‘Suriname kent verschillende godsdiensten die over een groot deel van de aarde verspreid zijn. De leerstellingen en plechtigheden van natuurgodsdienst, christendom, jodendom, hindoeïsme, islam en andere geloven zijn met elkaar verweven. Ons land is in zekere mate een smeltkroes van volken, godsdiensten en beschavingen. De christelijke dominantie over hindoes en moslims veranderde in de loop van de tijd geleidelijk aan in een betere balans.’ Het is een prettig gevoel dat in vele Surinaamse harten leeft en rond de beleving van onze nationale gedenkdagen, zoals nu met Ied-Ul-Adha, benadrukt wordt. Dagblad Suriname sprak met gelovigen van verschillende kerkgenootschappen en raadpleegde literatuur om de waarheid daarvan te staven. Fragmenten uit de reacties en passages uit documenten werden geredigeerd.
Religie in Suriname is niet bedreigend
‘Religie in Suriname is niet bedreigend, de identiteiten drukken elkaar niet weg. Het is een culturele factor, die de gemeenschap een zinvol leven biedt. Suriname is gegrondvest op interreligieuze harmonie. In 1650 werd Suriname door de Engelsen aangeprezen als land waar er godsdienstvrijheid bestond. De godsdiensttolerantie vanaf de eerste dagen van de volksplanting heeft Suriname gemaakt tot een welkome toevluchtsoord voor Europeanen, die vanwege hun godsdienstovertuiging in hun eigen land naar het leven werden gestaan. Met de immigranten kwamen het boeddhisme, hindoeïsme, de islam, het Javanisme en andere godsdiensten naar Suriname.
Suriname kan geen staatsgodsdienst hebben
De christelijke dominantie is afgenomen. Deze tendens is historisch gegroeid. Tegenwoordig geeft het overheidsbeleid in voldoende mate ruimte aan groepen om zich te uiten. Zij beschikken over nationale fora om zich uit te drukken. Daarmee geeft de overheid een ideologisch ideaal van gelijkwaardigheid aan. Het is duidelijk dat Suriname geen staatsgodsdienst kan hebben.
Uit de nationale gedenkdag Ied-Ul-Adha blijkt religieuze diversiteit
De overheid, christenen, hindoes en moslims hebben de hoofden bij elkaar gestoken bij het vaststellen van nationale gedenkdagen. Er werd rekening gehouden met meerdere uitgangspunten en gevoelens. De christenen leverden ten behoeve van het beheersbaar maken van het aantal herdenkingsdagen, enkele feestdagen in. Een tegenstelling was dat runderen, die een symbolische heilige status hebben bij de hindoes, worden geslacht tijdens Ied-Ul-Adha. Aan de andere kant is het offerfeest het belangrijkste hoogtepunt van de Islam. Zowel de moslim als de christen herinneren zich Abraham die gevraagd werd om zijn zoon Ismaël te offeren aan de Almachtige om te laten zien dat hij trouw en gelovig was. Vandaar dat de moslim een koe slacht tijdens Ied-Ul Adha.
Harmonie
In harmonie werd er een uitweg gevonden voor deze tegenstelling, wat aangeeft dat er sprake is van solidariteit en van een beleid waarbinnen rekening wordt gehouden met andere groepen uit de samenleving.
HD
