Er is een Suriname-achtige toestand gaande in Nederland. De verwikkelingen kunnen onderdeel zijn van nog meer onsmakelijke zaken in dat land die het dagelijkse nieuws niet bereiken. Nederland gaat in de rangschikkingen door als een relatief corruptievrij land. Nederland-kenners beweren echter dat er toch meer corruptie voorkomt in Nederland dan men denkt. Als we kijken naar de stand van de ontwikkeling van het land, de kwaliteit van de instituten en de ontwikkeling die het land steeds doormaakt, dan is de conclusie eerder gerechtvaardigd dat het Europese land eerder een structureel corruptievrij systeem kent. Naar aanleiding van de Teevendeal, die in 2001 tussen het Nederlandse OM en een drugscrimineel zou zijn gesloten en het onvermogen van de Justitieminister Ivo Opstelten om het parlement te informeren, stappen hij en zijn staatssecretaris Fred Teeven (Justitie) nu op. Deze Teeven was in 2000/2001 als officier van justitie betrokken bij de deal met de crimineel. In de betreffende schikkingsdeal zouden miljoenen crimineel geld zijn witgewassen ten behoeve van een crimineel (Cees H.). De vraag rijst of in Suriname ministers en directeuren uit zichzelf dezelfde consequenties zouden verbinden aan hun falen. In Suriname weten we dat ministers niet weg te jagen zijn van hun stoel. Ze hebben een soort olifantshuid en de kabinetsleider is vaak ook heel coulant in Suriname. Vooral de laatste periode is de straffeloosheid ten opzichte van ministers toegenomen, ondanks de ongekend veel reshuffelingen die zich hebben voorgedaan. Die hadden niet de integriteit van de ministers als grondslag. Volgens RTL wist de drugscrimineel Cees H. in de jaren ‘80 en ‘90 een fortuin op te bouwen, maar werd uiteindelijk veroordeeld en moest een groot deel van zijn vermogen inleveren. Aanvankelijk ging het om een vorderingsbedrag van 500 miljoen gulden als grove schatting. Op basis van een advies van het OM bleek vervolgens dat het in beslag genomen vermogen van 5 miljoen gulden nog slechts een waarde had van circa 2 miljoen. Uiteindelijk kwamen de partijen tot een schikking, waarbij het Openbaar Ministerie 750.000 gulden inhield. De rest van het bedrag (volgens Opstelten 1,25 miljoen) werd weer overgemaakt naar H., aldus RTL. Opmerkelijk genoeg was er een dubieuze afspraak bij de deal. Beide partijen zouden de overeenkomst geheimhouden voor de belastingen. Volgens sommige experts zou het daarmee feitelijk gaan om een witwasoperatie. Opstelten sprak dit tegen, omdat witwassen van crimineel vermogen in 2000 niet als zodanig strafbaar was. Ook stond volgens hem niet vast dat het ging om crimineel verkregen vermogen en is er geen sprake van het verhullen van geld zoals vereist bij witwassen. Bovendien zou het de verantwoordelijkheid van H. zelf zijn geweest om de zaken met de belastingdienst te regelen, vond de minister. Achteraf beweert de advocaat van H. dat niet 2 miljoen maar 5 miljoen van het criminele geld was vrijgegeven. De minister zou het parlement hebben voorgelogen. De minister beweerde voor zijn aftreden dat hij deze bedragen was vergeten en dat er geen stukken ter verificatie beschikbaar zijn. En dat hoefde vanwege het tijdsverloop ook niet, zei hij. In het programma Nieuwsuur werd begin maart wel met onderliggende documenten van bronnen binnen het OM getoond dat wel degelijk een veel hoger bedrag (4,7 miljoen) was overgemaakt. Dit zou kloppen omdat H.’s advocaat ook de bon van de betaling zou hebben. De minister verschuilde zich achter verschenen bewaartermijnen en ICT-transformaties, waardoor info niet meer ter beschikking was. Echter bleek daags terug dat er toch informatie over het bedrag beschikbaar was in het systeem. De minister bleek een leugenaar en trad af. Ook zijn staatssecretaris treedt zelf af, mede door zijn betrokkenheid bij de deal als officier in 2000/2001. Interessant is hoe de partijgenoten en politici nu op de zaak reageren. De oppositie kijkt niet naar de informatie die vrij gelekt is naar de pers, maar naar de klokkenluiders. Men praat over maatregelen die tegen de ambtenaren moeten worden getroffen voor het doen uitlekken van de informatie. Men stelt dat de ambtenaren van justitie niet in staat of bereid zijn om de minister van correcte informatie te voorzien. De vraag is uiteraard of de minister wel geïnformeerd wilde worden. Er wordt zelfs de indruk gewekt alsof er een complot is geweest van ambtenaren en rechters tegen de minister. Ook vragen de politici zich af waarom de Teevendeal voor de tweede keer te berde wordt gebracht en waarom toevallig in de verkiezingsperiode. De eerste keer gaf de minister geen antwoord, zeggen de oppositieleden. Ook wordt op zijn Surinaams gesteld dat de politici die zware kritiek hebben op de minister, de hand in eigen boezem moeten steken. Opvallend is ook het verweer dat politici die trammelant maakten, dan met bewijs moeten komen. Opmerkelijk is ook hoe de minister-president van Nederland een commissie instelt om de zaak te onderzoeken, waarbij het ook een taak is om te onderzoeken waarom uitgerekend nu de zogenaamde Teevendeal naar boven komt. Daarmee wordt politieke druk uitgeoefend op de commissie, vinden critici. Onlangs was er ook djoegoedjoegoe in de PVV, waar een politicus (lijsttrekker Eerste Kamer) werk voor de partij aan haar zou hebben uitbesteed. De betreffende zaak waarin een minister aftreedt, is herkenbaar voor ons. Alleen missen we de consequenties die men eraan verbindt. In Suriname is toch straffeloosheid de norm.
