De toestand in het land is alles behalve rooskleurig. Dit is gewoon een nare droom. Dit lijkt helemaal niet meer op Suriname die wij gekend hebben. Sombere gezichten, gestreste mensen, moreel verval en een totaal uitzichtloos sociaaleconomisch vooruitzicht. Kortom, geen ideale toestand hoe optimistisch je ook ingesteld bent. Het lijkt alsof we aan het eind van onze latijn zijn. Slechts kommer en kwel waar je ook om je heen kijkt. Het land lijkt wel op een oude vervallen plantage, bestuurd door moderne allesweters die achteraf bekeken niet in staat zijn hun eigen huishouding te regelen. We kunnen makkelijk zeggen “het is die Bouterse”, maar is dat wel eerlijk?. De ramp die zich in Suriname heeft voltrokken kan nooit door een persoon aangericht zijn. Het zijn een aantal instituten die zorg hadden moeten dragen dat dit land en zijn volk beschermd had moeten worden. Het belangrijkste instituut in dit geval is De Nationale Assemblee. Maar dan praat ik over de coalitie en de oppositie die samen dit instituut vormen. In Suriname is politiek big business, dat weet vrijwel iedereen. De indruk bestaat dat men de politiek ingaat louter en alleen om financieel gewin en privileges. Voordat de kandidaten op de beoogde plek komen, zitten ze vol goede voornemens met betrekking tot de ontwikkeling van het land. Als ze tenslotte de beoogde plek bereikt hebben, verdwijnen alle goede voornemens binnen de kortste keren. Zelfs de afgelegde eed om naar eer en geweten de aanvaarde job te klaren schijnt dan vergeten te zien. Wat daarvoor in de plaats komt is het devies: hoe kunnen we zo snel mogelijk zoveel mogelijk voordeel halen uit de aanvaarde positie. De ambitie schijnt te zijn: zoveel mogelijk voordeel te trekken uit de positie, want morgen kan de regering naar huis gestuurd worden en dan is alles voorbij. Hoe kom je met deze instelling tot prestaties? Na ons de zondvloed. De leden van het Assemblee zijn door het volk gekozen en daar gezet om hun rechten te behartigen en over hen te waken, maar doen ze dit? Ze lijken echter meer op marionetten of Wajangpoppen die bestuurd worden door hun politieke leider. Ze hebben geen eigen gedachten, geen eigen visie en ook geen eigen inzichten meer. Als de leider zegt dit is zwart dan beamen ze dit al zien ze dat het groen is. Ze geloven hun eigen ogen niet meer, alles wat de baas zegt wordt heel braaf uitgevoerd. Er zijn zoveel leningen aangegaan zowel in het buitenland als in Suriname door medewerking van de Assemblee zonder daarbij stil te staan wat er met al deze geleende gelden is gebeurd. Vaste prik: de coalitie stemt voor en de oppositie stemt tegen en hun volkswerk is gedaan. Het wordt beloond met een royaal salaris, met allerlei snoepreizen en privileges. Was er wat tegen gas gegeven en waren er kritische vragen gesteld over deze leningen, dan denk ik dat ook de President ernstig zou nadenken over zijn handelen. Maar nee, hij weet dat de coalitie steeds achter hem staat, dus kan hij onbeperkt zijn gang gaan. Nu rijst de vraag: wie dient de Assemblee; de President of het volk die hun daar gezet heeft? In dit geval duidelijk de President, het volk mag stikken. De Assembleeleden zijn dus in deze duidelijk verantwoordelijk voor de totale malaise waarin het land thans is terecht gekomen. Wat is het excuus voor deze manier van handelen van de assembleeleden? Zijn jullie bang? Of zijn jullie niet berekend voor de taak waarvoor jullie hebben gekozen? Is jullie begrip voor het Assembleewerk, dat jullie je leider blindelings moeten volgen, al slaat ie zich zelf kapot tegen een muur of al helpt ie het land naar zijn verdoemenis? Is dit de liefde voor je land? Bezitten jullie nog wel een greintje eerlijkheid en zelfrespect? Als jullie in de spiegel kijken, zien jullie jezelf dan wel? Ik denk het niet. Wat jullie zien is een materialistisch, onbetrouwbaar en zelfzuchtig wezen, die alle menselijke en sociale waarden kwijt is. Is dit de erfenis die jullie achterlaten voor het volk van morgen? Omdat jullie niet voor het volk hebben kunnen opkomen wat feitelijk de bedoeling moest zijn, komt het volk nu uit wanhoop voor zichzelf op om meer teloorgang en vernietiging te stoppen, met alle consequenties van dien (aftakeling), terwijl jullie vrij leven van het salaris die dat zelfde volk jullie betaalt om hun belangen te behartigen. Eerlijk he? Misschien is bij het aanvaarden van jullie job tegelijk je geweten verloren gegaan, wie weet? Bij de Raad van Ministers zien we hetzelfde fenomeen. Jullie weten dat bepaalde zaken totaal niet in het belang van de staat zijn en toch helpen jullie mee om het te realiseren. Ook weer Wajang gedrag. Je hebt dan nog het leger van adviseurs die naar het schijnt zelf adviezen nodig heeft. Om kort te zijn, al deze mensen hebben een goed leven en willen die niet in gevaar brengen. Door tegen de wensen van de President in te gaan lopen ze de kans om van de honingpot afgezet te worden. Kunnen jullie hiermee leven? Kunnen jullie met de vernietiging van dit land leven? Kunnen jullie met een rustig geweten je kinderen aankijken? Denk er eens over na. Het is niet alleen de president die schuldig is aan deze situatie waarin wij leven, maar ook jij minister, ook jij assembleelid en ook jij adviseur. Jullie hebben hem de kans gegeven. God zij met ons Suriname waar eerlijkheid, oprechtheid en gevoel voor elkaar, momenteel ver te zoeken zijn.
Winer
Mr. Dubai
Ik wil geen Dubai
Mr. Dubai
Ik wil mijn Suriname
Op z’n Surinaams
De Suriname van Dobru’s wan bon
Mr. Dubai
Mijn Suriname
waar ik zorgeloos
kon leven en lachen
totdat jij kwam
Mr Dubai
Waar wij voor elkaar
voelden en om
elkaar gaven
Mr. Dubai
De blanken, altijd schuldig
zijn allang weg
zoek de schuld
daar niet
Mr. Dubai
Mijn Suriname is kapot
door kortzichtige mensen zoals jij
Mr. Dubai
Probeer niet te zijn
wat je niet bent
dank god voor wat je bent
en wat je hebt en leer daar goed mee
om te gaan
Mr Dubai
Winer
