De Surinaamse burgers vragen zich volgens DA’91-voorzitter Angelic Alihusain-del Castilho, terecht af waarmee ze zullen betalen, hoeveel ze zullen betalen en of ze er iets voor terug krijgen. Bij bestudering van het Economisch Stabilisatie en Herstel plan evenals de originele overeenkomst met het Internationaal Monetair Fonds(IMF) blijkt dat er vele voornemens zijn genoemd, maar nergens een duidelijke weergave is van hoe Suriname eruit zal zien na dit programma. “Wij hebben vanaf het begin aangegeven dat het meest zorgwekkende aspect binnen dit geheel is dat het succes van het beheer en de inzet van deze geleende gelden afhankelijk zal zijn van de instelling van deze regeerders”, stelt de politica, op een lijn staande met hetgeen de IMF vertegenwoordigers ook verkondigden.
Dat is precies waar de schoen wringt, omdat het deze zelfde personen zijn die de gelden van ons volk niet verantwoord en transparant hebben beheerd. Het IMF is een bank en niet verantwoordelijk voor de ontwikkeling van Suriname, daar is de regering verantwoordelijk voor. Het IMF stelt voorwaarden en als wij ons niet eraan houden zullen de consequenties voor het volk zijn. Opvallend in het programma zijn opvattingen als zouden verhoging van energie tarieven voor de breedste schouders, geen gevolgen hebben voor de onderste lagen in de samenleving. Niets is minder waar. Alles zal verwerkt worden in de uiteindelijke kostprijs van diensten en producten.
Wat het sociaal programma betreft wordt er in het programma gerefereerd naar een vorm van subject subsidie, maar tegelijkertijd wordt er aangegeven dat brandstof prijzen extra belast zullen worden met nog een heffing naast de gouvernement take. Daarbij is nog niet meegenomen de koerscorrectie. De vooruitzichten voor een vlotte terugbetaling zijn in hoge mate afhankelijk van stijgende prijzen voor olie en goud. Dit terwijl gisteren nog de Wereld Bank rapporteerde dat er langer dan verwacht stagnatie in de prijsontwikkeling is te verwachten. Als het document goed wordt doorgenomen dan blijkt dat er verwacht wordt dat het bedrag dat nu wordt gespendeerd aan sociale programma’s met 0.2% zou kunnen toenemen in 2017, echter blijkt ook dat het geld dat voor sociale versterking wordt gealloceerd hoofdzakelijk besteed zal worden aan het schrijven van rapporten, doen van feasibility studies en het betalen van externe deskundigen om adviezen uit te brengen hoe zo’n sociaal programma eruit zou moeten zien. Het is dus niet zo dat er maatregelen in uitvoering zullen zijn die transparant en duidelijk zijn en de zwaarst getroffenen ten goede zullen komen.
“Jammer genoeg behoort het niet tot de voorwaarden van het IMF om alle onverklaarde weggemaakte gelden terug te halen. Maar voor ons is het wel een sombere aanwijzing wat ons te wachten staat, gezien het karakter van deze regering. Geen enkel voornemen is uitgewerkt. Het enige wat wel hard is aangegeven is hoe en wanneer de terugbetaling moet geschieden. Dan blijkt waarom deze regering er zo lichtvaardig over gaat. De bulk van de betalingen begint namelijk in 2020-2023. In die periode gaat maar liefst 10-20% van ons inkomen naar afbetaling van alleen al deze schuld. En dat is onder gunstige omstandigheden; bij ongunstige omstandigheden zou dit wel kunnen oplopen tot meer dan 30%. Waarbij meegenomen moet worden dat onder ongunstige omstandigheden de maatregelen nog stringenter zullen worden toegepast”, stelt Alihusain-del Castilho.
Echter hebben wij geen enkele garantie op het niet herhalen van dezelfde taferelen die tot deze situatie hebben geleid, met het nu geleende geld. Surinamers betalen volgens de politica zometeen om deze regering in stand te houden en vrezen met recht voor het ergste. “Maatregelen worden om politieke redenen niet bekend gemaakt en het is duidelijk dat er geen visie is hoe Suriname eruit zal moeten zien na het brengen van deze zware offers door het volk”, aldus de DA-91 voorzitter.
Kavish Ganesh
