Minister Andy Rusland van Transport, Communicatie en Toerisme (TCT) heeft onlangs in De Nationale Assemblee meegedeeld dat voorlopig de verhoging van de toeristenkaart niet geldt voor Nederland en Frans-Guyana. De regering heeft daar binnen een dag over kunnen beslissen. In de ochtend van 1 maart zei de vicepresident nog dat het besluit de eerste 3 maanden niet zou veranderen en aan het eind van de dag kwam de TCT-minister met een ander verhaal. Het ziet ernaar uit dat de handeling een paniekreactie was op de verschillende protestgeluiden vanuit voornamelijk Nederland en Frans Guyana. Critici geven aan dat er nu een regering aanzit, die dus kan rennen voor vreemdelingen, maar haar eigen volk rustig kan negeren. De wijze waarop de verhoging is aangekondigd en is doorgevoerd en de wijze waarop het is teruggedraaid, geeft volgens volksvertegenwoordiger Dew Sharman aan dat er over de maatregel niet is nagedacht. Terwijl dit soort ingrijpende maatregelen breedvoerig moeten worden besproken met alle stakeholders en beleidsmakers. “Dit soort djompo djompo stappen spreken duidelijk van de afwezigheid van een toerismeplan. De spin-offeffecten van dit soort maatregelen is niet bekeken. Vandaar dat vanuit de druk van zeker de diasporamensen de regering 180 graden is gedraaid”, zegt Sharman.
Belangen Surinamer ondergeschikt
Zonder iemand tegen de schenen te willen schoppen, merkt de protestgroep ‘We zijn Moe’ dat de belangen van de inwoners van Suriname ondergeschikt zijn aan buitenlanders. Dat zien zij ook terug op de arbeidsmarkt. “Ook al hebben buitenlanders niet een geweldige trackrecord, toch worden ze beter gewaardeerd dan binnenlandse talenten/deskundigen. Wij verwachten een gelijke behandeling en daar hebben wij recht op. De toeristenkaartissue is slechts één voorbeeld van inconsistent ad hoc beleid. Rest dan nog alleen om steeds weer hun eigen braaksel te slikken”, stelt de groep. Vele Surinamers kunnen de huidige situatie niet bolwerken. Kijken wij naar de verhogingen van tarieven van nutsvoorzieningen, prijzen van eerste levensbehoeften en medicamenten, dan zijn die rond de 30-40% hoger geworden. De burger moet nu meer uitgeven om te overleven in het land. Dit terwijl de overheid de meest kwetsbare groepen niet beschermt. “Buitenlanders hebben recht om te klagen, maar de Surinamer zelf heeft meer recht om te klagen”, stelt Sharman.
Waarom reageert de Surinamer niet?
De bevolking is volgens Sharman de afgelopen jaren flink ‘gebrainwashed’. “Er is systematisch angst ingeboezemd. Mensen komen niet op straat, omdat zij gewoon bang zijn. De huidige regering heeft een cultuur van moord en brand. In het verleden zijn mensen op straat geweest, omdat de vakbond daartoe aanleiding had gegeven. Vandaag slapen alle vakbonden. De vakbonden zelf zijn deel van de regering. Het voortouw vanuit de samenleving ontbreekt dus”, zegt Sharman. De volksvertegenwoordiger roept mensen niet op om op straat te komen, maar als de situatie onhoudbaar wordt, zullen mensen naar zijn mening spontaan ageren tegen de huidige situatie. Op dit moment is er een zekere vorm van apathie. Men accepteert en incasseert slagen. De grote vraag is tot wanneer men dat nog zal kunnen doen.
Kavish Ganesh
