erfelijk. Het aangeleerde is epi-genetisch. Wat betekent dat aangeleerd gedrag niet per se op de volgende generaties overgedragen wordt. De achteruitgang van beschaving welke wij nu ervaren komt doordat vele Surinamers hun gedrag gebaseerd is op aangeleerd gedrag en aangezien het aanleren sinds 1975 achteruit is gegaan en een afdoende sanctie op slecht gedrag afwezig blijft gaan vele Surinamers uiteindelijk terugvallen op het beschaving niveau van toen hun voorouders voet aan wal zetten in Suriname. Dat is op het beschavingsniveau in hun genen. Het is dus belangrijk om te weten dat alles wat je aangeleerd heb niet in jouw DNA zit. Het aangeleerde kan echter ook een klankbord en basis vinden in jouw DNA. Mensen wier voorouders heel lang omgaan met het geschreven geschrift, cijfers en getallen, en andere intellectuele producten, die houden die capaciteit vast in hun DNA. In je DNA zit meer dan alleen maar genen. Mensen die pas recent kennis hebben gemaakt met intellectuele producten van beschaving zijn nog steeds grotendeels natuurmensen gebleven. Hun handelen is vaker gebaseerd op instinctmatige gronden dan op basis van rationele overwegingen. Kijk maar naar het volgende voorbeeld. Met name waar het gaat om normen en waarden is eerlijkheid een van de meest belangrijke. Als beschaving in hun genen zou zitten dan zouden de politici van het creools nationalisme een eerlijk kiesstelsel voorstaan. Als je beschaafd ben dan sta je zelf beschaafde zaken voor en je wacht niet totdat anderen het eisen. Maar neen geholpen door de lafheid van het VHP-leiderschap hebben ze een racistisch apartheid kiesstelsel tot stand gebracht. Een ander voorbeeld. Minister van Justitie en politie Welzijn heeft in beslag genomen auto’s buiten de regels om verkocht zogenaamd om praktische redenen. Sowieso weet elke Surinamer dat “praktische redenen” een smoes is. Zoiets zou in de jaren 60 of 70 nooit gebeurd zijn. Het recht is immers het hoogste goed in een beschaafde samenleving. En daar valt niet mee te marchanderen.
Vanwege de etnische diversiteit hebben onze leiders uiteenlopende aspiraties. Het is niet vanzelfsprekend dat al onze politici sociaaleconomische ontwikkeling nastreven. U moet maar zelf nagaan, hebben uw politici zich ooit uitgesproken over het realiseren van steeds meer welvaart en welzijn, betere onderwijs, betere gezondheidszorg, een meer gelijke verdeling van welvaart, meer koopkracht, schepping van werkgelegenheid, gelijke toegang tot werk, tot gezondheidszorg, tot onderwijs, stimulering van productie, regionale ontwikkeling et cetera. Of nog erger dat ministeries en de overheid een weerspiegeling moeten zijn van de samenstelling van de bevolking. Neen dat hebben ze niet gedaan omdat onze politici ondanks alle retoriek en bla bla bla mentaal stamhoofden zijn gebleven en dus mentaal en intellectueel geen nationale leiders zijn. Een natiestaat is gebaseerd op solidariteit en algemeen belang. Als men huizen gaat bouwen dan is dat voor een bepaalde etnische groep, als men infrastructuur aanlegt is het niet ten behoeve van de productie maar voor een regio waar een bepaalde etnische groep woont. De bruggen over de Coppename en de Suriname rivier zouden nooit door een regering onder leiding van Venetiaan zijn gebouwd. Immers in die gebieden woonden geen mensen die op hem leken. Ik heb toentertijd als minister van openbare Werken ervoor gekozen niet om maar een brug te bouwen met name over de Surinamerivier bij Paramaribo maar om beide bruggen te bouwen. Sinds 1975 is er uit de eigen begroting nooit een cent geïnvesteerd in diversificatie van de economie in het bijzonder in de exportsector. Productie, met name industriële productie en ontwikkeling van de groene sector, worden door stamhoofden gezien als iets van, voor en door mensen met glad haar. Industriële ontwikkeling met name is de basis voor modernisering van de economie en dus van een samenleving. Echter klaarblijkelijk voelen onze politici zich behaaglijk onder primitieve sociaaleconomische omstandigheden. Gedeelde armoede is hun verborgen leus. Het is duidelijk men voelt zich niet thuis in een moderne samenleving. Echter wil men zich niet verplaatsen met een korjaal, maar met een auto of een vliegtuig. Men gaat ook niet naar een wonderdokter maar naar een echte gestudeerde arts of specialist. Dus men wil wel de producten van de moderne beschaving consumeren maar men wil zich niet mentaal en cultureel aanpassen aan de gewoonten en gebruiken van de moderniteit. De stamhoofden beseffen dat hun achterban billen poetsers en consumenten zijn. En stamhoofden hebben het intellectueel niveau en de capaciteit niet om hun mensen, hun achterban, te tillen naar een hoger niveau van beschaving. Dat wijst de historie van de afgelopen 300,000 jaar uit.
Sinds mensen zich in sociale verbanden als familie, clans, stam, hertogdommen-graafschappen- koninkrijken- keizerrijken-, natiestaat zijn gaan organiseren, is leiderschap van het sociaal verband het meest cruciale element welke bepalend is voor de vooruitgang van de betreffende mensen gemeenschap. Bij het opleiden van mensen in leiderschap en management wordt vaak het volgende als voorbeeld gesteld: “Een groep leeuwen geleid door een ezel verliest het van een groep ezels geleid door een leeuw”.
Onze leiders zijn intellectueel onvermogend en zijn daardoor niet in staat om het land sociaal economisch vooruit te brengen. In een multi-etnische samenleving eigenlijk in elke samenleving zijn stamhoofden funest. Leiders dienen in een multi-etnische samenleving verdraagzaam, tolerant, cultureel flexibel, te zijn en te beschikken over daadkracht, doorzettingsvermogen, moed, creativiteit, integriteit en kennis. Wat Suriname nodig heeft is een verandering van de politieke cultuur welke ertoe moet leiden dat wij in plaats van bla bla bla leiderschap, technocratisch leiderschap krijgen. Immers een land opbouwen, ervoor zorgen dat mensen werk gezondheidszorg en onderwijs hebben betekent dat politici moeten kunnen presteren. Praatjesmakers vullen geen gaatjes.
Richard B. Kalloe
