Gelet op de ontwikkeling van de hedendaagse technologie, veranderingen op sociaal-maatschappelijke en op allerlei vlakken en de steeds sterker wordende concurrentie, is het een vereiste, dat de politieke organisaties nu hun programma’s, strategieën en visies drastisch dienen te veranderen. Zij moeten niet alleen de veranderingen kunnen weerstaan, maar erop inspelen door kapabele, representatieve, betrouwbare en integere kandidaten op hun lijsten te plaatsen. De vrouwelijke kandidaten moeten duidelijk zichtbaar zijn en wel op kiesbare plaatsen, zelfs als lijsttrekkers! Dit is nog nooit het geval geweest in de Surinaamse politiek.
Succesvolle veranderingen komen natuurlijk niet van de ene dag op de andere, maar het komt in fasen. De toenmalige machthebbers hebben deze kans drie maal vijf jaren achter elkaar gehad en voor het grootste deel gemist. Trouwens is driemaal scheepsrecht!
Het verhogen van de actieve participatie van vrouwen moet o.a. gericht zijn op het streven ter verhoging van gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid binnen de samenleving. Dit moet een weerspiegeling zijn en duidelijk zichtbaar op de kiezerslijsten op alle niveaus en later in het regeerteam. Vrouwelijke leiderschap vereist meer tact, begrip, liefde en onderlinge respect om op korte termijn successen te boeken en projecten proberen tot stand te brengen.
Ter illustratie, enkele invloedrijke, opmerkelijke en spraakmakende vrouwen uit de politieke historie:
– Park Geun- Hye in 2013 de allereerste vrouwelijke president van Zuid-Korea;
– Hillary Rodham Clinton; voormalig Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken en first lady;
– Dilma Rousseff, de allereerste president van Brazilië; nu staat ze in de spotlight tijdens de WK 2014 in haar land;
– Angela Merkel, sinds 2005 bondskanselier van Duitsland: de eerste vrouw in deze positie, tevens een sleutelfiguur binnen de Europese Unie;
– Indira Gandhi, president van India (vermoord door eigen lijfwacht);
– Margaret Thatcher, de onverbiddelijke “Iron Lady ” van Engeland. Denk aan de oorlog tijdens de Falklanden tegen Argentinië;
– Srimavo Bandaranaike, weduwe van de vermoorde minister-president van Sri Lanka: de eerste vrouwelijke minister-president ter wereld in 1960;
– Cristina Kirchner (2007), president van Argentinië: herkozen in 2011;
– Beatrix, jarenlang koningin van Nederland;
– Elizabeth: koningin van Engeland.
Nu de vraag: Welke Surinaamse vrouwelijke politica heeft eens een belangrijke politieke rol in de Surinaamse politiek gespeeld ?
Wel zijn er enkelingen, die ministersposten bekleedden en als leden van het parlement (Staten van Suriname) werden gekozen en als ambassadeurs (zaakgelastigden) werden benoemd. Eens werd Marijke (Indira) Djwalapersad voorzitter van De Nationale Assemblee en thans Jenny Geerlings – Simons. Nooit is in politiek Suriname een vrouw als president, vicepresident of als voorzitter van een politieke partij gekozen.
Nu is het de tijdstip aangebroken, dat vooral na 25 mei 2015 of eerder, een andere politieke wind zal waaien in ons geliefd Suriname, waarbij de progressieve vrouwen eens het land helpen opbouwen en tot hogere economische, sociaal –maatschappelijke en politieke ontwikkeling kunnen brengen.
Roy Harpal
