Nana Resources NV is een middelgroot Surinaams goudmijnbouwbedrijf. Het werd in 1992 opgericht en heeft vandaag 80 werknemers en ook contractors in dienst. Het beschikt over 2 concessies in Zuid-Oost Suriname, waarvan één van 20.000 en een van 50.000 hectare. Het bedrijf verwerkt gemiddeld 1000 ton erts per dag. De CEO van het bedrijf, Michael Naardendorp, de gastspreker tijdens de eerste VES CEO Talk van het Jaar, geeft aan nog steeds te geloven in de mijnbouw en met name de goudsector. De kleine en middelgrote ondernemers in de goudsector, die voor 20% van de totale werkgelegenheid in het land zorgen, voor 60% bijdragen aan de Surinaamse economie en het binnenland helpen ontsluiten moet volgens hem niet als van afnemend belang worden gezien. Dit, ongeacht de dalende internationale prijs voor goud. “Diversificatie is goed. We willen toerisme stimuleren en Suriname tot een voedselschuur maken. Ik ben daar absoluut niet tegen. Maar zolang de realiteit is dat een heleboel van jouw inkomen en werkgelegenheid in deze sector zitten, moet je blijven exploreren. 90% van de deviezeninkomsten in het land is afkomstig uit de ‘abstractive industries’, waaronder niet alleen goud maar ook aardolie valt.” Het één en ander moet echter nog gestructureerder aangepakt worden meent de CEO. Naarendorp pleit voor een institutionele oplossing van de problemen in de sector. Men moet volgens hem niet achter de feiten rennen en met oppervlakkige benaderingen komen.
De stakeholders in de sector moeten bij verrassende maatregelen volgens hem ook van tevoren en niet achteraf betrokken worden. Het bedrijf Nana Resources heeft pieken en dalen gekend. De productie is nu ongeveer 4 miljoen US$ per jaar en was de afgelopen jaren fluctuerend. In 2011 was er een piek van 1.800, vertelt de bedrijfsleider. Het bedrijf is door de jaren heen uitgegroeid van een ‘eenmanszaak’ naar een bedrijf, waarin in totaal bijna 90 man werkzaam is. De eigenaar van Nana Resources, tevens voormalig voorzitter van de KKF, Henk Naarendorp, was gast in de zaal en vulde aan dat het verschil met een klein, middelgroot en een groot goudbedrijf is dat macht, beslissingsbevoegdheid en kennis geconcentreerd zijn bij het grote bedrijf. Dit is bij middel- en kleine bedrijven niet aanwezig en vormt een groot gemis in Suriname. Daarom is het volgens hem een ‘must’ dat de overheid een bijdrage levert in het proces van kennis delen, beslissingen nemen, enforcement, best pratices en dergelijke. Dit juist omdat de kleinere bedrijven die condities niet hebben, zoals bij een groot bedrijf dat direct aanspreekbaar is.
