Wanneer een land in crisis is dan is er maar één uitweg en dat is die van saneren en investeren. In de historie van Suriname hebben onze zogenaamde leiders nooit gedurfd om maatregelen te treffen teneinde te waarborgen dat het land op het pad van welvaart en welzijn wordt gebracht. Als we kijken naar bijvoorbeeld de Nederlandse Antillen dan zien we dat in de tachtiger jaren van de vorige eeuw mevrouw Liberia Peters daar in staat was ambtenarensalarissen met 20% te verminderen. Men heeft gedurfd maatregelen te treffen en men heeft uiteindelijk gekozen voor leiders die niet bang waren om harde maatregelen te treffen. De bevolking heeft beseft dat ze moeten kiezen voor leiders met durf en met kennis van zaken. Het gaat hun daar nu voorspoedig toe. In ons buurland Guyana is de koers al geruime tijd stabiel al kent men daar geen spectaculaire groeicijfers. Hetzelfde geldt voor Barbados en Trinidad. In Venezuela en in Brazilië heerst er grote sociale onrust. Deze twee landen hebben hetzelfde ontwikkelingsmodel gevolgd als Suriname, met name stimulering van de roofbouw sector en besteding van overwinsten aan corruptie en sociale projecten. Men heeft gefaald in de sociaaleconomische inrichting van de economie met als gevolg dat grote delen van de bevolking in bittere armoede leven en nu de straat opgaan. Immers in Venezuela welke de grootste oliereserves ter wereld heeft zijn er geen medicijnen, supermarkten zijn leeg, het lijkt wel alsof alle olie-inkomsten verdampt zijn. En dan durft de directeur van Staatsolie ons te komen vertellen hoeveel olie er voor de kust ligt alsof dat onze oplossing zou zijn. Al geef je dit soort pseudo managers en quasi politici miljarden Amerikaanse dollars dan nog spelen ze het klaar om voor nog meer ellende te zorgen. Carlos Andres Perez is twee keer president geweest van Venezuela en was een goeie vriend van oud premier Henk Arron. Hij en Chavez hebben dankzij goede prijzen voor aardolie miljarden tot hun beschikking gehad. Echter al het geld is verdampt omdat het opgegaan is aan corruptie en aan projecten welke geen enkele positieve en duurzame bijdrage aan het nationaal inkomen hebben geleverd. In de haven van Caracas stonden jarenlang boten aangemeerd met diepvriesvlees, veerboten voor het verkeer overzee met Curaçao waren aangeschaft in Scandinavië en ongeschikt voor de tropische hitte. Zo waren in de jaren 80 ook in Suriname gele veerboten aangeschaft welke eigenlijk niet geschikt waren voor de omstandigheden in Suriname, een van ze is gezonken vlak voor de centrale bank aan de waterkant. In Nigeria in dezelfde periode wist men ook geen raad met al het geld uit de export van aardolie. Een secretaresse had bij een bestelling voor cement een paar nullen teveel opgeschreven dus binnen korte tijd was de haven van Lagos compleet verstopt met boten vol cement. Je houdt het niet voor mogelijk. Maar toen Henk Goedschalk directeur werd van het Planbureau in 1980 wist hij ook niet wat hij moest doen met al het geld uit ontwikkelingssamenwerking. Onze voormalige minister van Natuurlijke Hulpbronnen, tegenwoordig voorzitter van de NPS, had het geld van Petrocaribe en van Staatsolie ook niet nodig. Mark Waaldijk mocht ons geld, onze deviezen stoppen in algenkwekerijen en in suikerriet plantages allemaal projecten waar men bij Staatsolie geen kaas van had gegeten, maar ze hadden wel een overheid die hun alle ruimte gaf om te smijten met onze deviezen. Het is gewoon misdadig wat het Nieuw Front en de NDP hebben gedaan. Het lijkt allemaal op een inboorlingentheater uit Kuifje. In Noorwegen bijvoorbeeld heeft het Staatsolie bedrijf (Statoil geheten) niet de beschikking over de export deviezen. Alle inkomsten uit exporten gaan naar een speciale pot welk voor een groot deel weer belegd wordt in het nationaal soeverein fonds. Als Statoil deviezen nodig heeft voor haar bedrijfsvoering dan dient ze daartoe een begroting in bij een speciale door deskundigen bemande commissie. Alle concessies zitten niet bij Statoil maar bij een aparte maatschappij. Op deze wijze heeft de Noorse regering dat is dus de aandeelhouder namens het Noorse volk inzicht in welke bedrijven winst maken en welke smijten met geld. Daarom is nu als gevolg van dat beleid elke Noor miljonair in deviezen. Zoals wij dat doen door alles wat te maken heeft met aardolie te stoppen in een hand dat garandeert dat het ene gat gedicht wordt door een ander gat en dat de pot uiteindelijk een groot gat blijkt te hebben. Simpel denkende figuren kiezen voor dat soort simpele oplossingen. Ontwikkeling is organisatie, planning en management. Alleen diegenen die in staat zijn tot gedifferentieerd denken en beschikken over een hoge mate van onderscheidingsvermogen kunnen uitvoering geven aan de sociaaleconomische inrichting van een moderne economie die ervoor kan zorgen dat de burgers van het land kunnen genieten van welvaart en welzijn. Simpel denkende mensen kunnen alleen een land op inboorlingenniveau leiden. Carlos Andres Perez heeft de verkiezingen voor zijn tweede ambtstermijn verloren ondanks miljarden aan deviezen. Na 10 jaar kwam hij weer aan de macht maar toen was er een recessie en hij was niet in staat om ook maar een klein probleem op te lossen met als gevolg veel onrust en meer dan 100 doden. Hij heeft het veld moeten ruimen en is vervangen door een regering van nationale eenheid een soort zakenkabinet. De ontwikkelingen in Venezuela lopen parallel met die van Suriname omdat het ontwikkelingsmodel hetzelfde is, namelijk potverteren en corruptie en steunen op inkomsten uit minerale rijkdommen. Onze hedendaagse problemen hebben een lange historie en het is goed dat u kennis draagt daarvan en niet dezelfde fouten weer gaat maken. U merkt we hebben tientallen jaren mensen aan de macht gebracht die geen enkel benul hadden hoe ze het land moesten ontwikkelen en ze zijn allemaal gezegend met een borstbeeld of een standbeeld en met een vette bankrekening.
We hebben gemerkt dat nu het duidelijk is dat we in grote problemen verkeren plotseling deskundigen opstaan die weten hoe het beter moet maar die al die tijd dat het verkeerd ging de mond hebben dichtgehouden want ze wilden ook iets uit de pot. Nu de pot leeg is praat men anders.
Richard B Kalloe
