Sinds de 21ste eeuw leeft de meerderheid van de wereldbevolking in een stad. Deze trend heet urbanisatie of verstedelijking. Met deze urbanisatie wordt de voedselvoorziening verzorgd door een steeds kleiner deel van de bevolking. De voedselbevoorrading wordt hiermee kwetsbaar, het arbeidsreserve neemt af wat een snelle economische expansie in het verleden mogelijk maakte en de ecologische voetafdruk wordt groter. Deze gevolgen zullen niet door kunnen blijven gaan en een van de mogelijkheden die de Food and Agricultural Organization (FAO) aandraagt, is het creëren van groenere steden.
Volgens het FAO is sinds 2009 de stedelijke populatie van Latijns Amerika en het Caribisch gebied vergroot van 50 miljoen naar bijna een half miljard. Het is nu het meest verstedelijkt gebied van de wereld, waarbij ongeveer 80% van de bevolking in steden wonen. Dit komt ongeveer overeen met het percentage wat in Suriname in de stad woont. Zoals in veel ontwikkelingslanden is de groei zo groot door een hoog geboortecijfer en de demigratie van de rurale bevolking die honger, armoede en onzekerheid probeert te ontsnappen.
In tegenstelling tot de VS en Europa waar het eeuwen heeft geduurd, gebeurt dat in ontwikkelingslanden binnen enkele generaties. Uit onderzoek van het FAO is het dan ook cruciaal om urbanisatie te sturen naar een duurzame manier. Hierbij bedoeld het FAO om ‘groene steden’ te creëren, die ontwikkeld zijn waarbij stadsplanning zorgt voor stads- en peri-stads agricultuur (UPA).
Het concept is vergelijkbaar met een kostgrondje, waarbij een UPA een grote variëteit aan gewassen (groente, fruit, wortels en stengelknollen) binnen steden gecultiveerd worden en vee (schapen, geiten en pluimvee) gefokt worden.
In Suriname, net als in andere Caribische landen, hebben met name de armen deze praktijken altijd al gebezigd, maar deze sector is veelal informeel, precair en soms illegaal. Het FAO ziet dit graag snel veranderen. Al meer dan 20 landen hebben steun bij het FAO gezocht om barrières te verwijderen. Verschillende projecten hebben gezorgd dat horticultuur de stedelijke arme bevolking zich empowered heeft en een bijdrage geleverd aan voedselzekerheid en voeding. Daarnaast zijn arbeidsmogelijkheden toegenomen, heeft er een economische ontwikkeling plaatsgevonden en zijn sociale omstandigheden verbeterd. Onder deze landen bevinden 8 Caribische landen, waarvoor het nationale beleid hierop is toegespitst. Het is belangrijk dat overheden hieraan meewerken. Caribische landen zijn veelal kleine eilanden, maar de meeste hebben de overeenkomst dat er ook relatief kleine bevolkingsaantallen zijn. Dit maakt het noodzakelijk dat de overheid meewerkt om UPA binnen het nationale beleid te plaatsen en rekening te houden met stadsplanning.
Het stadsregio voedselsysteem biedt oplossingen voor meerdere maatschappelijke problemen en Suriname heeft een traditie, waarbij het UPA-systeem gemakkelijk geadopteerd kan worden. Zo kan Paramaribo groener, aangenamer en meer ontwikkeld worden. Mits men aan stadsplanning gaat doen.
