“Het sociaal beleid van deze regering is zo slechts dat de vraag rijst als we nog een sociaal beleid in Suriname hebben. De president had eens aangegeven dat hij een sociaal contract sluit met het volk, maar ik denk dat hij de definitie van een sociaal contract, zoals het onder andere enkele eeuwen terug was bij de Fransen, verkeerd heeft begrepen”, zegt parlementariër Patricia Etnel. De parlementariër geeft aan dat het verhogen van de kinderbijslag voor velen een oplichting was. “Vandaag zien we na een aantal jaren dat ze niet in staat zijn deze te betalen. Ook komen er nog andere zaken bij kijken, zoals het niet kunnen subsidiëren van babyvoeding. Je krijgt een SRD 50 voor kinderbijslag, maar daar tegenover moet je bijna SRD 40 betalen voor babymelk. We hebben het dan niet eens over speciale babyvoeding voor baby’s die lactose intolerant zijn. Om na te gaan hoe slecht deze regering omgaat met haar sociaal beleid en dat je geen kinderbijslag kan betalen, geeft al aan dat deze regering het collectief belang niet dient.”
Een controleprobleem
Er is vervolgens aangegeven dat de gelden voor het uitbetalen van het AKB vermoedelijk zijn ontvreemd. De minister heeft toen stappen gezet naar de procureur-generaal te gaan om een onderzoek in te stellen. “Als minister zal je in geval van grote geldbedragen een zodanige supervisie en controlemechanisme op moeten zetten dat alles goed verloopt. Er dienen 1 maal 24 uur rapportages binnen te komen hoe de betaling geschiedt, want het gaat hier om gelden waarop mensen al een hele lange tijd wachten. Kinderbijslag van Wanica is niet vandaag een probleem. Eigenlijk is dit landelijk een probleem. Per slot van rekening is de behandeling die men krijgt ook verschrikkelijk. Het lijkt alsof de mensen moeten bedelen voor het geld.” Etnel is van mening dat niet het geld een probleem is, maar de controle. “We hebben een groot controleprobleem. Hoewel er controlemechanismen zijn zoals Clad en de Rekenkamer, hoor je dat rapporten verdwijnen en men kan niet vertellen waar bepaalde zaken zijn. Je hoort de minister van Financiën praten over kindertehuizen en directeuren die veel verdienen, maar wanneer het om ministeries gaat waarbij de minister de hoofverantwoordelijke is ‘no wan neng ie ne jere’. Iedereen is stil en het lijkt alsof niets is gebeurt.” De parlementariër is van mening dat de minister niet met de vinger moet wijzen naar anderen. “Ik denk niet dat de minister blind noch doof is.
Je weet wat je bent komen aantreffen en ben ingewerkt in het probleem van het ministerie. Ex-minister Alice Amafo was vanaf de regeringsperiode Bouterse 1 op het ministerie. Daarna kwam minister Joan Dogojo op haar plaats die inmiddels is gemuteerd naar het ministerie van Sport en Jeugdzaken. Op laatstgenoemd ministerie zijn er overigens ook indicaties dat geld vrijgegeven voor uitbetaling ten behoeve van buurtmedewerkers is verdwenen. “Dogojo was eerst op Sozavo en de vraag is dus wat zij ervan heeft gebakken. Niettemin vind ik dat minister Christien Polak moet kijken hoe het probleem nu opgelost kan worden. Een bekend spreekwoord zegt dat ‘iem tek dresi wakti siekie’, maar deze regering ‘e wakti te a siki doro, daarna do suku a dresi maar dan ie dede k’ba”, aldus Etnel.
