De president van Venezuela is voor een bliksembezoek in Suriname geweest. Als we Guyana waren, zouden ergens bang moeten worden. De komst van de Venezolaanse president is niet aangekondigd in Suriname. Het was in principe bekend op de dag zelf dat de president geacht was in ons land aanwezig te zijn. Er waren weken terug hoog opgelopen spanningen tussen Guyana en Venezuela. In de marges van de VN Algemene Vergadering die gaande was, zou zijn gebouwd aan een tijdelijke rust tussen de twee landen. Op 30 september maakte Suriname bekend dat het van plan is de onrechtmatige bezetting van Suriname op de agenda te zetten en te bespreken met Guyana. Deze mededeling werd door velen gezien als een afleidingsmanoeuvre in tijden waar er niet veel goeds te melden valt. Wat de status is van de export van de Guyanese rijst naar Venezuela is onbekend. Via de olie-industrie heeft Venezuela onder de voormalige en inmiddels overleden president Chavez getracht om de regionale politiek in een bepaalde richting te duwen. Suriname heeft onder het NF met een zekere voorzichtigheid het Venezolaanse aanbod behandeld. Het voornaamste instrument van de politieke beïnvloeding is de Petrocaribe-deal, een programma gericht op olie-imperialisme. Het NF was terughoudend, maar wees vanwege strategische overwegingen de zaak niet direct af. Het werd geparkeerd. Onder de NDP-regering was men meer ontvankelijk voor het aanbod van Venezuela. Politiek lagen de twee constellaties nu wel dichter bij elkaar, vooral toen er moeilijke tijden aanbraken voor Suriname. Met name werd de focus gelegd op de rijstsector die zou profiteren van de deal met Venezuela. Critici benadrukten de politieke agenda van Venezuela, waarmee we ons afzijdig moesten houden en later ook de onzekere toekomst met het wegvallen van de architect van de Petrocaribe. Uiteindelijk gingen we op bescheiden schaal overstag. Wat de status van de Petrocaribe-deal precies is, is niet bekend. Het is noodzakelijk dat duidelijkheid komt in de schuldopbouw en de aflossingsvoorwaarden die er zijn ontstaan voor Suriname. Een troost om de deal te accepteren zou zijn een boost aan de rijstsector, die met zichzelf in de problemen zit en waarvoor de overheid ook geen oplossingen kan bedenken. In de eerste helft van 2015 kwam de export van padie naar Venezuela aan de orde. Rond deze export is er veel te doen geweest en heeft de LVV-minister zich verder ongeloofwaardig gemaakt met zijn verklaringen over bijvoorbeeld gaten in padieboten en dan weer insecten in de lading, die alleen hij kon ontdekken en niemand anders. Het verhaal van de rijstexport – waarvoor rijstexporteurs bereid waren hun vereniging op te offeren in eigen belang – is lange tijd een fabel gebleven, omdat het bleef hangen bij één export. Nu wordt bericht dat de export van rijst naar Venezuela langzaam maar zeker op gang komt. De eerste keer hebben exporteurs net niet gevochten met elkaar wiens padie als eerste de boot in mocht. De voorzitter was bereid in ruil voor de export van zijn padie als eerste zijn voorzittersfunctie maar te laten schieten. Uiteindelijk werd gewerkt met een verdeelsleutel. Gisteren werd bericht dat rijst werd vervoerd van Nickerie naar Paramaribo. Vanuit de Nieuwe Haven zou 19.000 ton witte rijst verscheept worden naar Venezuela. Opmerkelijk is wel dat de rijst naar Paramaribo moet worden vervoerd. Hoe langer voedsel een weg aflegt hoe duurder het uiteindelijk wordt oftewel hoe minder winst de verbouwer zal maken. De prijs is USD 550 per metrieke ton en dat wordt geacht een zeer goede prijs te zijn. De wereldmarktprijs zou nu tussen de USD 350 en SD 375 liggen. Venezuela zelf maakt moeilijke tijden mee, en daarom is het exacte verhaal van de hogere padieprijs ook interessant. Vooralsnog kunnen wij daarover alleen speculeren. Interessant en een positieve ontwikkeling is wel dat de rijstexporteurs nu zeggen dat ze zelf op zoek zijn naar exportmarkten en dus niet afhankelijk zijn van primair LVV. De exporteursvereniging heeft het over Haïti (een land waarop we niet al te zwaar moeten bouwen), Jamaica en Zuid Afrika. Het is een goede zaak dat de LVV-minister in deze ontlast wordt van de primaire verantwoordelijkheid voor de rijstexport. Voor zover er van overheidszijde acties moeten worden ondernomen ter zake controle en certificering etc.., dat moet hij die medewerking verlenen, maar actief zitten midden in de export moet hij niet doen. De rijstexport is in het belang van de rijstsector en het is wel geboden dat LVV de zaak volgt en de export vanuit zijn kant bevordert. Maar het moet een primaire aangelegenheid blijven tussen de afnemers en de exporteurs in Suriname. Het is wel van belang voor de Staat Suriname om te waken dat niet alleen de exporteurs beter worden van de export. De voordelen moeten doorsijpelen ook naar de verbouwers en de werkers in deze branche en hun gezinnen. Met de op gang gekomen export moet voorkomen worden dat Nickerie een broko-pernasi wordt. Belangengroepen moeten in deze sector elkaars rol erkennen en uitgaande daarvan in overleg met elkaar treden zodat iedereen ervan profiteert.
