In Suriname is het een normale zaak om vrouwen op markten en langs de weg kruiden te zien kopen voor een vaginaal stoombad. Er zijn dan ook vele benamingen hiervoor, waaronder: wasi ondrosei, faya watra, en uma wasi. Er wordt weinig over de stoombaden geschreven, maar wanneer de beschrijvingen van plantgebruik uit de 19de eeuw wordt bekeken en vergeleken met tegenwoordig, dan blijkt er weinig veranderd te zijn. Zo worden bijvoorbeeld dezelfde pruimbladeren (Chrysobalanus icaco) gebruikt om de maagdelijkheid te simuleren. Waarschijnlijk hebben de slavinnen het meegenomen vanuit Afrika, waar culturele wasi zoals rituele wassingen als gemeengoed wordt beschouwd. De eerste auteurs van deze wassingen zijn waarschijnlijk niet op de hoogte geweest, omdat het mannen waren, of misschien hebben ze zich er ongemakkelijk bij gevoeld. In recentelijke tijden wordt er weinig aandacht aan besteed. Onderzoeken uitgevoerd op het onderwerp worden veelal niet openbaar gemaakt. Een opmerkelijk verschijnsel is wel dat met name vrouwelijke onderzoekers er meer over openbaar beginnen te maken. En misschien hebben ze hier ook alle reden toe. Deze onderzoekers leggen namelijk een verband tussen het frequentere gebruik van stoombaden bedoeld voor het genot van de man en de stijging van overdraagbare ziektes (SOA’s) en hiv in Suriname. Het gaat hierbij met name om stoombaden, die de genitaliën van de vrouw droog en opgezwollen maken.
De traditie van wassingen kent veel planten die heilzaam zouden zijn voor allerlei kwalen die er kunnen optreden. Het juiste plantenmateriaal wordt in water gekookt en boven het afgietsel gaat de vrouw met gespreide benen zitten. Zo kan de stoom de vagina binnenkomen en wordt het van binnen gewassen. Vervolgens zal een vrouw na een stoombad met haar vinger een laag slijm uit haar vagina verwijderen. Met het afgekoelde afkooksel wast ze haar geslachtsdeel. Veel kwalen worden verholpen die te maken hebben met de weeën en het baren van kinderen, het tegengaan van kraamvrouwenkoorts en het schoonmaken na de bevalling. Het schoonmaken van de baarmoeder na een bevalling wordt ook bij andere groepen toegepast. Het is een traditie die doorgegeven wordt van moeder op dochter. Deze traditie wordt gezien als onderdeel van de bevalling. Het is bedoeld om bloedresten te verwijderen en het lichaam weer in de originele positie terug te laten keren. In gebieden van Suriname waar geen getrainde vroedvrouwen aanwezig zijn, is deze kennis van medicinale planten voor stoombaden enorm belangrijk. Dit kan kraamvrouwenkoorts voorkomen en levens redden. Echter zijn er ook andere wassingen die bijna uitsluitend door marronvrouwen worden gedaan. De meest gebruikte wasi’s zijn dan ook niet het ondersteunen tijdens het bevallen, maar genotsverhoging voor de partner tijdens het vrijen. Het gaat hierbij om dry-sex. Met deze stoombaden worden geuren verwijderd, genitaliën strakker en droger gemaakt. Zo voelt het voor de man beter aan, maar voor de vrouw is het erg pijnlijk. Naast de pijn kunnen er ook scheurtjes en wondjes ontstaan in de baarmoederwand die tot infecties kunnen lijden. Door het verwijderen van de slijmlaag, haalt men ook een stukje bescherming weg tegen seksueel overdraagbare ziektes.
Het lichaam is constant bezig om ziektes te bestrijden en doet dit op verschillende manieren. Een van de manieren is de slijmlaag in de vagina. Deze laag voorkomt niet dat men ziek wordt, maar zorgt er wel voor dat goede bacteriën kunnen bestaan. Wanneer men deze slijmlaag weghaalt, verwijderd men ook de goede bacteriën. Verder kan seks met een droge vagina ertoe leiden dat het condoom scheurt. Dit alles valt samen met de stijging van het aantal hiv-patiënten, die met name binnen de marroncultuur plaatsvindt. Zo wordt het voor Suriname dus erg belangrijk om enerzijds in te zien dat het gebruik van genitalische wassingen een bijdrage kan zijn aan de volksgezondheid. Echter zou het verstandig zijn om rekening te houden met het feit dat een verkeerd gebruik van een oude traditie leidt tot ziektes en doden.
