Enkele honderden jaren terug was er een gerucht in Europa die gierige ‘blanken’ ertoe dreef om de ruige zeeën te trotseren om hun roofzucht te sussen. Er zou in deze contreien waar we wonen een koning heersen (El Dorado) die over zoveel goud bezat, dat hij zelfs erin kon baden. Europese rovers kwamen en ontdekten wel het Amazoneregenwoud, maar niet de koning. El Dorado is als we uitgaan van de uitspraken gedaan door enkele politici, na enkele honderden wedergeboren. En Suriname heeft de eer om deze El Dorado tot zijn koning te rekenen. In een heel andere tijdperk zijn de legende en de mythe toch werkelijkheid geworden. De Europeanen zochten een halve millennium te vroeg naar de persoon die in ‘gowtu-watra’ baadt. We refereren aan onze minister van Financiën. Wel beschouwd is hij de eerste burger van het land, en dat leid je alleen al af aan de koninklijke bedragen die de belastingbetaler jarenlang aan hem heeft betaald. De aantijgingen van een dubbele salaris werkten als een rode lap op onze minister. Van alle ministers heeft onze minister van Financiën het minste tact en heeft hij de grootste slippers gemaakt. Zijn houding, zijn standpunten en zijn uitlatingen zouden nooit doen vermoeden dat hij bij een groot instituut als het IMF heeft gewerkt. Of … heeft het misschien juist daarmee te maken, de lage dunk die men vanwege uiteenlopende redenen krijgt van bepaalde landen en hun burgers? Onze minister heeft als governor en als minister meer dan een dubbele agenda gehad. Ten eerste heeft het hem altijd ontbroken aan inzicht in de achtergrond van het land waar hij naar toe gaat. En dat is gebleken een vreemd land te zijn, waar hij wellicht wel geboren is, maar inmiddels totaal van is ontvreemd. De minister is tijdelijk op missie in Suriname, maar zijn blikken zijn steeds gericht naar het buitenland en op het IMF… en andere financiële instituten. Onze minister heeft zijn leven afgestemd op het buitenland, ook pensionering in het buitenland. Een buitenverblijf hier is lekker meegenomen, veel toeristen wensen dat, maar niet elke toerist kan het zich appreciëren. In feite is onze minister van Financiën nog een toerist in Suriname, hij kan nog niet aarden en de binding met het normale volk wordt belemmerd door een onoverbrugbare kloof. De vele agenda’s van deze bestuurder staan onder één hoofdagenda en dat is zijn persoonlijk leven. Alles is daaraan ondergeschikt. Het besef bijvoorbeeld dat een offer moet worden gebracht in het eigen geboorteland dat nog zwaar tot ontwikkeling moet worden gebracht en waarvan de economie onregelmatig groeit, heeft totaal bij hem ontbroken. De minister heeft een muur om zichzelf gebouwd, waardoor hij niet nader kan komen tot Suriname. Deze muur houdt hem nog ver van Suriname en zo is hij nog waar hij het liefst is: buiten Suriname. Zijn maatregelen en wat hij allemaal heeft toegelaten, kan hij door deze muur niet in verband brengen met de Surinamer. In feite ontstaat toch wel de indruk dat door de vervreemding, er een haat en een verachting bestaat jegens de Surinamer. Wat zijn de wapenfeiten van onze IMF-man bij de CBvS en bij Financiën? Het is aan te duiden met één woord: ‘wanbestuur’. Hij is als governor binnen gehaald met een duidelijk aangegeven doel: het voortzetten van de legacy van zijn voorganger. En die legacy is zelfs bij de kleine man van de straat bekend: de hand op de knip in verhouding tot de ontwikkeling van de verdiencapaciteit van het volk. In die job worden er geen concessies gedaan. Het was uitgesproken dat hij naar binnen werd gehaald om ‘lastig’ te doen en flink tegengas te geven. Uit de woorden die waren gebruikt bij zijn indiensttreding, bleek al dat er een neiging bij de regering zou kunnen ontstaan om veel en overdadig geld uit te geven. Daarom werden tegenhangers gezocht buiten de partijkringen, zodat men het been stijf kon houden. En dat doe je alleen als een stevig koppel en in een teamverband tussen CBvS en Financiën. Onze kersverse IMF-man liet de Financiënminister in de steek, er was geen stevig koppel waardoor de minister al vroeg sneuvelde. Omdat de CBvS governor zwaar onderpresteerde en niet de juiste ethiek aan de dag legde, moest en kon de standaard van de komende ministers van Financiën worden verlaagd. Het koppel Telting-Hildenberg was niet te vergelijken met geen enkel koppel na hun. Het koppel Telting-Hildenberg waren spelers uit een aparte hoge klasse. In elk geval wordt nu de agenda van onze IMF-man duidelijk, zie maar de beschrijving van zijn laatste aankoop. De discussie of het gepast is om zonder meer te doen met het geld dat je rechtmatig of onrechtmatig, maar onbetwist, in je bezit hebt, zal verschillenden standpunten opleveren.
De Spaanse conquistadores, die al heel veel goud hadden geroofd, vernamen in de 16de eeuw van de Inheemsen dat er een koning El Dorado zich in het Parimameer zou baden en telkens geheel bedekt met goud zijn bad zou beëindigen. Deze koning was bekend als de Gouden Man of El (Hombre) Dorado in het Spaans. De conquistadores gingen op zoek naar Parima, op verschillende kaarten uit de 16de en 17de eeuw aangeduid aan de bovenloop van de Orinoco. Veel expedities werden op touw gezet, door de Spanjaarden, Nederlanders, Fransen en Engelsen. Er werd tot diep in de 18de eeuw, dus ca 200 jaar lang, gezocht in Colombia, Venezuela, Brazilië en Guyana, maar El Dorado bleek onvindbaar. Op deze zoektochten vielen er vele doden door ziekte en opstandige Inheemsen. In navolging van deze legende trokken Francisco de Orellana en Gonzalo Pizarro op expeditie die desastreus verliep, wel werd de Amazone ontdekt en Orellana was de eerste die de monding van de Amazone bereikte. Onze El Dorado is onvervalst, ook hij trekt gierige kapitalisten uit de Westerse wereld (nu geen conquistadores maar bankiers en financial brokers) naar deze contreien.
