Had u op de ochtend van de eerste schooldag ook kriebels in uw buik voor uw kind? Vandaag is mijn dochtertje op de basisschool in Suriname begonnen. Hoewel ik op de Kweekschool stages heb gelopen en ik dus weet hoe het hier aan toe gaat, kon ik het niet helpen te denken: ‘dit kan toch anders’.
Gillend kind. Oké er is een kind aan het gillen. Lastige situatie voor de leerkracht maar wel te verwachten. Inderdaad staan er twee leerkrachten. Top. Maar waarom moet de deur dan meteen dicht zodat geen enkele ouder meer goed afscheid van zijn of haar kind kan nemen? Er is trouwens een wondermiddel voor gillende kleintjes: afleiding. Een kind de juf even laten helpen met iets klaar zetten bijvoorbeeld, is heel belangrijk werk, mama en papa zijn dan al gauw vergeten. In elk geval iets waardoor de ouders even vergeten worden.
Domino effect. Zelfs mijn flinkertje die al sinds twee en een half jaar oud te maken heeft met een vorm van school, moest slikken en kreeg waterige ogen van het hele tafereel. Met als gevolg dat ik dus ook bijna kon janken. Andere arme kinderen begonnen te huilen en werden onzeker. Ik werd onzeker, zo stoer als ik ben. Stel je voor dat ze de situatie zo zouden aanpakken: een van de juffen neemt het gillend kind apart en leidt hem af. Wat denkt u? Zeker weten zou het kind stil worden, en konden de andere ouders rustig afscheid nemen van hun kind.
Ontvangst. O ja, en juf, hoe heet u eigenlijk? Als de juf zich aan ouder en kind voorstelt geeft de juf een professionele indruk, warm en betrouwbaar. Jammer dat mocht ik niet meemaken. Gelukkig ken ik de directrice van mijn stage tijd en geeft zij mij een betrouwbaar gevoel. Trillend loop ik het schoolplein af.
Facebook. Foto’s van studieboeken die uit elkaar vallen. Ja, internet maakt communicatie uitwisseling makkelijk en tastbaar. Een golf van ‘ohhh’ gaat door de woonkamer als iemand op zijn mobiele telefoon of beter gezegd cellulair de foto’s met anderen deelt. Uit welk jaar zal dat boek toch afstammen. Ik herinner mij inderdaad boeken die ik op de kweekschool gebruikt heb die in 1980 gedrukt waren. Het boek was dus ouder dan ikzelf. Andere verhalen hoor ik over boeken die uit de jaren 60 afstammen. Overdreven of niet kan ik u niet vertellen, wel dat het écht niet kan.
Internet. Door kennis te delen zouden processen veel sneller en efficiënter aangepakt kunnen worden. Van enorme lijsten met leerling gegevens tot ontwikkelen van nieuw lesmateriaal. Als ik denk aan vernieuwingen in Suriname in het onderwijs zou internet een hele grote rol kunnen spelen in de kennisoverdracht. Na een blik geworpen te hebben op de onderwijsbegroting 2015, gevonden op internet, denk ik dat er genoeg geld moet zijn voor digitalisering van bestaande materialen en ontwikkeling van nieuwe onderwijs-materialen. De prioriteiten moeten op de juiste gebieden gesteld worden.
Theorie. Vernieuwingen hoeven niet altijd van bovenaf te worden opgelegd. Onderstaand een stukje theorie over hoe onderwijsvernieuwingen zouden kunnen plaats vinden.
Sleegers en Ledoux (2006) stellen dat voor het realiseren van effectieve innovatie drie stadia van leren kunnen worden gebruikt voor kennisontwikkeling: het leren van de eigen ervaring, leren van elkaar en leren van en met experts. Bij de eerste fase kijkt het team op een school naar de ontwikkelingen die hebben plaatsgevonden en welke ontwikkelingen zij nog zouden willen zien. Zo kan het team zich bewust worden van het innovatie belang en de mogelijkheden die er zijn. De sleutelrol ligt hier bij de leraar, hij/zij is de onderwijsprofessional. Het gehele team probeert samen leren in de school te bevorderen. Door de eigen gegevens als bron te gebruiken leert de school van haar eigen ervaringen. Bij de volgende fase gaat men de breedte in door te leren van andere scholen. De andere scholen kunnen als voorbeeld dienen als zij al een vernieuwing op succesvolle wijze hebben ingevoerd. Goede voorbeelden kunnen via databases met elkaar worden gedeeld. De laatste fase betreft een diepte strategie waarbij bijvoorbeeld het gebruik van kennisgemeenschappen wordt bevorderd.
Oproep. Directeuren van scholen, is dit niet een perfect stukje om te zorgen dat uw school vooruit komt en u uw school op deze manier laat uitblinken? Als begonnen wordt met kleine dingen die het team zelf kan veranderen; waarom dan wachten tot de grote bazen wat zeggen? Als scholen zelf initiatieven nemen om veranderingen aan te brengen kunnen deze scholen andere scholen inspireren om ook te willen vernieuwen.
Eind goed al goed. Dus terug naar het begin van het verhaal. Mijn kleintje kwam met stralende oogjes de klas uit en ik kon weer ademen. Als mijn kind ondanks zoveel minpunten die ik zie, toch vrolijk de klas uit kan komen dan moeten de leerkrachten toch wel iets goeds gedaan hebben.
Reageren? Graag! Ook suggesties of vragen zijn welkom.
Reageer online op dit artikel of stuur een mail naar [email protected]
Vazra Ramgoelam (1983, Ned.) is in 2003 afgestudeerd aan de Kweekschool te Nickerie. Vervolgens heeft zij haar Bachelor of Education gehaald te Amsterdam en zit nu in haar Master Onderwijswetenschappen die zij met online begeleiding van de Open Universiteit te Heerlen (Ned.) , in Suriname zal afronden.
Met deze columns, die voorlopig twee keer per maand verschijnen, wil Ramgoelam aanzetten tot nadenken over opvoeding en onderwijs. Zij wil Suriname vooruit helpen en is bezig de weg hiervoor uit te stippelen.
