Gisteren las ik via een nieuwsmedium dat het parlement van Zuid–Korea massaal voor gestemd heeft om de Zuidkoreaanse president Park Geun-hye af te zetten. Het parlement van Zuid-Korea telt 299 volksvertegenwoordigers. Bij een geheime stemming waren er 234 stemmen voor en 56 stemmen tegen. Het betekent dat meer dan 60 volksvertegenwoordigers van de regerende coalitie de motie heeft ondersteund om de president af te zetten.
Het was voor mij een grote verrassing, maar de kracht van de democratie was veel sterker dan de partijdiscipline. De Zuidkoreaanse parlementariërs hebben de leer van Trias Politica goed begrepen. De Zuidkoreanen hebben de scheiding van de Wetgevende, de Uitvoerende en de Rechterlijke macht in daden omgezet. Het parlement (de Wetgevende macht) moet de Uitvoerende macht (de president) controleren. De president van Zuid-Korea wordt verdacht van corruptie (giften aannemen) en dat heeft gemaakt dat een motie is aangenomen met grote meerderheid om haar te dwingen om af te treden. De regerende coalitieleden in het parlement willen de president niet meer hebben.
Hoe werkt de democratie in Suriname? Afgelopen donderdag 8 december 2016 hebben de nabestaanden de “8decembermoorden” op een gepaste wijze herdacht; dit gebeurde in de kerk aan de Verlengde Keizerstraat, zoals elk jaar het geval is. Pater Toon en anderen hebben de dienst geleid. Pater Toon heeft onthullingen gedaan over Tucajana-activiteiten op Apoera. Het werd ons duidelijk gemaakt dat de Tucajana-opstand een creatie was van de toenmalige legerleider. De pater heeft meerdere keren herhaald dat indien zijn beschuldigingen niet op waarheid berusten, hij in het openbaar zijn excuses gaat aanbieden aan de heer D. Bouterse en ook aan het Surinaamse volk. Men zwijgt als het graf, maar de volgende dag hoorde ik de regingswoordvoerder bij SRS niet over de gebeurtenissen van Apoera praten; wel draaide hij bandjes af over het proces van de Rambocus-coup in 1982. Ik werd door een vriend opgebeld om te luisteren naar SRS. Ik schakelde mijn radio naar SRS (op kanaal 96.3) en ik hoorde de stem van dr.Sugrim Oemrawsing en van rechter Smit. Tussendoor maakte meneer Limburg, de regeringswoordvoerder, zijn kantekeningen over de coup. Als democraat kan ik geen bezwaren hebben dat bandjes worden afgedraaid, maar in dit geval werden slechts delen van het proces afgedraaid.
Veroordeelden geëxcuteerd De bevrijdijgsstrijd van maart 1982 is mislukt en tal van mensen die betrokken waren, zijn gearresteerd. Niet alle gearresteerden waren al veroordeeld. In elk beschaafd en democratisch land heeft elke verdachte recht op juridische bijstand. Een aantal advocaten die juridische bijstand moesten verlenen aan de verdachten, hadden niets te maken met de bevrijdingsactie van maart 1982. De militairen Rambocus en Sheombar waren al veroordeeld door rechter Smit en zij zaten in de gevangenis. De advocaten die hun werk deden, werden eveneens op 8 december opgehaald, terwijl Suriname in slaap was. 8 december 1982 beschouwen wij als de meest donkere dag van Suriname, zover ik mij de afgelopen 50 jaar kan herinneren. Over de arrestaties van 16 verdachten en veroordeelden wil ik niet schrijven. Ik wil zo min mogelijk hun namen noemen, omdat het niet alleen voor mij pijnlijk is, maar ook voor de meeste Surinamers die een religieuze opvoeding gehad hebben.
De amnestiewet is aangenomen Het 8 decemberproces was bijna ten einde en in het parlement werd, onder leiding van mevrouw Simons, de amnestiewet aangenomen, waardoor de rechter, de officieren en de advocaten de ruimte niet gehad hebben om hun zegje te doen over de 8 decembermoorden. De verdachten van de 8 decembermoorden hebben weer ademruimte gehad. Zij hoeven voorlopig niet bang te zijn om voor de rechter te verschijnen. Geen enkele Surinamer leeft met de gedachten van “oog om oog of tand om tand”; geen enkele Surinamer leeft met het idee om wraak te nemen. Mensen willen graag dat een proces welke bij de rechtelijke macht is, goed afgehandeld wordt. Wie handelingen gepleegd heeft welke in strijd met de wet zijn, moet groot zijn om ook de consequenties te dragen. De heren Rambocus en Sheombar waren al veroordeeld en zouden hun straf moeten uitzitten. De mens streeft naar gerechtigheid, anders zal hun geweten niet gesust worden. In de Bijbel lezen wij in Exodus 23 vers 1,2 en 3 het volgende: “Gij zult geen vals gerucht versprijden; gij moogt den schuldige niet helpen als misdadige getuige . Gij zult de meerderheid in het kwade niet volgen, noch in een rechtsgeding getuigenis afleggen met de meerderheid mee, om het recht te buigen. Ook zult gij een onaanzienlijke niet voortrekken in zijn rechtsgeding”.
Wat lees ik via een nieuwsmedium op zondag 11 december? De ouders van de vermoorde lijfwachten van Ronnie Brunswijk, de familie Deel, hebben onlangs aan de bel getrokken dat zij ook gerechtigheid willen hebben. Twee lijfwachten ( Stuart Deel en Doetje Apai) zijn met Brunswijk meegegaan naar het kabinet van de bevelhebber. Terwijl zij buiten stonden en Brunswijk en zijn kameraden binnen zaten, werden deze lijfwachten doodgeschoten.
Pater Toon Pater Toon heeft zaken naar voren gebracht tijdens de rouwdienst op 8 december. Hoe kan een mens in staat zijn om een ander mens in stukken te zagen. Bij het horen van deze woorden, wist ik niet waar ik zat. Met mond vol tanden luisterde ik naar pater Toon in de kerk. Op dat ogenblik realiseerde ik mij dat een mens die met jou lacht en feest viert, wel in staat is dingen te doen welke getypeerd wordt als barbaars. De slaven Codjo, Mentor en Present werden op 26 januari 1833 aan de Heiligenweg levend verbrand. De geschiedenis heeft dit vastgelegd voor ons. De koloniale barbaren (PG en rechters van toen ) die met de Bijbel in de hand, en die regelmatig naar de kerk gingen, hebben drie slaven (kinderen van God) levend laten verbranden. In onze contemporaine geschiedenis (nauwelijke 25 jaar terug) zijn ook mensen in stukken gezaagd. De huidige barbaren gaan ook vaak naar de kerk en met de Bijbel in de hand zijn zij toch ook wel in staat alles te doen; ook wat onmogelijk was.
Hardeo Ramadhin
