Coronie in de wurggreep van de politiek en “Deskundologen”

Al tientallen jaren, ondanks heftige strijd, zien wij, Coronianen, met lede ogen toe, hoe moedwillig de nalatenschap van onze voorouders wordt vernietigd en daarbij zelfs wettelijke bepalingen met de voeten worden getreden door onze overheden.
Met de hulp van “deskundologen” en de opvallende stilte van milieuorganisaties wanneer het om Coronie gaat, wordt Coronie heel subtiel maar meedogenloos gewurgd door ons de kurk waarop onze economie drijft n.l. de blakawatra, te onthouden, met alle gevolgen van dien voor de mensen, het milieu en de economie.
De blakawatra is de Coroniaanse identiteit. En het vehikel dat men ontwikkeld had om optimaal te profiteren van deze natuurlijke hulpbron was het poldersysteem, dat vanwege de importantie in 1916 bij wet was geregeld. Helaas zien we dat door overheidshandelen het poldersysteem teloor is gegaan.
Reeds in 1901 schreef Jan Louis Stuger in zijn boek over Coronie – Voorheen en thans – hoe belangrijk het was om een goede uitlozing van het water te garanderen, alsook bij het maken van beleid, eerst de lokale geschiedenis te bestuderen.
Ook J. Bakker vermeldde in 1921 in zijn boek Coronie en Polderverordening, hoe essentieel het poldersysteem wel was en hij beschreef dit systeem als te zijn eenvoudig maar onovertroffen.
Onze ervaring met Paramaribo is, dat ze niet alleen geen affiniteit heeft met diensten en goederen van oppervlaktewater maar dat zij vooral ook de lokale deskundigheid en de sociale lijnen negeert en tekeer gaat leki wan drungu asaw hari pasa na busi.
Moe geworden van het vertrappen van ons historisch recht op het zoete zwampwater, het negeren van onze protesten, voornamelijk in documenten, werd in 1999 onder leiding van de heren Alex Cornet en Richard Maarbach (nu wijlen) het actiecomité “Red Noorder Coronie Polders” opgericht.
De eerste voorzitter werd Alexander Feller die bij het aanvaarden van het voorzitterschap het volgende zei: “Aan mij de zware taak om de roede van de waarheid te hanteren tegenover bureau-geleerden die knagen aan ons voortbestaan. En geloof me ze halen ons nog steeds het bloed onder de nagels vandaan. In april 2000 gingen we tot aktie over om gestand te doen aan onze eis om het water weer te laten stromen en wij sloten dan ook de oost-west verbinding nabij Friendship af.
We waren derhalve verheugd, toen op 25 maart 2001 het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen de Noorder Coronie Polder beschikking uitvaardigde, die o.a. inhield dat belemmering en vervuiling van het zoete zwampwater naar zee een bedreiging is van het kust-ecosysteem en de estuarine zone.
Helaas bleek deze beschikking al gauw een papieren tijger te zijn, want de politieke sjacheraars en hun futuboys bleven onze 200 jaar oude samenleving, waarvoor de ultieme prijs is betaald, nog altijd negeren en teisteren.
Het was daarom zeer opmerkelijk toen wij vanuit een onverwachte hoek, wetenschappelijke ondersteuning kregen in onze eisen fu meki a watra lon.
De Caribbean Institute onderleiding van mevrouw Dr. Maureen Silos, had in 2006 een projekt genaamd “de vergadering der wateren“ uitgevoerd, dat gefinancierd werd door de IDB en waarvan de conclusie luidde: “De vergadering der wateren is historisch de basis geweest voor de economische bloei van Coronie en de verstoring van deze ‘vergadering’ vanaf de jaren vijftig van de vorige eeuw, is het begin geweest van de ineenstorting van de zelfvoorzienende Coroniaanse economie”. Vervolgens kwam MNO VERVAT, een jaar later met een alternatief voorstel voor het bouwen van een milieu vriendelijke oeververdediging overeenkomstig het model, dat onze voorouders reeds met succes hanteerden in de parwa. De bouw van de milieu-vriendelijke oeververdediging bood de historische kans op eerlijke werkgelegenheid (±200 jobs), gemeenschapsparticipatie en een groene ontwikkeling van Coronie.
