“Het maken van verlies door Suralco was by design”

De eerste opgave van de presidentiële onderhandelingscommissie was de inventarisatie van mogelijke nieuwe bauxietvoorraden. De data room van Alcoa werd onder strikte geheimhouding opengesteld voor gebruik door deskundigen en ingehuurde experts. De reserves in het Nassau-gebied, het Para-Noord-gebied, Kankantrie-Noord-gebied en de reserves in het Moengo-gebied (onder Suralco Stafdorp) werden doorgelicht en compleet bestudeerd. Hierbij werd nagegaan hoeveel kapitaal er nodig zou zijn voor de ontwikkeling van de mijnen, voor het behoud van de bauxietindustrie.
Alleen bauxiet uit het Nassau-gebied blijkt geschikt te zijn om in de huidige raffinaderij van Paranam te worden verwerkt tot aluinaarde. In het aanwezige bauxiet te Para-Noord en Kankantrie-Noord zit te weinig ijzererts, waardoor het niet gebruikt zou kunnen worden zonder te mengen met ander erts. Redenen voor het neerleggen van de voortzetting van het Nassau-gebied zijn flink opgesomd in het verslag van de commissie. Als eerst wordt aangegeven dat het ontwikkelen van een nieuwe bauxietmijn in het Nassau-gebied een investering vergt van ongeveer USD 150 miljoen. Een door Suralco uitgevoerd offertetraject voor het ontginnen van het bauxiet, wees op een prijs van circa USD 36 per metrieke ton bauxiet.
Met een energiecomponent van (in een worst case) 120 USD per metrieke ton zit Suralco volgens een deskundige criticus van de krant op 150 – 160 USD. Dan komt er nog kosten bij voor de caustic soda (niet zo groot als bauxiet en energie). “In de laatste jaren was bauxiet uit Commewijne ongeveer rond de USD 100”, wordt gesteld. Een andere reden was dat er twee grote droge seizoenen nodig zijn om de nieuwe Nassau mijn te ontwikkelen. Dit, terwijl er volgens critici hier wel voldoende tijd voor aanwezig was. Ook wordt beweerd dat de bouw van een nieuwe, met kolen gestookte power plant, voor lagere energiekosten ongeveer USD 180 miljoen zou kosten. Er is expliciet gekozen voor kolen, omdat gas een veel grotere prijsfluctuatie kent. Het is veel gevoeliger voor capaciteitsaantasting. Gas is indertijd derhalve expliciet door Alcoa aan de kant gezet.
Met het juiste businessmodel echter kost dit de partijen in kwestie 0 cent. Men maakt een contract met de EBS of elke andere derde partij die voor de komende tijd een hoeveelheid gaat afnemen voor een bepaalde prijs (een power purchase agreement), waarmee de derde partij op de markt op zoek kan gaan naar kapitaal. De derde partij investeert en ‘recoupt’ zijn investment met de electricity/steam sale. Dit businessmodel kan ook worden toegepast bij het ontwikkelen van de mijn, waarbij men de ontwikkeling laat doen door een consortium van bedrijven als SEMC, Haukes, etc.
Met deze twee investeringen zouden de geschatte productiekosten liggen tussen USD 250 en USD 300 per ton aluinaarde. Het bedrag van USD 150 miljoen om het Nassau-gebied verder te ontwikkelen, kon niet bijeen worden gebracht. Besprekingen met diverse internationale bankinstellingen, waaronder de ING-Bank en de Canadese Ontwikkelingsbank, leverden niet het gewenste resultaat op. Deze banken gaven ook hun leningsplafond aan, welke aanzienlijk lager was dan de benodigde financieringsbehoefte voor de projecten. Het frappante was dat de regering vorig jaar wel meer geld bijeen heeft kunnen schrapen. Bij de start van de onderhandelingen in 2014 was de prijs voor aluinaarde op de wereldmarkt circa USD 350 per metrieke ton. In de tweede helft van 2015 begonnen de prijzen voor aluinaarde op de wereldmarkt fors te dalen en bereikten in oktober 2015 het niveau van USD 250 per metrieke ton.
Met de huidige prijzen en de te plegen investeringen in het Nassau-gebied is komen vast te staan dat het Nassau vervolgproject economisch niet haalbaar is op dit moment. De vraag is of de onderhandelende partijen, en vooral de presidentiële onderhandelingscommissie, om strategische redenen (de haven, werkgelegenheid, verstedelijking, technologisch knowhow) toch niet de investering moest overwegen. Als de Suralco volop draait, kan er een kostprijs van maximaal USD 220 worden gehaald. Dit is een kostprijs die lager is dan de laagste prijs voor aluinaarde in de afgelopen jaren, namelijk 250 USD. Men heeft volgens critici te lang gewacht met Nassau, waardoor de ene na de andere verwerkingsunit (digester) op Paranam uit bedrijf werd gehaald, als gevolg waarvan de productiekosten stegen. “Sluiten en het maken van verlies door de Suralco was by design”, aldus de anonieme criticus van Dagblad Suriname. De verdere ontwikkeling van het Nassau-gebied werd niet als economisch haalbaar gezien. De focus wordt nu gelegd op de Bakhuis bauxietreserves.
Kavish Ganesh

error: Kopiëren mag niet!