De afgelopen dagen werd het nieuws internationaal wat Suriname aangaat gedomineerd door de arrestatie van Dino Bouterse, zoon van de huidige president, door de Amerikanen en de verwikkelingen rond zijn arrestatie. De nieuws-alerts die verschillende kranten doorsturen naar buiten hebben dat duidelijk laten blijken. We vermeldden eerder dat het nieuws van de arrestatie van de zoon van de president op een zeer ongunstig moment kwam toen hij een aantal Zuid-Amerikaanse collega’s moest ontvangen. We probeerden daarbij aannemelijk te maken dat de gearresteerde niets te maken had met de Surinaamse overheid en met name het kabinet van de president. De president zou zich in dit kader over hem ook tegenover de pers hebben uitgesproken. Nu horen wij dat de president zijn aanvankelijk plan om de general assembly van de VN toe te spreken heeft laten schieten. Critici brengen terecht het gewijzigd plan in verband met de arrestatie van de andere Bouterse. Elke move die de president maakt, zal een aantal conclusies opleveren. Waarom de president ervoor kiest om niet te gaan is een vraag. Wij dachten dat nu de Surinaamse president het voorzitterschap van de Unasur op zich heeft, er redenen aanwezig zouden kunnen zijn om erbij te zijn, weliswaar niet met een koninklijke delegatie. De zoon van de president wordt vervolgd in dezelfde Amerikaanse staat waar de VN-vergaderingen plaatsvinden. De president heeft laten merken dat hij als vader wel een relatie heeft met zijn onafhankelijke zoon en dat zijn reilen en zeilen zijn verantwoordelijkheid zijn. Afgaande van de gebleken relatie die er tussen vader en zoon zou bestaan, zou tenminste verwacht moeten worden dat de president van de gelegenheid gebruik maakt om zijn zoon te bezoeken. Maar wat als zou blijken dat de president zijn zoon tijdens zijn Amerikaanse bezoek niet heeft bezocht? De conclusie zou niet getrokken kunnen worden dat vader en zoon niets met elkaar te maken hebben, omdat ze van elkaar zouden zijn vervreemd gedurende een aantal jaren. De antwoorden zouden elders worden gezocht en wel dichter bij de bewegingsvrijheid van de president. Een kernpunt van de campagne die door het Nieuw Front tegen de NDP zou zijn gevoerd en tegen het presidentschap van Bouterse, is zijn beperkte bewegingsvrijheid in het kader van een rechterlijke veroordeling en beweerde internationale opsporing die op zijn naam zouden staan. Bij het verkrijgen van het presidentschap is een aantal maanden de tijd genomen om aan te tonen dat de waarschuwing dat onze president niet zou kunnen reizen niet op waarheid berustte. Er werd een aantal reizen ondernomen en er werd tegelijkertijd een geïntensiveerde buurlandenpolitiek gelanceerd. Het buitenlands beleid zou zich meer richten op de regio en een aantal landen dat zich niet stoort aan een aantal zaken. Door de presidentiële pr werd steeds benadrukt dat het verhaal van het isolement niet klopt. Intussen is in de politiek dit onderwerp gaan luwen. Een achterwege laten van een bezoek zou wat gebouwd is op dit stuk, weer kapot maken. Maar welbeschouwd is het punt toch wel actueel. De conclusie kan getrokken worden dat het niet bezoeken van de VN-vergadering te maken heeft met de mogelijkheid om een bezoek af te leggen aan de zoon. Geconcludeerd wordt ook dat een ontmoeting van de president met bijvoorbeeld Caricom-leiders tot gênante situaties zou kunnen leiden. We weten zo dat vooral in Jamaica felle stukken in de krant zijn geschreven om president Bouterse te weren van het pro tempore voorzitterschap van de Caricom. Die gevoelens zijn weer geuit recentelijk. Bovendien weten wij dat in het Haïtiaanse parlement het contact tussen de staatshoofden van de twee landen tot een tumult heeft geleid. Bovendien weten wij dat de Amerikaanse president de gewoonte heeft om de staatshoofden (en hoge diplomaten) die de general assembly bijwonen voor een maaltijd uit te nodigen. Dit kan nu weer plaatsvinden. Nu is het officieel zo dat Amerika zit achter de arrestatie van de zoon van onze president. De president heeft zich over deze arrestatie uitgelaten als te zijn een plan van Amerika om naar het blijkt hem te schaden o.a. vanwege zijn betrokkenheid bij Unasur en misschien ook close connecties met Venezuela en de Alba. In de diplomatie laat men elkaar in zijn waarde, maar de body language zegt veel. Suriname is vanwege de kleinschaligheid van de economie en de militaire kracht, geen wereldmacht. De president zou in een verklaring het hebben gehad over de ‘timing’. Alhoewel de Amerikaanse president grotere bedreigingen van wereldformaat kennelijk hoger op zijn agenda moet hebben, zou het toch een vreemde vertoning zijn om in een setting te zitten en te kijken naar de hoofdtafel van de gastheer (met de belangrijkste gasten) onder wiens verantwoordelijkheid je zoon in een complot is gearresteerd met de juiste timing. Het niet bezoeken van president Bouterse van deze jaarlijkse setting terwijl hij ter plekke is, zou ook vraagtekens opwerpen.
Eerder is al gezegd dat de reden van de voorbereiding van de jaarrede, niet opgaat. Deze jaarrede zou al in het verleden zijn opgeschoven, alhoewel daarop wel kritiek is geuit. Geconcludeerd kan worden dat het niet vetrekken van president Bouterse wel degelijk te maken zou kunnen hebben met het vastzitten van de presidentszoon enkele minuten verwijderd van het VN-hoofdkwartier. Dat de president in een gênante positie zit met de arrestatie, die nu verlengd is en wellicht uitzicht geeft op een veroordeling, laat zich voorstellen. In de marges gebeurt er veel tijdens de UN general assembly en er zijn uitnodigingen die men moeilijk zou kunnen afslaan, vooral die waar een selecte groep naar toe moet. De arrestatie van de zoon van de president in verband met wapen- en drugssmokkel, iets waarmee ook hij in verband is gebracht, maakt zo’n UN general assembly een moeilijke zaak. Concluderend kan dus wel gesteld worden dat de arrestatie wel impact heeft op het diplomatiek functioneren van Suriname. In dit kader is dus het een wel met het ander verbonden.
