Door het parlement is nu in behandeling genomen een wetsvoorstel om leden en plaatsvervangende leden van de rechterlijke macht beter te belonen. Opmerkelijk is dat de uiterst kritische Gajadien van de VHP nu ruimte heeft gezien om samen op te trekken met Paal van de Palu en Vishnudath van de NDP. Van waar deze harmonie is de vraag die aan ons opdringt. Is er een ruilhandel gepleegd. In DNA wordt de laatste tijd veel gewerkt middels het ruilsysteem. De oppositie en de coalitie bevredigen elkaar en beide partijen zijn dan happy. Er is een wetsvoorstel op tafel om de pensioenregeling te wijzigen van DNA-leden. Men wenst vroege pensioen en andere voorzieningen te regelen Het wetsvoorstel zorgt ervoor dat assembleeleden, die 4 jaar en 6 maanden hebben gefunctioneerd, een pensioen kunnen ontvangen, ook al hebben assembleeleden de pensioengerechtigde leeftijd niet bereikt. Nadat ze 2 zittingstermijnen hebben gefunctioneerd als assembleelid, krijgen ze onmiddellijk pensioen uitgekeerd. Het pensioen bedraagt 100% van hun bezoldiging. Alle DNA-leden schijnen zich in de verbetering van hun rechtspositie te vinden. De link met de ruilhandel wordt hier duidelijk. Er zijn dus toch gronden waar oppositie en coalitie de strijdbijl begraven en het hoeft heus niet te gaan over situaties waar het land getroffen wordt door grote problemen. Wanneer het gaat om de eigen financiële positie dan schijnt men wel in het gelid te kunnen lopen en in koor te kunnen zingen. Een ruilhandel is dan zo geregeld. De rechters profiteren dus mee van de issue van de DNA-leden zelf. De initiatiefnemers geven voor de rechterlijke macht als drijfveer onder andere dat er qua beloning een balans moet komen tussen de 3 machten van de Trias Politica. De salarissen van de rechterlijke macht wil men nu koppelen aan die van de president. Een gehele gelijktrekking tussen de beide presidenten wil men echter niet. De ene president is 10% minder gelijk aan de andere. De indieners van het voorstel praten ook over een toegenomen werkdruk en een verhoging van het risico, waarvoor men een risicotoelage wil introduceren. Met name dit laatste is een interessant punt. Is de veiligheid van de groep nu meer in gevaar? Waardoor komt dat? Met een toegenomen veiligheidsrisico gaat een toegenomen criminaliteit gepaard. Rechters zijn vooral een vijand van de georganiseerde crime, die veel geld omzet en verdient. We denken aan de drugsmaffia en de mensenhandel. Soms denken we ook aan corruptie en vervolging van politici voor war crimes. Corruptiezaken van machtige kapitalisten of politici liggen niet vaak bij de Surinaamse rechter. Politici worden ook niet vervolgd voor war crimes, omdat er in Suriname niet veel politiek gemotiveerde moorden hebben plaatsgevonden. Met bedragen die gaan tot SRD 32.000 wordt ervan uitgegaan dat ‘integere’ rechtspraak daarmee wordt bevorderd. De indieners houden dus rekening met het in gedrang komen van de integriteit, concreter gezegd corruptie. “De leden van de Rechterlijke Macht staan bloot aan materiële verleidingen die inbreuk kunnen plegen op de zo noodzakelijk garanties voor de handhaving van het goede maatschappelijke imago van deze beroepscategorie, dat in de loop der jaren is opgebouwd”, zeggen zij. De rechterlijke macht wordt door personen wier meningen tellen, niet bekritiseerd op het stuk van de integriteit. De burgerij accepteert een zekere mate van corruptie in de dagelijkse business en ziet dit maatschappelijk verschijnsel niet als een groot probleem, terwijl tegelijkertijd onderkend wordt dat op het hoogste niveau corruptie bestaat. Transparency International besteedde in 2007 haar jaarlijkse corruptierapport aan de rechterlijke macht. Het rapport vermeldde dat in bepaalde landen publiekelijk commentaar wordt gegeven op het kaliber van de aan te stellen rechters. TI beschouwt rechterlijke corruptie (‘judicial corruption’) als de ongepaste invloed op de onpartijdigheid in het gerechtelijk proces door actoren binnen het rechtssysteem. Het rapport noemde voorbeelden (klassenjustitie, manipuleren met zittingsdata, het verliezen van files, in dienst nemen van familie en vrienden) die al dan niet incidenteel hier zichtbaar zijn. Ook werd gesteld dat rechterlijke corruptie voorkomt in landen waar corruptie wijdverbreid voorkomt in de publieke sector. Dat laatste is wel het geval in Suriname. De problemen met de rechterlijke corruptie worden verdeeld in 4 categorieën, waarvan 1 is de aanstelling van rechters (‘judicial appointments’) die niet geschiedt op basis van kwalificaties (‘merits’). Onze huidige Juspol-minister vond eerder dat het Hof van Justitie debet is aan een structureel tekort aan rechters. Dat was een opmerking aangaande de integriteit van de rechterlijke macht. Er zouden allerlei onzichtbare muren worden opgeworpen om het tekort te blijven handhaven, volgens de minister. Het gevolg is achterstand in te behandelen zaken, lange wachttijden en geen adequate behandeling van zaken in hoger beroep door rechters die zich uitsluitend daarmee bezighouden. Terwijl er meer presidentiële beloningen voor rechters in het vooruitzicht liggen, moet kritisch worden gekeken in Suriname naar een beter functioneren van de rechterlijke macht en de integriteitskwestie ter zake. De minister wist immers waarover hij sprak.
