Suriname maakt thans een moeilijke periode mee. De economie leunt na al de verhalen over diversificatie nog steeds zwaar op de zogenaamde extractieve industrieën, de mijnbouw. De inkomsten zijn omlaag getuimeld, de economie is in rep en roer. Bovendien is er een probleem geweest van corruptie en overmatige ‘public spending’. De CBvS publiceert regelmatig cijfers in de kranten omtrent de monetaire indicatoren, het geld dat we aanwezig hebben. De burgerij slaat die pagina’s geheid over, is niet in staat om deze cijfers tot zich te nemen en op basis daarvan een mening te formuleren. De burgerij begrijpt niet veel wat er officieel wordt verklaard en wat onze ministers en politici allemaal zeggen. We hebben eerder exacte cijfers gepubliceerd over de scholing in Suriname. De cijfers zijn slecht en het slechtst zijn de mannen aan toe. De gemiddelde Surinaamse man heeft een slechte scholing. De vraag rijst hoe je dan politiek betekenisvol kan participeren en hoe je substantieel bij kan dragen aan de verbetering van de economie. Hoe ontwikkel je een land met zo een denkvermogen, dat slecht ontwikkeld is. We benadrukken weer, slechts 33% van de Surinaamse bevolking boven de 15 jaar heeft een lagere schoolopleiding afgemaakt. Dat is een heel slecht rapportcijfer. Ongeveer 31% heeft een voj-opleiding, waaruit we kunnen concluderen dat ruim dus 60% mulo niet heeft doorlopen. Slechts 12% van de bevolking heeft een middelbare schoolopleiding en dat is een cruciale diepe onvoldoende die we halen. Wat Suriname pretendeert te zijn, had Suriname dit percentage al hoger hebben gezet. Dit percentage had moeten liggen in de buurt van de 60%. Het streven van Suriname moet zijn om dit percentage over 10 jaar te krijgen op 60%, dat is de enige redding voor Suriname. Slechts 5% van de Surinaamse bevolking heeft een hogere opleiding. Dit cijfer is ongelooflijk laag en een onvoldoende aan de afgelopen regeringen. Dit percentage had 25% minimaal moeten zijn of zelfs meer. Het gaat dan om academische en hbo-opleidingen. Bij het Minowc zijn er plannen om verplicht onderwijs te zetten op 16 jaar. Dat is een goed plan en gaat de eerste 10 jaar wat geld kosten, maar er is geen andere uitweg voor Suriname. Het feit dat Suriname een land rijk aan natuurlijke hulpbronnen, maar toch een bedelaar is, heeft te maken met de nagenoeg ongeschoolde bevolking die er woont. Deze ongeschoolde bevolking begrijpt de democratie niet, begrijpt zijn rol in de economie niet, heeft een mindere notie van opvoeding en kan met de beste wil van de wereld niet bijdragen aan goed bestuur en een productieve economie. Afhankelijkheid is wat het dichtst komt met zo een laag geschoolde bevolking en primitieve reacties. Deze lage ontwikkeling maakt ook dat de politiek ook op een bepaalde manier zaken verkoopt aan de mensen, zoals Dubai en Singapore. Men vergeet te vermelden dat deze landen een top ontwikkelde bevolking kennen. De interne en externe kennis hebben de landen welvarend gemaakt en de welvaart ondersteunt weer verdere onderwijsvernieuwingen en innovaties. Hoe laag het ontwikkelingsniveau is, merken we wanneer thans de DNA-vergaderingen gaande zijn. Er is geen sprake van een lange-termijn-visie, omdat het intellectuele inbeeldingsvermogen daartoe binnen en buiten het parlement ontbreekt door een lage scholing. Een weerspiegeling van de opleiding is te zien in onze DNA in ontwikkeling en in kwaliteit. Regeringen kunnen die visie ook niet ontwikkelen, omdat ook daar gemiddeld genomen het denkvermogen ontbreekt. Het beleid zwaait van links naar rechts, er is geen vermogen om leiderschap en het juiste voorbeeld en vaste lijn te tonen. De influx van vreemdelingen lijkt ook op wat er al is: laaggeschoolde vreemdelingen die de al moeilijke bouw- en constructiesector waar veel laaggeschoolden zitten, verder overnemen o.a. via dubieuze praktijken. Er is geen beleid om kader te importeren, immers er is bij de ongeschoolde politici (en vakbondsleiders) een natuurlijke vrees voor academici. In discussies is dan ook het niveau te zien, zoals de aanvallen op elkaar in de vakbondswereld met beschuldigingen en valse aantijgingen. Het niveau is ook te zien op social media. Wie kritisch zaken benadert, wordt voor gek verklaard. Er is een tendens van schelden, beschuldigen, angst aanjagen, de werkwijze die autoriteiten aan de dag leggen bij een lage scholing en denkvermogen. Critici schatten de toekomst tegen deze achtergrond van de scholingscijfers heel slecht in. Er is een populaire cultachtige tendens om leiders niet te beoordelen op grond van hun kennis, verrichtingen en potentie, maar om persoonlijke gronden. Leiders worden door de lage scholing goddelijke krachten toegedicht. Na 40 jaar praten we dus nota bene in DNA over kapotte straten, verstopte goten, slechte behuizing, ontbrekend en inadequaat onderwijs. De vraag is waar de vooruitgang is gebleven. De oorzaak is dat wij op onderwijsgebied zwaar wanpresteren en dat de politiek kennelijk baat heeft gehad al de tijd om de zaak zo te laten. Immers, een geschoolde bevolking is de grootste vijand van corruptie en wanbestuur ten eigen voordele.
