Er is een heel interessante ontwikkeling gaande in de bundeling van de onderwijzers in Suriname. De bundeling van onderwijzers heeft in de politieke geschiedenis van Suriname een belangrijke rol gespeeld, evenals de onderwijzers als individu zelf. Er is op de politieke radio veel kritiek geweest op de recente ontwikkeling bij de bundeling van de onderwijzers in Suriname. Er zijn 2-3 grote onderwijsbonden en onderwijsvakcentrales in Suriname, waarvan de meest prominente zijn de BvL en de Fols. Bij de onderhandelingen over de herwaardering van de leraren binnen Fiso is op gegeven moment een (principe)akkoord voorgehouden aan de BvL en de Fols. De Fols heeft dit accoord getekend zonder de leden eerst te consulteren, terwijl de BvL eerst is terug gegaan naar de alv voor mandaat doch tekende het accoord nooit. Nu is er kritiek kennelijk intern binnen de Fols (en ook daarbuiten) omtrent de handelswijze van de Fols-voorzitter: de ondertekenaar van het accoord namens de Fols. De kritiek is dat deze voorzitter niet zonder meer het herwaarderingsakkoord met alle daaraan geplakte voorwaarden had moeten tekenen maar ook had moeten sonderen met de alv. Dat dit een omissie is zijdens de voorzitter wordt min of meer door hem ook onderkend. Maar de kritiek op de voorzitter gaat zelfs verder. Hij wordt ervan verweten dat hij niet meer onpartijdig is, dat zijn politieke voorkeuren interveniëren met zijn vakbondswerk, althans dat hij bewogen wordt in zijn vakbondskeuzes door het dc-schap van zijn broer. Met andere woorden, er zou twijfel zijn ontstaan nu over de onafhankelijkheid van deze voorzitter en zijn draagvlak is mogelijk daardoor nu ook in het geding. In de ‘fight’ van de BvL waar de Fols ook bij betrokken is (geraakt) gaat het op den duur om een verdere belasting van de loonuitgaven van de regering in de orde van 5 miljoen SRD per maand. De Fols-voorzitter had zich enkele weken terug hierover uitgesproken door te stellen dat er gewoon geen geld aanwezig is meer uit te geven aan lonen voorlopig. Nu wordt door een leraar/burger die (toevallig ook) de voorzitter is van de BvL pogingen ondernomen om een tweede vereniging van leerkrachten op te zetten. Het gevolg van deze nieuwe bundeling zal zijn dat de Fols (uit de lidbonden die bij haar zijn aangesloten) leden zal verliezen die zullen overstappen naar de nieuwe organisatie, de ALS. Deze actie wordt door politieke commentatoren en mediawerkers /programmamakers uit de coalitie flink bekritiseerd. Dat komt omdat men niet op de hoogte is van de wijze hoe de democratie in Suriname is ingericht en hoe de rechten met betrekking tot de vereniging van werknemers is geregeld. Het is ontoelaatbaar dat men niet op de hoogte is van de rechten en de vrijheden die er gelden op dit stuk. Dat komt ook omdat men de Surinaamse burger onderschat en denkt dat de Surinaamse burger niet voor zichzelf kan/mag beslissen, maar dat men alleen volgt en alles lijdzaam moet ondergaan. Men ziet de Surinaamse burger als schapen die een leider blindelings moeten volgen. Maar de Surinaamse samenleving en onze grondwet zitten niet zo in elkaar. In de vereniging van werknemers zijn het de leden die bepalen of ze blijven of weggaan. Leden worden geacht ontwikkeld te zijn in die mate dat ze niet onder voorwendsels weg te lokken zijn naar een andere partij. Gebeurt dat toch dan heeft het leiderschap in de organisatie die wordt verlaten, gefaald. Het meest essentiële punt is dat vanuit de grondwet werknemers het recht hebben om steeds op het geschikte moment vakbonden op te richten. Deze mogen zich aansluiten bij de vakcentrale van eigen keus en zij kunnen zich daarbij ook afschrijven en ergens anders aansluiten. Een burger die een vakbond of een concurrerende vakbond opricht mag niet worden bekritiseerd, omdat anders daarmee grondrechten uit de grondwet worden bekritiseerd. De kritiek is alleen dan terecht wanneer het gaat om schaduworganisaties die bedoeld zijn om de vakbonden onder de paraplu van de regering of de partijpolitiek te brengen en hen afhankelijk te maken van de politiek. Werknemers zijn vrij om vakverenigingen op te richten voor de
behartiging van hun rechten en belangen, bepaalt de grondwet. Bij de uitoefening van vakverenigingsrechten wordt zonder onderscheid gewaarborgd de vrijheid om al dan niet lid te zijn van een vakvereniging en het recht om deel te nemen aan vakverenigingsactiviteiten. Volgens het Decreet Bescherming Werknemersvertegenwoordigers hebben werknemers en werkgevers, zonder enig onderscheid, het recht zonder voorafgaande goedkeuring organisaties op te richten van hun eigen keuze, alsmede het recht om daarvan lid te worden. Werknemers hebben het recht vrij hun vertegenwoordigers te kiezen. Of de betrokken voorzitter betrouwbaar of onbetrouwbaar is, is buiten onze competentie, het zijn de leden die bepalen. Uit de grondwet en dit decreet blijkt dus dat een normaal democratisch proces zich heeft voltrokken met de oprichting van de ALS waarbij gebruik is gemaakt van de rechten die aan de burger middels o.a. de grondwet zijn gegeven.
