Het bestuur van de Algemene Bond van Personeel Regionale Ontwikkeling (Abpro) is de behandeling die zijn leden van de leidinggevenden krijgt, al beu. De bestuursambtenaren hebben het bestuur van de bond al opgedragen om oplossingen af te dwingen, desnoods door ‘in beraad’ te gaan. Voorzitter Glenn Swamipersad geeft in gesprek met Dagblad Suriname aan dat er heel wat zaken mis gaan. De misstanden zijn al eerder bij de minister kenbaar gemaakt en hierop is er veel beloofd. Maar concreet zijn de leden nog steeds niet geholpen. De bestuursambtenaren klagen al jaar en dag over de manier waarop het beleid rond de bevorderingen wordt gevoerd. De minister van Regionale Ontwikkeling had bij zijn aantreden beloofd dat alle ambtenaren, die meer dan vijf jaren hebben gewerkt, bevordering zouden krijgen. De bevorderingen zijn weggebleven. Erger nog, er worden mensen in dienst genomen die niet voldoen aan de Fiso-voorwaarden en toch hoger in functie zijn dan anderen die al 20/30 jaren in dienst zijn. Dit zien de bestuursambtenaren niet zitten.
Tot overmaat van ramp blijkt nu ook dat het Instituut voor Opleiding Bestuursambtenaren in Suriname (Ibas), al meer dan een jaar niet actief zou zijn. Dit, terwijl er vraag is naar kader binnen het bestuurlijke. “De opleiding had een goede start. Wat wij nu zien, is dat de Ibas waarschijnlijk niet meer bestaat. Zo wordt de groei binnen onze bestuursdienst gestagneerd”, stelt Swamipersad. De bestuursambtenaren kijken ook al ruim 10 tot 15 jaren uit naar een handvest. Ruim 10 jaren terug werd er al een consultant ingehuurd om de zaak voor te bereiden. De investering bedroeg volgens Swamipersad ruim SRD 30.000. Er is nooit iets van geworden. “Alle regeringen die aanzitten, nemen gewoon meer mensen in dienst, omdat er geen handvest is. Bij de politie kun je dit niet a la dol doen. Er is een procedure voor werving en selectie daar. Bij de bestuursdienst is er geen werving en selectie. Het is een a la dol ministerie”, stelt de voorzitter.
De ambtenaren zitten ook nog met problemen rond hun kleding. “Als je de bestuursambtenaren ergens ziet aankomen, zie je een mamjo. Wanneer zij de president of een buitenlandse delegatie ontvangen, worden de mensen ontvangen in alle soorten kleuren, uniformen en schoenen. Dit, terwijl het bij wet geregeld is dat men als bestuursambtenaar gekleed moet zijn”, vertelt Swamipersad. Wel moet erbij vermeld worden dat de bestuursambtenaren kledingtoelagen ontvangen. “De mannen collecteren onderling geld om zelf een brush-cutter te kopen. Dat is niet hun verantwoordelijkheid. De overheid moet daarvoor zorgen”, stelt Swamipersad. De bestuursambtenaren en het bestuur van de bond zijn al “moe”, zoals Swamipersad het verwoordt. In maart 2016 hebben de bestuursambtenaren al wat van zich laten horen. Er werd toen een algemene ledenvergadering gehouden, waar er acties geëist waren vanuit de autoriteiten. Die bleven, zoals blijkt, weg. De bond telt landelijk ruim 1700 geregistreerde leden. Swamipersad bezigt het begrip ‘staking’ niet. Echter geeft hij aan dat dit begrip bij de bestuursambtenaren wel is gevallen. “ Zij willen in beraad gaan, maar wij van het bestuur hebben nog naar wat geduld gevraagd, aangezien wij nog in overleg zijn met de leiding van het departement. Op basis van het resultaat daarvan zullen de leden een besluit nemen. De kruik gaat immers net zolang te water tot ze barst”, aldus Swamipersad.
Kavish Ganesh
