Als door de grondwet beschermde burgers hebben wij allen het recht onze mening te geven over uiteenlopende zaken die het openbare leven in ons land betreffen. Het is ons volste recht opmerkingen te maken over het ondernemers-, het overheids- , het individuele of groepsgedrag, zolang wij daarbij de nodige zorgvuldigheid betrachten en wij ons niet buiten de perken van de beschaafdheid, de welvoeglijkheid en de toelaatbaarheid begeven. Wij dienen er ook zorg voor te dragen dat onze kritiek steeds onderbouwd is. Aan het verdoezelen van de waarheid, die niets te verbergen heeft en daarom altijd naakt gaat, hebben wij geen behoefte. Zo is het is ons aller goed recht de opmerking te maken dat beleid op het gebied van de ruimtelijke ordening in ons land tot heden ontbreekt. Het is ons volste recht de opmerking te maken dat het milieubeleid nog steeds niets voorstelt. Als wij de notitie plaatsen dat districtscommissarissen hun functioneren beperken tot uitvoering van wat de wetten voorschrijven en niets doen aan methodische samenlevingsopbouw in hun verzorgingsgebied, hebben wij de waarheid gesproken. Wanneer wij publiekelijk de opmerking maken dat klokkenluiders in de politiek meestal zelf een bezoedeld geweten hebben, is dat onze opvatting daarover. Wij zijn daarvoor geen mens verantwoording verschuldigd. Personen in ons land die kritiek willen leveren op uitspraken en gedragingen van anderen, moeten daarom zelf overtuigd zijn van hun reinheid. Zeggen wij dat corrupte figuren het in ons land ver schoppen en daarbij ook ondersteuning krijgen van politiek machtigen, dan kan dat met voorbeelden worden onderbouwd. Als recentelijk een gewezen assembleelid de huidige onderwijsminister beticht van dictatoriaal optreden en ook de gronden voor haar mening aanhaalt, moet de bewindspersoon zich maar verdedigen. Wij leven immers in de rechtsstaat Suriname, hoe broos die ook mag zijn. Ons land zit gevangen in een verstikkende oneerlijkheid in de publieke sector en in de politiek. Malafide ondernemers en onoprechte burgers doen daarmede hun voordelen. Het is ons volste recht deze mening erop na te houden. Assembleeleden plegen bedrog door het genot van allerlei persoonlijke voordelen vanwege de overheid, terwijl zij de objectieve controleurs namens het volk moeten zijn. Zij zijn controleurs tevens beleidsadviseurs, consultants of directieleden op departementen. Dit is vals spel ten voeten uit. Ik zeg dit, ik noteer het, u zegt dat, u noteert het, het is ons goed recht. In ons land houden wij van de zijden of fluwelen handschoenen, die voelen heerlijk aan. In het dagelijkse verkeer willen wij steeds kool en geit sparen, wij doen graag aan pappen en nathouden. Geen ferme taal, geen recht toe recht aan benaderingen, maar alles zoveel mogelijk verpakken om pijn bij anderen te voorkomen. Een voormalige rekenkamervoorzitter, snoeihard in zijn bevindingen, werd de laan uit gestuurd, omdat hij weigerde te functioneren overeenkomstig de wensen van het toenmalige parlement en regeerders. Deze uitstekende voorzitter was te hard en te objectief in zijn brieven en jaarverslagen. Bevindingen van de CLAD in de rapportage over het regeringsbeleid moeten niet al te hard op schrift worden gesteld. Als recentelijk een minister tijdens een bijzondere toespraak ferme taal uit en daarbij onverbiddelijk de vloer aanveegt met juristen, waaronder advocaten, vervolgingsambtenaren en magistraten, breekt de hel los en lopen een aantal prominenten uit protest weg. Zij kunnen dit niet accepteren. Hoe is dit toch mogelijk, vragen zij zich wanhopig af. Wat is ons toch overkomen? In staat van totale ontreddering de bijeenkomst verlaten. Waarom? Welnu, de justitieminister heeft een historische daad verricht: elkaar gewoon de waarheid voorhouden. Want dat er, naast de plichtvaardigen in justitieland, ook plichtsverzakers en onbetrouwbare figuren in dat domein voorkomen, is publiek geheim. Heeft niet enkele jaren terug een juriste, teven advocaat, in een aantal uitvoerige krantenartikelen onthullingen gedaan over de rechtspraak in Suriname? Die weergaven waren niet mals. De juriste is daarbij zeer uitvoerig geweest. En wat de vervolging betreft: heeft de minister ongefundeerde uitspraken gedaan? Is alles bij het vervolgingsapparaat geheel overeenkomstig de veronderstelde waarden die voor dit orgaan gelden? De mysterieuze vaartuigkwestie laten wij hier maar met rust. Klachten over werkgedrag en zelfs gewetenloosheid van advocaten jegens cliënten zijn ons ook wel bekend. ‘Het geklets van de minister’, zo luidde ook nog een deel van de tirade van een jonge jurist. De jonge Deken die zijn jeugdige onvolwassenheid klaarblijkelijk nog niet ontgroeid is. Er is voldoende reden tot steunbetuiging aan de minister die de kloekmoedigheid heeft opgebracht ferme taal te uiten op de plaats waar dat nog nimmer gebeurd is, en wel op het sacrale justitielandschap. Hulde daarvoor aan deze vrouwelijke bewindvoerder. Waarheid is de overeenstemming van het woord met de werkelijkheid. De Bijbel, de Koran en andere heilige boeken koesteren die waarheid. Leugens maken de leugenaar onrustig. De waarheid spreken brengt echter innerlijke rust. Nu ongetwijfeld ook bij de dienende justitieminister die recentelijk een aloude cultus onder rechtsgeleerden heeft doorbroken.
Stanley Westerborg
[email protected]
