Er is de komende dagen veel ophef ontstaan omtrent een ‘boekende’ partijleider en zogenaamde presidentskandidaat. De foto’s kunnen recent of van enige tijd geleden zijn. Wel is duidelijk dat de politicus in partijkleding is gestoken. Kaboele, boeke en bump and grind zijn te zien op met name twee foto’s. De vicevoorzitter van het parlement en coalitieleider benadert vaag een vrouw van achteren, terwijl die het een en ander bijtend op haar lippen op een presenteerblaadje aanbiedt. Voorts is er een plaatje waar de politicus een rugblessure riskeert door de vrouw van voren tussen haar benen te zijn (omgekeerde wheelbarrow positie), althans ze omklemt onze vicevoorzitter met haar benen. Het verhaal is dat ze hem heeft besprongen en verrast. En wat aangeboden is, werd geaccepteerd. Alhoewel we geen bewegende beelden zien, merken we uit de verbeten gelaatstrekken van de gele politieke leider dat er wat op en neer wordt bewogen, kennelijk neerkomend op het Surinaamse ordinaire ‘griti’. Dit soort van dansen en erotisch spelen op muziek is geen onbekend fenomeen in Suriname. Wanneer het in verkiezingstijd in het openbaar gebeurt met een partijvoorzitter in vol partijornaat, dan maakt dat de zaak anders. Hier is onduidelijk of het privé of openbaar is. Maar onze DNA-vicevoorzitter is ook een mens. Ook hij heeft recht op vertier, ook hij mag zich knock-out drinken en zich overgeven aan kaboela en boeke. Door onze president wordt gebluft dat hij een volkspresident is, dus hij is als het volk, hij praat als het volk en laatst heeft hij willen tonen dat hij ook danst als het volk. Maar volkser dan dit wat de gele partijleider presteert kan het niet. De president van Suriname moet voortaan niet meer bluffen dat hij een volkspresident is …. totdat hij zich ook overgeeft aan het dansgedrag van onze vicevoorzitter. Nu is dus bewezen dat wat de president aan danspasjes toont, achterhaald en ouderwets is. Tip hieraan nu eens. Op facebook is voor een deel het dansgedrag afgekeurd. Er zijn echter genoeg mensen die zonder meer de foto’ goedpraten en hun onvoorwaardelijke liefde voor de leider herhalen. Daarbij wordt aangegeven dat alles normaal is. Maar stel je eens voor dat deze volksleider de Surinaamse president wordt en regeringsleiders zover kan opzwepen om zich ook te laten gaan, wat voor een mooie foto’s zou dat kunnen opleveren in een VN-vergadering. Stelt u zich eens voor Hillary Clinton met Vladimir Putin, Kamla Persad-Bissesar met onze eigen Brunswijk, Dilma Roussef met Xi Jingping en het Aziatische koppel Park Guen-he met Kim Jong-un. Het zou een en al liefde en vrede zijn in de wereld. Er zijn veel conflicten in de wereld. Een president die de kaboeladansstijl kan impregneren in de hoogste VN-settings (staatshoofden/regeringsleiders), zou niet alleen in een keer kandidaat worden voor de Nobelprijs van de Vrede en Suriname onuitwisbaar op de kaart zetten, maar ook een enorme bijdrage leveren aan de wereldvrede. Het is nooit eerder geprobeerd, maar onze eigen Brunswijk zou het wel kunnen proberen en de wereld kunnen redden daarbij. Om het compleet te maken, zouden de regeringsleiders af en toe moeten afzakken naar de eigen bevolking of de wederzijdse bevolking in de bevriende mogendheden om te ‘connecten’ met de mensen. Dan geven de leiders een behandeling aan de eigen mensen en dat van de bevriende naties. Als alles goed gaat dan worden de relaties met Nederland ook verbeterd met een soortgelijk intermezzo tussen ons staatshoofd en Hare Majesteit. Er is veel kritiek geweest op onze kaboela dansende en boekende presidentskandidaat, maar wat is erger vragen enkelen zich af: hoofdverdachte zijn bij het 8 Decemberstrafproces (dus voor moord of doodslag) of met een jonge vrouw schuren en boeken in het openbaar. Wanneer deze politicus slaagt, wordt kaboela ook het middel om in Suriname politieke bruggen te slaan tussen coalitie en oppositie. We denken dan aan Brunsie-Abigail/Ruth/Sharmila of Chan-Alice/Jenny. Dat worden dan sessies te vergelijken met de brasadei alleen nu onder de naam kaboeladei. Opeens ontstaan er allerlei scenario’s waarlangs de politieke stabiliteit in Suriname wordt gestimuleerd. Wanneer goed begeleid en begrepen, kan de tactiek van onze vice-DNA-voorzitter een optie aan de oppervlakte brengen, waarbij het goede met het aangename wordt gekoppeld, met als resultaat maatschappelijke welvaart en welzijn. Dus geen moeilijke vredesonderhandelingen meer, maar kaboela en boeke. De vraag is of een politicus die een voorname rol heeft in DNA en aspiraties heeft voor het presidentschap op een wijze mag gedragen, zoals getoond in de krant. We gaan voor het gemak eerst ervan uit dat het een privéfeest is. Als het een privéfeest is, dan mogen burgers dansen zoals Surinamers gewend zijn te dansen en zolang de wet niet wordt geschonden. Dus privé mag het dan wel. In het openbaar is het ook niet verboden om zo te dansen. Er zijn geen wettelijke regels geschonden. Als Surinamers bij grote groepen gewend zijn zo te dansen, dan is het geen probleem. Onze vicevoorzitter danst dan zoals een deel van de Surinamers gewend is te dansen. Dat moet dan geaccepteerd worden, vooral als het te maken heeft met cultuur. Wanneer we kijken naar het menselijk gedrag, dan hebben wij de neiging om dat te vergelijken met de westerse en christelijke normen. Dat doen we om geen figuur te slaan in de rij der naties, omdat we over het algemeen internationaal niet de richting geven, maar volgen. Tegen deze normen afgezet dan is het gedrag niet representatief. Om dat te veranderen, moeten we kaboela en boeke gaan introduceren op het internationale VN-forum, zodat ook Obama zich eraan overgeeft en Angela Merkel. Dat is een missie die onze vicevoorzitter van DNA wel eens als een uitdaging kan aangaan.
