De vakbeweging heeft gisteren met de president gesproken over de energietarieven en de gang naar het Internationaal Monetair Fonds. Hiertegen wordt er al lang geprotesteerd. Echter blijkt dat protesten de regering niet ertoe bewegen om haar beleid om te buigen. Dagblad Suriname sprak met een aantal arbeiders verbonden aan individuele bonden van C-47. Uit de gesprekken blijkt duidelijk dat de arbeiders graag willen horen wat de vervolgstappen van de vakbeweging zullen zijn. In de normale situatie zouden de arbeiders zelf de vakbondsleiders mandaat moeten geven om in actie te gaan. Dit, aangezien de vakbondsleiders opkomen voor de belangen van de arbeider. Indien zaken van bovenuit beginnen, kan men al heel gauw anders over denken. Vandaar het voor velen niet moeilijk was om de actie van afgelopen vrijdag 13 mei een politiek tintje te geven, aangezien de vakbondsleiders zonder een officiële oproep van beneden uit in actie kwamen.
Logisch kan worden gesteld dat er voeling wordt gehouden in het veld en de leiders de donkere wolken zagen aankomen. C-47-voorzitter Robby Berenstein gaf zelf, na de afkondiging van de actie van vrijdag 13 mei aan, aan dat er pas bij de consultaties tussen de vakbeweging en delen van het bedrijfsleven specifieke toekomstige problemen boven water kwamen. Hoe bepaalt men dan daarvoor al om in actie te gaan? Het formuleren van de volgende strategieën zal daarom volgens de arbeiders moeten geschieden middels het houden van een assemblee van de arbeid, waarbij de arbeiders zelf zullen bepalen wat de leiders voor hen moeten bewerkstelligen. Men kijkt niet alleen uit naar mededelingen om op straat te gaan, maar ook naar medezeggenschap.
Kavish Ganesh
