Opportunisme

dblogoHet is geen verrassing als politieke opportunisten in de laatste dagen nog oversteken en binnenhalen wat nog binnen te halen valt. Dat binnenhalen kan je alleen doen bij de politieke partij die het te zeggen heeft in de regeercoalitie. Dat men spijt betuigt, bekent een fout te hebben begaan door over te steken of te zijn misleid, en weer terugkeert, is bij sommigen niet onmogelijk. Het is al gebeurd en het zal blijven gebeuren. Het openlijk toegeven tot de oppositiepartijen te behoren voor burgers die niet als zodanig bekend staan of van wie alleen vermoedens bestaan, is moeilijk in een land waar rancune vanuit de publieke functionarissen vaak voorkomt en er niet veel instanties zijn waar men zich erover kan buigen. Zo spreekt de ambtenarenrechter recht uit in eerste en laatste instantie. Rechtszaken duren te lang in Suriname. Een voorbeeld dat het niet altijd gemakkelijk is kleur te bekennen, is de perschef van het kabinet van de president. Toen het NF in 2000 regeerverantwoordelijkheid kreeg, werd hij vervangen en thuis geparkeerd louter vanwege kennelijk zijn politieke connecties. Via het populaire programma BTO werd jaren achter elkaar veel kritiek geuit op de NF-regering. Vaak werd door opbellers de opmerking gemaakt dat deze programmamaker politiek gekleurd was en daarom op een bepaalde manier kritiek uitte. Dat hij een bepaalde politieke kleur had werd door de programmamaker niet openlijk kenbaar gemaakt, totdat rond mei 2010 de kritiek op zijn gekleurde visie heviger werd. Pas nadat bekend werd dat zijn partij de verkiezingen had gewonnen, gaf de programmamaker openlijk toe dat hij tot de winnende partij behoorde. Wat er nu gaande is met ‘last minute’ partijtje verwisselen was min of meer ook gaande in 2010. Het verschil zit hem alleen hierin dat in dat verkiezingsjaar politieke leiders de behoefte niet hadden om alles uit te vergroten. In de laatste maanden naar 25 mei toe zijn enkele opmerkelijke overstappen geweest naar de grootste coalitiepartij, waarvan we enige hier zullen bespreken. In welke mate deze overstappen zullen leiden tot stemmenwinst is vaak niet direct te zien. Onderkend moet wel worden dat kiezers – die op zich vanwege minder kennis van het uitgevoerde beleid en positie die de regering innam – beïnvloed kunnen raken door het overloopgedrag. ‘Als mensen weggaan, zal er ergens iets mis zijn en ergens het goed toeven zijn’, kan men beredeneren. Dit kan het stemgedrag op het laatste moment gaan beïnvloeden. Opvallend is dat veel overlopers falen om een daadwerkelijke reden voor hun actie op te geven. Op zich zijn burgers niet verplicht om hun politieke acties te gaan verantwoorden bij het publiek. Wanneer het echter gaat om meer bekende persoonlijkheden die soms ook burgers en jongeren ‘hebben gebracht’ naar een bepaalde partij en deze nu zelf verlaten, dan wordt het wel fatsoenlijk geacht dat men uitleg geeft. Bovendien geldt dat politieke personen, die in de hogere functies zitten, betrouwbaar moeten blijven en in elk geval niet onbetrouwbaarder moeten worden. Een opmerkelijk geval is de voormalige voorzitter van NPS-jongeren die nu naar verluidt deel wordt van de Abop. Deze persoon zou zijn functie als voorzitter al enkele maanden terug hebben neergelegd. Voor de reden van deze actie tastte de burgerij in het duister. ‘Principiële redenen’ geven niet veel bloot. Dat het gaat om de samenwerking van de NPS met de PL is geen argument. Welke garanties zijn er dat Abop nooit zal samenwerken met de PL, als we ervan uitgaan dat men al 2 keren in verschillende constellaties al heeft samen gewerkt? Het blijkt dat hij voor iets staat en daarvoor gaat. Wellicht een verkeerde woordkeuze, anders duidt het op het nastreven van een individueel doel (waarmee anderen niets te maken hebben) via de politiek (waarmee andere alles te maken hebben). Dan wordt het een situatie van puur persoonlijke wensen als die bij de dc van Commewijne. Overigens blijkt uit een uitleg van deze dc dat hij eigenlijk niet van plan was om zijn lidmaatschap bij de NDP op te zeggen. Dat, terwijl hij huis-aan-huis zieltjes aan het winnen was voor de NDP, ten nadele van de NPS. Nu hij dreigde uitgezet te worden, zou hij snel de eer toch aan zichzelf houden. De dc zei zelf enkele dagen terug dat als het aan hem lag, hij de deur naar de NPS op een kier zou hebben gehouden om eventueel terug te keren als anderen (en niet hij) de partij al had helpen brengen naar meer electorale steun. Deze dc laat dus anderen werken om daarna mee te genieten van de successen, zoals nu bij de NDP aan wiens succes hij niet heeft gewerkt. Een zeer vreemd geval van freewheelen voor eigen gewin lijkt dat van de 2 NS’ers. Deze DNA-leden mogen de NS niet vertegenwoordigen. Overal waar ze gaan, gaan ze dus op eigen titel. In principe gaan ze – op basis van hun persoonlijk gewicht – vissen bij een partij om, zonder toe te treden als lid van die partij, toch op de kandidatenlijst te worden geplaatst. De kans bestaat dan na uitverkiezing dat men zonder dat een lidmaatschap wordt opgezegd, met de 2 verkregen zetels vertrekt naar een coalitie die bezig is een regering te formeren. Men is nu bij de Abop en zal op de lijst worden gezet zonder dat men Abop-lid is of zegt deel te zijn van de partij. Het betreft hier dus geleende spelers. Een vers geval is dat van de NPS’er uit Para. Dat zag men aankomen, omdat de man zich in het openbaar laat draperen zoals James Brown dat deed op het podium. Alleen, bij hem geschiedt dat uitsluitend in het paars. Ook deze man verlaat zijn partij die hem groot heeft gemaakt in een periode waarin deze respectabele partij hem het hardst nodig heeft in moeilijke dagen.

error: Kopiëren mag niet!