Het is gênant om te zien hoe professor Sieuwnath Naipal de regering bijna moet bedelen om Suriname te behoeden van ondergang door de verwachte zeespiegelstijging. Er wordt al meer dan tien jaar gezegd dat Suriname onder de ontwikkelingslanden overall in de top 5 van de landen die aan zee grenzen behoort, die zwaar te kampen zullen hebben met de gevolgen van zeespiegelstijging. De vernietigende slagen die we gaan incasseren, hebben te maken met leef- en woongebied, landbouwgronden, zoetwaterbronnen en de economie onder andere. Als er geen hoge dijken en (natuurlijke) kustbescherming wordt aangelegd, zal Suriname voor een deel onder water lopen. Tijdens de afgelopen verkiezingen heeft geen van de grote politieke partijen een issue gemaakt van de serieuze dreiging van de zeespiegelstijging. Men ziet de zeespiegelstijging niet als een bedreiging en de bevolking is niet bewust van het onderwerp, zij gaat nog steeds ervan uit dat Suriname een gezegend land is en dat niets dit land zal overkomen. De politieke partijen praten graag over zaken die het volk wil horen, de kiezers willen soms spannende verhalen en daarin voorzien de partijen door podiumtaal te gebruiken. In deze podiumtaal komt zeespiegelstijging niet voor. Inmiddels hebben wetenschappers ontdekt dat het ijs op de poolkappen sneller aan het smelten is dan eerder werd verwacht. Dat betekent dat de projecties wellicht aangepast moeten worden. De Wereldbank heeft bij het bekijken van de landen die getroffen kunnen worden door de zeespiegelstijging apart gekeken naar de situatie van de arme ontwikkelingslanden. Doorgaans hebben deze landen het geld niet om sterke dammen te bouwen, in tegenstelling tot de rijke landen. De Surinaamse regering houdt zich niet bezig met de zeespiegelstijging. Er worden geen dammen gebouwd. Prof. Naipal heeft bij wijze van proef aan de kust van Weg naar Zee een installatie (kwelder) gebouwd waar door natuurlijke sedimentatie de kust kan aanzwellen waardoor de zee minder invloed zal hebben op deze delen als gevolg van de kustafslag. De prof heeft het project uitgevoerd met studenten van de universiteit. De regering heeft zich op de vlakte gehouden wat betreft dit geslaagd experiment van Naipal. Wat we recent weer hebben gezien, is dat natuurlijke bescherming (zeeschelpen) wordt weggegraven en dat de minister van NH die de zeespiegelstijging hoog op zijn agenda moet hebben, de voortgang van de zandafgravingen juist met hand en tand heeft verdedigd. De prof krijgt geen bijval, in principe had hij met de meeste spoed aangetrokken moeten worden op het kabinet van de president om te helpen de dammen te bouwen waardoor Suriname niet onder water loopt. Er zijn critici die beweren dat het onvermijdelijk is dat Suriname onder water loopt. Ze redeneren verder dat dit de reden is waarop de personen die weten dat ze niets zullen doen om Suriname te redden, bezig zijn roofbouw te plegen op Suriname en alles te graven en te kappen en te oogsten wat maar mogelijk is. Voordat Suriname onder water loopt wordt het land gesloopt, de natuurlijke rijkdommen gaan anders verloren. Duurzame ontwikkeling is volgens hoogleraar Sieuwnath Naipal makkelijker gezegd dan gedaan, omdat alle neuzen niet een richting opwijzen wat betreft duurzame ontwikkeling. De effecten van een slechte kustbescherming baren bijvoorbeeld de bewoners van Weg naar Zee zorgen. Enige tijd terug was er een wateroverlast die veel schade had aangericht aan ook huizen. Prof Naipal is voorstander van het creëren van kustbescherming, in plaats van het toestaan van activiteiten die de kust in groter gevaar zetten. De wetenschappelijke instituten van Suriname hebben de durf niet om harde standpunten in te nemen, omdat men bang is voor ontslagen. Voor een hoge dam, zoals in Nederland, zou het arme Suriname geen geld hebben. Naipal zegt dat de universiteit wenst te laten zien dat er goedkopere mogelijkheden zijn zoals het opwerpen van kwelders te Weg naar Zee en bescherming te creëren aan de damwanden. Over de andere goedkope mogelijkheden moet de professor niet te lang doen. Hij benadrukt in het kader van duurzame ontwikkeling dat een balans gevonden moet worden tussen de economische activiteiten en de sociaal ecologische factoren. Er is onlangs een petitie ingediend bij de president met een roep om Weg naar Zee te redden. In de theorieën over duurzame ontwikkeling wordt ook gesproken over een balans, en dat is zelfs mogelijk bij sectoren als bosbouw, mijnbouw, visserij en de zware industrie. Een goed begrip van deze balans en de inspanningen om bijvoorbeeld bomen te planten is momenteel ook niet aanwezig in Suriname.
