Het Visserscollectief, een organisatie die de bevolkingsvissers in Suriname vertegenwoordigt, roept om de nodige aandacht van de beleidsmakers. Zij zal vandaag in protest gaan tegen de wijze waarop de bevolkingsvissers momenteel behandeld worden. De visserijsector is qua exportwaarde van visserijproducten de grootste subsector binnen het agrarisch geheel. De afgelopen jaren schommelt de exportwaarde rond de US$ 40 miljoen op jaarbasis. Haar bijdrage in het BBP is 10% en zij biedt werkgelegenheid aan ruim 6.500 mensen. Indirect zouden geschat nog 2.000 mensen afhankelijk zijn van de sector zoals de visopkopers, transportbedrijven, verpakkingsbedrijven, opslagbedrijven etc. De sector neemt naast de mijnbouw een belangrijke plaats in bij het genereren van deviezen voor het land. Het grootste deel van de totale productie wordt geëxporteerd. De productie bestaat uit garnalen en vis. ‘De bevolkingsvisserij is verantwoordelijk voor 75% van de exporten. De lokale markt wordt voorzien van visproducten gevangen door inzet van de bevolkingsvisserij. De visserij biedt heel wat kansen en wij kunnen nog vele jaren lang een goed inkomen eraan verdienen en het biedt een goed middel van bestaan aan de Surinaamse bevolking. Dit kan nog vele jaren zo doorgaan, maar dan moeten wij wel heel verantwoordelijk omgegaan met deze hulpbron. Wij moeten leren om duurzaam te vissen en wij moeten onze visgronden goed beheren. Er zijn heel wat knelpunten die aangepakt dienen te worden.’ Het Visserscollectief heeft enkele van deze punten, waarvan zij denkt dat die op korte termijn aangepakt moeten worden, op een rijtje gezet.
Het optrekken van controle
Ondanks dat er voorgeschreven voorwaarden zijn voor het verkrijgen van een vergunning, blijkt dat deze niet in acht worden genomen. Er zijn meerdere malen vistrawlers en andere vissersvaartuigen betrapt in ondiep water, terwijl zij bezig waren te vissen. Dit is met bewijzen doorgespeeld naar het ministerie van LVV, maar er is desondanks niet opgetreden tegen deze overtreders. Het Visserscollectief is van mening dat deze overtredingen aangepakt moeten worden. Er moet controle zijn op de naleving van vergunningsvoorwaarden met betrekking tot gebruik van juiste vistuig, naamaanduiding, kentekenplaat, geldige vergunning aan boord met een certificaat van deugdelijkheid en registratie van het vaartuig. Ook pleit men voor het opleggen van hoge boetes aan overtreders van de vergunningsvoorwaarden en intrekking van vergunningen.
Verder denkt men aan het plaatsen van bevoegde inspecteurs aan wal om vaartuigen te controleren en op te treden tegen overtreders. De bevoegdheid moet men delegeren aan opnemers en ander personeel van de visserijdienst die aanwezig zijn bij vislandingsplaatsen. Boten die een Vessel Monitoring System (VMS) aan boord hebben, moeten worden geïnspecteerd en indien dit niet voldoet aan de gestelde eisen, moeten die vaartuigen niet uitvaren. Het VMS dient ook te worden gecontroleerd op functionaliteit.
Het vergunningsbeleid herzien
Door de jaren heen is gebleken dat de vangsten achteruit gaan; dit is te wijten aan verschillende factoren. Een van deze factoren is zeker het overbevissen, zoals dat is bewezen in andere landen. Het blijkt dat in Suriname het moeilijk is om zich te houden aan de voorgeschreven aantal vergunningen dat is aangegeven in de wet en het visserijmanagementplan 2013-2018. Hierdoor zitten visgronden onder zeer grote druk. Het uitgeven van meer vergunningen aan de diepzeevisserij is volgens het collectief heel onverantwoordelijk, omdat de schade die deze boten aanrichten bij het vissen aan de zeebodem en ecosysteem bijna niet herstelbaar is. Ook zijn er heel wat vergunningen die verhuurd en gegeven worden aan vreemdelingen, waardoor Surinaamse ondernemers die daadwerkelijk willen investeren en een bijdrage willen leveren aan onze economie, deze mogelijkheid wordt ontnomen. “Wij zouden heel graag willen dat de vergunningen terug gebracht worden zoals aangegeven en aangenomen door alle stakeholders en het ministerie van LVV in het visserijmanagementplan”, stelt het collectief.
Inputs ter ondersteuning van de sector
Uit het geheel van operationele kosten in de bevolkingsvisserij vormt het brandstofverbruik meer dan 50% van het geheel. Ondanks de vissers in het laag seizoen vissen en nauwelijks uit de kosten komen, zijn zij overgelaten aan de normale pompprijs met alle toegevoegde belastingen zoals, wegenbelasting, invoerrechten, en governement take etc. De industriële vloot heeft wel recht op duty free brandstof. Zelf in de mijnbouwsector hebben buitenlandse multinationals toegang tot duty free brandstof, maar tot heden hebben de bevolkingsvissers geen recht daarop. Dit, ondanks hun bijdrage aan de sector en aan de economie groot is. De bevolkingsvissers zien heel graag de ondersteuning tegemoet om duty free brandstof te krijgen ten behoeve van de sector.
Kavish Ganesh
