De Caribische landen hebben een evenement geïntroduceerd onder de naam ‘Carifesta’. Het hoofddoel hiervan is om de vriendschapsbanden tussen de landen in het Caribische gebied nauwer te kunnen aanhalen. Dit evenement is van culturele aard. Dans, muziek, kunst en andere artistieke werken zoals van schilderkunst en aardewerk van elk der deelnemende landen wordt ten toongesteld. Carifesta wordt volgens afspraak, om de twee jaar, in een ander land gevierd. Het is een adequate wijze van uiting van vriendschap naar elkaar toe. Suriname is ook lid van deze organisatie. In het jaar 2003 had Suriname reeds een Carifesta georganiseerd. Het was toen Carifesta VIII. Het duurde van 24 augustus tot en met 30 augustus. Ook toen was er op de gezichten van de deelnemers een duidelijke uiting van vreugde en tevredenheid te merken. Het geheel was ook via de televisie in de huiskamers te volgen. Toen al bleek het dat er in Suriname personen zijn met organisatorische talenten. Carifesta VIII werd daardoor succesvol afgesloten. Het is ons land wederom de eer te beurt gevallen om Carifesta XI te organiseren. Na maanden van gedegen intensieve voorbereidingen werd op vrijdagavond 16 augustus dit evenement op een professionele wijze door president Bouterse geopend. Er was een uitgebreid, landelijk programma opgezet. En dat ging door tot de laatste dag, tot het einde van die activiteiten. De deelnemende landen mogen met tevredenheid terugblikken op het gehele Carifesta XI gebeuren in Suriname. Het Surinaamse volk mag heel trots zijn op de verschillende commissies en hun leden die ons land op zo’n voortreffelijke wijze hebben weten uit te dragen. Er valt veel te leren uit deze eenheid van mensen. Mensen op aarde worden in vele rassen onderscheiden. De vreedzaamheid die onder de rassen zoals bij Carifesta wordt getoond geeft duidelijk aan dat alle rassen schepselen zijn van de ene Schepper van hemel en aarde. Anders is dat bij culturen waarbij er andere goden worden vereerd en of gediend. Die zijn niet met elkaar te verenigen en dit vanwege hun eigen tradities. Het zijn namelijk deze culturen waaraan velen zich sterk gebonden voelen, die mensen van elkaar doen scheiden en niet de rassen zoals sommigen dat wensen uit te leggen aan anderen. Doordat mensen zeer getrouw zijn aan de zeden en gebruiken van die goden is het voor hen niet mogelijk zich op basis van het geestelijke, zich gemeenschappelijk aan te sluiten bij elkaar. En dit valt op te merken in alle delen van de wereld. Er zijn ook mensen die niet in het bestaan van een Opperwezen, de Schepper van hemel en aarde geloven. Zij voelen zich zogenaamd als een vogel zo vrij. Maar wij beseffen wel dat alle voorwerpen die de mens in gebruik heeft ook wel een ontwerper heeft. Evenzo moet het tot ons allen doordringen dat er ook een Opperwezen moet zijn dat de mens heeft geschapen. Bekijk maar het eigen beeld en dat van de medemens met de bijbehorende ledematen die alle het zelfde zijn. Zie verder de rangschikking van de vingers en de duim en de functie van elk. De mens zou zonder de tenen zich niet staande kunnen houden en of rechtop lopen en rennen. Kijk ook naar de vingers en onze tenen. We hebben een linker- en een rechterzijde. Belangrijk is echter dat betrokkenen wel degelijk onderscheid kunnen maken tussen het goede en het kwade in hun handelingen ten opzichte van de medemens.
Edward Marbach