Wij dachten dat eindelijk common sense en naastenliefde het zou winnen van hebzucht, geldzucht en discriminatie, maar ook deze gedachte bleek al gauw een illusie te zijn want Mammon hield zijn volgelingen onontkoombaar in een ijzeren greep.
De ministeries OW en PLOS en hun deskundologen verwierpen het alternatieve voorstel en kozen voor de dijkconstructie met steenstorting met een extra prijskaartje van 25 miljoen euro, waarvan ze konden weten dat die keuze niet in het belang van Coronie noch van Suriname kon zijn. Voorts zien we de zelfde modus operandi bij het ministerie van LVV wanneer het om Coronie gaat. Bij de aankondiging van het kokosteeltproject van Cardi voor small growers, zegt de coördinator van het project tevens ressortleider van LVV in Coronie, dat het project zich geheel in stilte zal voltrekken, maar dat aan de uitkomst ruchtbaarheid zal worden gegeven. Zó wordt ten aanzien van Coronie “beleid” gemaakt!.
Coronie lijkt op een hoer die alles wat zij kan genereren moet overdragen aan een groep publieke en private samenzweerders van een consortium van pooiers, en vergeet daarbij niet de laakbare rol die Nederland heeft gespeeld bij de financiering van de Coroniedijk. De Coroniedijk “stinkt” naar opportunisme; geopolitieke motieven liggen daaraan ten grondslag. Maar het meest schokkende in deze etaleerde zich onze regering.
Nadat de regering het Coroniaanse belang onderhands hadden verhandeld presteerde de toenmalige vice president het om bij de aanvang van de bouw van de dijk in maart 2008, zonder blikken of blozen, het volgende te zeggen: “De dijk wordt niet alleen gebouwd om de burgers van Coronie te beschermen, maar ook hun historie, cultuur en eigen identiteit.”
Dit moment leverde ons overduidelijk het bewijs dat deze politiek treffende gelijkenis vertoont met de onderwereld namelijk grove brutaliteit, meedogenloosheid en schaamteloosheid. En daarom zeggen wij: “Wee degenen, die onze rechten en belangen verkwanselen!”
We zullen onvermoeibaar blijven strijden voor herstel van het nalatenschap van onze voorouders en zullen daarbij de roede van de waarheid blijven hanteren.
Bovendien hebben wij de plicht om te zorgen voor een perspectiefvolle toekomst van de komende generaties. Maar ook zullen we blijven schreeuwen om aandacht voor de desastreuze gevolgen die het tot nu toe gevoerde overheidsbeleid al jarenlang heeft op de huidige generaties.
We zullen derhalve alle ons ten dienste staande middelen aanwenden, hetzij nationaal of internationaal om het wanbeleid van Paramaribo jegens Coronie te keren. De financiering van de Coronierdijk is losgekomen, dankzij Desi Bouterse (NDP).
Vandaar dat wij erop aandringen dat President Bouterse moet beseffen, dat op hem een byzondere verantwoordelijkheid rust om op korte termijn, samen met ons en mede door ons , die structurele maatregelen te treffen zodat Coronie – gezien haar potentie en mogelijkheden – heel snel weer, naar analogie van onze vooorouders, haar natuurlijke rijkdommen kan omzetten in duurzame agrarische productie volgens het concept van kleinschaligheid, veelheid in verscheidenheid.
Hopelijk beseft de overheid wel dat: “wie wind zaait, storm zal oogsten”, en juist dat verdient Coronie niet. We eisen dat de ketenen van achterstelling, onderdrukking en discriminatie worden verbroken.
Stre de fu stre wi no e frede , Gado na wi Fesiman. Meki A Watra Lon.
Actiecomité Red Noorder Coronie Polders
Desi Maarbach
[email protected]

error: Kopiëren mag niet!