Staatsrechtsgeleerde Sam Polanen herinnert zich de Onafhankelijkheidsdag van Suriname op 25 november 1975 als een heel spannende. Polanen die toen secretaris van de Grondwetscommissie was, was ook aanwezig bij het tekenen van de officiële akten van overdracht in de aula van de universiteit van Suriname.
Altijd voor een onafhankelijk Suriname
‘Ik heb als student in Nederland meegewerkt, meegestreden en meegedacht over de onafhankelijkheid en over de plaats van de Republiek Suriname in de rij der onafhankelijke natiën. Ik ben precies op tijd terug gekomen om dat te verwezenlijken en dat zou ik niet anders willen doen’, zegt Polanen aan Dagblad Suriname. Hij benadrukt dat hij vanaf het begin zonder meer, een en al voorstaander van de onafhankelijkheid is geweest.
Ondertekening officiële akten van overdracht
Wat hem het meest bij is gebleven, is dat 25 november, de Onafhankelijkheidsdag, ook de dag was waarop hij verhuisde naar zijn huidig adres. ‘De kisten waren met de boot uit Nederland gekomen. Ze zijn door de vervoerders naar mijn huis gebracht. Ik heb mijn vrouw daar afgezet en ik heb haar daar gelaten met de kisten, omdat ik naar de aula van de universiteit moest voor de ondertekening van de officiële akten.’ De Grondwetscommissie was in vol ornaat hierbij aanwezig, zegt Polanen. Hij herinnert zich vrij goed het moment waarop prinses Beatrix en Johan Ferrier als laatste gouverneur van Suriname de akten tekenden.
Allereerste Grondwet van Suriname
Polanen, die heeft meegewerkt aan de allereerste Grondwet van Suriname, zegt dat het moeilijk was om de Grondwet te schrijven, in die zin dat er weinig mensen met ervaring waren in het schrijven van een Grondwet en de staatsregelingen die daaraan voorafgingen. Dit werd dan ook in Nederland gedaan. ‘Het werd dan aan ons voorgeschoteld en de Nederlandse wet moest worden ingevoerd in Suriname.’ Polanen vertelt dat Suriname wel Eugene Gessel had, die veel politieke ervaring had, en hijzelf die erbij was als persoon die staatsrecht gestudeerd had. ‘We hadden een kleine commissie die het schrijfwerk heeft gedaan. Het punt was dat we iets moesten schrijven dat voor een onafhankelijk Suriname geschikt was. We konden niet meer bogen op de Nederlandse structuur, die in de staatsregelingen was opgenomen. We moesten ervoor zorgen dat tot uitdrukking werd gebracht dat Suriname voortaan zijn eigen boontjes zou moeten doppen.’
Problemen zullen ons niet bespaard blijven
Nu, 40 jaar later, is Polanen van mening dat 40 jaar een korte periode is voor een land om zich te ontwikkelen. ‘De problemen die op ons zijn afgekomen, zijn niet eenvoudig geweest, maar we moeten nog steeds proberen te roeien met de riemen die we hebben.’ De problemen zullen ons volgens hem ook niet bespaard blijven, maar we moeten beseffen dat wij het zelf moeten oplossen en dat wij naar niemand toe kunnen voor hulp. Suriname heeft volgens hem het voordeel van het hebben van natuurlijke hulpbronnen, waardoor het land in staat is op eigen benen te staan.
Welvaartswens
‘Ik zou graag zien dat alle Surinamers al hun kracht en intellect zouden inzetten voor het land om zodoende het land nog welvarender te maken’, wenst Polanen tenslotte als toekomstwens door te geven. Hij is ervan verzekerd dat dit ook mogelijk is.
