Regelmatig zie ik artikelen in de dagbladen waarin als tekst is opgenomen: “Belasting mus pai, fu mek a kondre drai”. Maar daarin is naar mijn mening een foutje geslopen. De juiste tekst moet zijn: “Belasting mus pai fu mek kondreman drai”. Als ik nu het artikel lees van Surishopping dan word ik moedeloos. Hoe kunnen we het land ontwikkelen met al deze boevenstreken. De zweeftekie-mentaliteit is kennelijk bij de Surinamer met de paplepel ingegoten. Hoe kan je als belastingsdienst nou verwachten dat de gemiddelde Surinamer zijn/haar verantwoordelijkheid gaat nemen om belasting te betalen, terwijl op gemene en heel gewiekste manier het geld doorgesluisd wordt naar politieke vrienden en loyalisten? Het is in een woord gezegd, schaamteloos gesteld in dit, ons land.
De roep enerzijds om de criminaliteit aan te pakken terwijl de landrovers en de boeven binnen de overheid in groten getale aanwezig zijn. En het jammerlijke ervan is dat er daartegen niet wordt opgetreden. What a shame.
Verbaasd was ik ook toen ik het artikel las van de advocaten die nu kennelijk hun verantwoordelijkheid nemen om aan te geven hoe slecht het is gesteld met de rechtspraak in dit land. Dat is natuurlijk goed, maar hoeveel slachtoffers zijn er inmiddels al gevallen?
Rechters die door een politieke partij zijn aangesteld, terwijl ze ondeskundig zijn en de bekwaamheid missen om zoals men dat heel vaak uitbeeldt, geblinddoekt, recht te spreken.
Uit eigen ervaring kan ik u zeggen dat zeker een van de als rechter fungerende mevrouwen absoluut niet thuis hoort in dit team. Met mij denk ik dat vele anderen deze mening ook delen. Maar de algemene opinie is dat je de rechtspraak moet eerbiedigen. En als je het een keer niet eens bent met de uitspraak, teken je dan hoger beroep aan.
Enige tijd geleden las ik een artikel waarin stond dat alle achterstand met behulp van Nederlandse deskundigen was weggewerkt. Nu 6 maanden later is er bitter weinig van te merken. De achterstand wordt met de dag groter.
Wij roepen heel hard dat we in een democratische rechtstaat leven, maar dat is meer om populair te doen want u moest eens weten.
Ik hoop dat advocaten ook de verantwoordelijkheid nemen om eigen collega’s aan te spreken op misselijkmakend gedrag, waardoor de burger al snel kiest voor het zelf procederen dan mee te werken aan de zweeftekie-mentaliteit van advocaten.
De dringende oproep voor een anti corruptiewet is begrijpelijk, maar het is noodzakelijker dat wij met ons allen doen aan zelfopvoeding. Als een ieder zijn/haar verantwoordelijkheid zou nemen, dan hadden we geen anticorruptiewet nodig. Deze wet is bedoeld om de eigen Surinamers te dwingen de ‘zweeftekie-mentaliteit’ achterwege te laten.
Ik kan me nauwelijks een tv-programma indenken waarvan ik kan zeggen dat het bijdraagt aan de opvoedende taak van de burgers, radioprogramma’s idem. Allemaal politiek gelieerd waardoor de objectiviteit verdwijnt.
Kijk maar eens doelbewust naar de tv en wat zie je: er zijn veel zenders met een Hindoestaanse film of een Javaanse film of Chinese film of Amerikaanse film. Wat leren we nou eigenlijk uit al deze films?
Informatieve programma’s zijn uit den boze. Leuke programma’s die de mensen echt aanspreken, vind je haast niet.
Waarom kiest men niet voor een programma als ‘Opsporing verzocht’. Een programma waar beslist een ieder naar zou kijken, al was het maar om te zien of ze een bijdrage kunnen leveren aan de oplossing van een zaak. Dat zou mensen al een reden geven om toch naar de tv te kijken.
Een eigen programma “Candid camera” zou de mensen stimuleren naar de tv te kijken om te zien of ze iemand kunnen betrappen die in de maling is genomen.
Een quiz waar het bedrijfsleven participeert met acties of cadeautjes bijvoorbeeld. Maar niets in deze trend. Mensen gaan daarom liever buitenshuis, omdat de tv geen meerwaarde heeft. De televisie bindt ons niet, boeit ons niet. Het is meer advertentie en vertier. Het inspireert en stimuleert de mensen niet om logisch na te denken en je een mening te vormen.
Degenen die het hart op de juiste plaats hebben, moeten hun uiterste best doen om het ook zo te behouden. Want als je de dagbladen leest en/of de nieuwsberichten volgt, dan kost het je heel veel moeite om zelf eerlijk te blijven en verantwoordelijk te handelen.
Wie weet kunnen we enkele generaties later toch te maken krijgen met burgers die verantwoordelijkheid durven nemen. Maar dan moet er veel aan onze educatie veranderen.
Hoop doet leven.
Rebien
