“Knippa-verkoop door jeugdigen is op basis van artikel 32 van het Kinderrechtenverdrag een vorm van kinderarbeid. In dit verdrag staat duidelijk dat de rechten van het kind beschermd dienen te worden, tegen economische exploitatie en alle andere activiteiten die de ontwikkeling van het kind kunnen belemmeren. En deze bescherming is een aangelegenheid van de regering.” Dit beklemtoont Samir Gobind, jeugdparlementariër van het district Wanica tevens ondervoorzitter van de commissie Media & Voorlichting, tegenover Dagblad Suriname ten aanzien van jeugdigen, die ondanks de moderne samenleving en geratificeerde wetten/kinderrechtenverdragen onder erbarmelijke omstandigheden moeten leven.
Geen actieve rol van politie
Zo wordt er frequent knippa verkocht door kinderen op de bekende kruising van de Coesewijnestraat en de Mr. Jagernath Lachmonstraat. Gobind die het initiatief nam om een kijkje te nemen in het leven van deze kinderen, vertelt het volgende: “Ik heb met 2 van zulke kinderen gesproken, waarvan één 10 jaar is en die andere 11 jaar. Ze waren tijdens schooluren bezig knippa te verkopen. Ze zeiden aan mij dat ze geen geld hebben en daarom moeten hosselen. Ze zijn wel schoolgaand. Hun dagopbrengst moeten ze afstaan aan hun moeder en oma. Het kind van 11 jaar, dat voorheen voor een vereniging voetbalde, moest zelfs stoppen met voetballen, alleen om knippa te kunnen verkopen.” Gobind die bewust is van zijn plicht als burger, heeft op een gegeven moment de Centrale Meldkamer van de Politie op de hoogte gesteld over deze kinderarbeid. “Na bijkans 50 minuten ter plekke gewacht te hebben op de politie, zag ik geen kip voorbijkomen. Ik heb toen weer gebeld en kreeg doodleuk als antwoord dat ik liever weg kan gaan, want volgens die agent zouden de kinderen de volgende dag weer knippa verkopen, ook al zouden ze aangesproken zijn door de politie.” Gobind kan zich niet indenken dat een politiefunctionaris zo een meedogenloos antwoord kon geven. “Ik vraag mij af waar we aan toe zijn! Mijn plicht als burger is dat ik, zodra ik illegale zaken zie, het doorgeef aan de politie. En dan verwacht ik zo een antwoord totaal niet! Gaat men zo om met onschuldige kinderen die op school behoren te zitten in plaats van knippa te verkopen?”
Ouders zijn medeplichtig
Gobind is van mening dat de ouders van deze kinderen een belangrijke rol vervullen in het schenden van het Kinderrechtenverdrag. “Waarom kan de politie niet ingrijpen door de ouders aan te spreken en te waarschuwen? Waarom kunnen de kinderen niet overgebracht worden naar het Bureau voor Familierechtelijke Zaken (Bufaz), indien de situatie niet verandert?” Naar zeggen van Gobind zullen deze kinderen zich nimmer kunnen ontwikkelen. “En dat moet men voorkomen.” De jeugdparlementariër vindt het waanzinnig dat tal van personen/politieagenten op die kruising langsrijden, zonder in te grijpen. “Waarom doen we alsof we blind zijn? De agenten kunnen wel tijdens protestdemonstraties mensen oppakken en in een autobak smijten.” Gobind betreurt het dat de 51 volksvertegenwoordigers, die onder andere belast zijn met het voorbereiden en goedkeuren van wetsproducten, deze kwestie in de doofpot stoppen. “Waarom treffen onze volksvertegenwoordigers geen maatregelen om deze jongeren te beschermen? De kinderen zijn bovendien op straat omringd door allerlei gevaren.”
Voorkom kinderarbeid
Gobind doet een beroep op de samenleving om geen knippa te kopen bij kinderen. “Op deze manier stimuleer je zo een kind om verder te gaan met het verkopen van knippa.” Kinderarbeid is ongeacht de mate waarin het voorkomt alarmerend van aard, omdat het kind de toekomst van morgen is. De hoofdoorzaak van kinderarbeid is een gebrek aan geld. Gobind merkt op dat zelfs een verdrag, dat internationale regels bevat waar landen zich aan hebben gecommitteerd, geen enkel effect of gunstige ontwikkelingen teweeg brengt in het land. Hij krijgt de indruk dat de regering selectief omgaat met de naleving van de wetgeving en doet derhalve een beroep op haar om de bescherming van het kind hoog op de agenda te plaatsen.
KSR
