Het is voor de zoveelste keer dat er een immigratiegolf gaande is vanwege de slechte sociaaleconomische vooruitzichten in Suriname. De immigratiegolven in Suriname komen altijd door de slechte politieke omstandigheden. De eerste grote golf was rond 1975 door doembeelden op gang gebracht door o.a. de VHP en door de starre compromisloze en polariserende houding van de NPS. De volgende 4 keren zouden de immigratiegolven komen door de zogenaamde revo-gerelateerde regimes, hierna kort aangeduid als de revo. De stand is dus 4-1 met een ruime voorsprong voor revo. De tweede golf kwam in 1980 toen militairen, niet eens oud en ontwikkeld genoeg om te weten waarmee ze echt bezig waren, met automatische geweren zwaaiden in 1980. De derde golf kwam toen uitvoering werd gegeven aan de moordplannen gericht op de tegenstanders van de regering in 1982. De revo veroorzaakte de vierde golf toen ‘Bosje’ op de presidentsstoel zat en door zijn ‘njang dringi prisiri’ gedrag, de hyperinflatie veroorzaakte. Steeds gingen geschoolde mensen weg, steeds gingen jongeren weg, steeds gaan de capabele mensen weg. De 10 jaren van Venetiaan bonden de Surinamers aan de Surinaamse grond, gaf aan de jongeren hoop. Braindrain was geen issue als zodanig. De hoop werd door Bouterse 1 de grond ingeboord en is thans gaande de vijfde immigratiegolf. Kinderen worden geadopteerd door familieleden en worden ingeschreven op buitenlandse scholen in Europa. Jonge echtparen vragen echtscheiding aan om met Europeanen te trouwen en voor vreemde nationaliteiten te opteren. Jongvolwassenen, ook de mannen, zijn vanwege hun karakter en eigenschappen en een bereidwilligheid om zich te schikken naar de echtelijke wensen van een buitenlandse partner, gewild in Europa als bruid of bruidegom. Veel jongeren met skills en bewezen sociaal gevoel trekken weg. De toekomstplannen van de Surinaamse regering bieden geen perspectief. Zo wordt in het stabilisatieplan wel opgenoemd hoeveel mensen getraind zullen worden, zodat ze kunnen solliciteren voor een baan, maar dat is aan de ene kant veels te weinig en de vraag is of deze nog aan de bak komen. Er zijn honderden miljoenen geprojecteerd voor zogenaamde investeringen, die voor een groot deel hoogst waarschijnlijk in de zakken van de partijloyalisten zullen verdwijnen, maar de regering heeft niet kunnen vertellen hoeveel honderd of duizend werkplaatsen/banen zullen worden gecreëerd. Er zullen bijvoorbeeld cacao, kokos en aloë worden gekweekt, maar het is onduidelijk hoeveel banen daaruit zullen worden geschapen. Er wordt dus een stabilisatieplan uitgevoerd, maar over de periode van 2 – 3 jaren kan de regering niet aangeven hoeveel banen kunnen worden geschapen. Dat doet denken aan IAP NV. De kans is dus dat alle geld besteed zal worden aan het klaarmaken van terreinen en het aanleggen van plantareaal en het aankopen van plantareaal en dat alles zal stilliggen wanneer de echte productie en verwerking moet plaatsvinden. Via Surzwam, een politiek bolwerk waarin ook de LVV-minister betrokken is, zal al dit geld worden opgemaakt middels overfactureringen. Het geld van het IMF zal zo verdeeld worden door de partijloyalisten binnen de NDP. Dit is maar een klein voorbeeld. Het stabilisatieplan kan best wel uitdraaien op een laatste roofplan van degenen in deze regering die de corruptie in stand houden. Alle investeringen zijn vatbaar voor verdamping. Een deel van de jonge burgerij heeft geen vertrouwen in deze regering, ouders hebben geen geloof in deze huidige regering. Ouders sturen hun minderjarige en iets oudere kinderen weg. Zelf plannen ze om op en neer te reizen. Er worden geen banen gecreëerd in Suriname. Revo-regeringen hebben steeds gezorgd voor vertrek van jongeren, ze hebben gezorgd voor vergrijzing van de samenleving. Revo-regeringen hebben in vier instanties het land van jongeren afgepakt en hen tot paria gemaakt in hun eigen land. Niet iedereen accepteert dat en kiest daarom liever voor de rol van buitenstaander in een land dat niet echt van hun is. De rol van een buitenstaander accepteren velen niet in eigen land. Vanuit de mbo-scholen vetrekken ook velen naar het buitenland om niet meer terug te keren. Met het stabilisatieplan dat door de regering aan de DNA is gepresenteerd, blijkt duidelijk dat deze de Staat Suriname en de economie niet ten bate zullen komen. Het enige wat eruit kan voortvloeien, zijn enkele cijfers zoals het begrotingstekort, wellicht de inflatie en de monetaire reserves voor enige tijd naar de verkiezing van 2020 toe. De plannen van de regering zijn gericht op de verkiezing van 2020, om zodanig hersteltekens (geen herstel) tot stand te brengen, waarmee men de kiezers kan benaderen. In de tussentijd gaat de vierde door de revo gecreëerde immigratie van jonge Surinamers voort.
