De bekende medicus, politicus en sociaal filosofische denker Wim Bakker heeft in zijn boek met als titel “Srefidensi: de politiek van natievorming” aangegeven, dat hij voorstander is van radicale democratisering van de samenleving. De radicale democratisering zou moeten beginnen bij de politieke partijen. Volgens Bakker is de huidige politieke constellatie niet in staat om de nationale problemen op te lossen. Volgens hem komen de issues van de marginale massa van honderdduizenden mensen niet op de nationale agenda, denkende aan onder andere de mensen die geen betaald werk hebben. Dit geldt ook voor de huisvrouwen, studenten, werklozen, senioren alsook de gediscrimineerde groepen. Met gediscrimineerde groepen bedoeld hij de LGBT- personen, inheemsen, Rastafari- en wintigroepen. Daarnaast wordt het Surinaams grondgebied vernietigd en de ‘blinde’ muur tussen arm en rijk wordt steeds langer en hoger. Het politiek bestuurlijk systeem zit muurvast en de ‘kongsi’s van kapitalisten en politici verduisteren de opbrengsten van de goedkope arbeid en natuurlijke hulpbronnen. Zij beheersen volgens Bakker de politieke partijen en geen enkele partij of regeercombinatie is in staat hun macht te breken. Bakker geeft in zijn boekwerk als oplossing aan dat een alternatief progressief politiek verbond gevormd moet worden, met een vernieuwde Srefidensi- ideologie van vrijheid gelijkheid en productiviteit. Radicale democratisering focust volgens de auteur op de stem van de andersdenkenden, de mindere, de gediscrimineerde en de concurrent. Het gaat daarbij niet om het bereiken van consensus, maar om het bestuderen van verschik van mening. Suriname heeft volgens hem meer nodig dan een bijgestelde consensus. “Wij moeten een geheel nieuwe overeenkomst maken over hoe wij de levenskansen onder elkaar verdelen, zodat Suriname nu en in de toekomst welvarend en krachtig kan zijn” geeft Bakker in zijn boek aan.
Volgens Roy Adema zou Bakker het aspect van de sociale rechtvaardigheid verder kunnen uitwerken. Daarnaast is hij van mening dat Bakker te lichtvaardig is geweest wat betreft de PNR, waar hij aangeeft dat de PNR alleen bestaat uit stadscreolen. Volgens Hans Breeveld komt de gedachte van gescheidenheid in eenheid in plaats van eenheid in gescheidenheid goed tot uiting in dit boekwerk. Echter vraagt hij zich af of er niet aan taalverarming wordt gedaan, als Srefidensi voor dat boek gebruikt wordt. Srefidensi staat onder andere voor een Suriname, die zelfstandig haar besluiten kan en mag nemen. Echter wordt er in het boek een interstatelijke houding weergegeven. Daarnaast heeft hij moeite met de bijvoeglijke naamwoord ‘Radicale’ welke wordt gekoppeld aan democratie. Volgens hem mag een ieder zich democraat noemen, maar omgekeerd hoeft een andere de persoon geen democraat te noemen. Deze reacties werden gegeven tijdens een boekpresentatie c.q. lezing van Bakker in het IGSR-Staatsoliegebouw. Tijdens de lezing is ook naar voren gekomen dat Bakker zijn boek onder begeleiding van Jack Menke zal aanpassen en als proefschrift zal indienen.
Genaro Alpin
