Sportcolumn – De rancuneuze aanbrenger

We hebben aardig geboerd op de Carifta Games. Sporters gefeliciteerd, prima gedaan en het smaakt naar meer. Hopelijk zullen jullie carrières niet getorpedeerd worden door rancuneuze en ordinaire vetes tussen geweldige Bonds Bonzen. Zo was het vorig jaar raak bij de atletiekbond welk nu onder legitiem leiding van Letitia Vriesde staat, hèhè. Ze was oh zo blij, zelfs het woord euforisch viel. De atleten hebben op de 42ste Carifta Games zes medailles weten binnen te slepen. Gelukkig zegt ze in tegenstelling tot politici dat nuchterheid de boventoon moet voeren. Tja, ze had ook geen keus gezien de bestuursellende waarin de atletiekwereld in kondre was geraakt. Tjonge, wat was dat een schaamteloze vertoning. Atleten werden de dupe, ze mochten niet meedoen aan internationale meetings. Ja Letitia, we zijn het niet vergeten noch zijn jullie vergeven. Maar het leven gaat ook in Aleppo, Syrië, gewoon door. Ik kan niet stellen gezien wat er eerder gebeurd is dat een ieder van Letitia houdt, maar ik wel. Ik heb haar altijd een heel sympathiek mens gevonden en hoogstwaarschijnlijk Bas ook. Maar goed, we gaan door en ik ben benieuwd wat voor innovatieve aanpak voorzitter Letitia in mind heeft. Sporters moeten ten alle tijde de mogelijkheid krijgen om hun ding te mogen doen. Sporten werkt bij beloftes als opium en kan heel verslavend zijn en gelukkig anders hadden we Letitia niet kunnen bewonderen op internationale banen.
Eenmaal ik het over bewonderen heb. Ik kan niet echt snappen wat zo leuk is aan de AVD.  Je ziet mensen langs de straat haast betoverd ernaar kijken, vooral kleintjes. Heel leuk dat de jeugd zo intens kan genieten. Waarschijnlijk ben ik te oud en ver van de huidige realiteit, laat me het maar daarop houden. Doch snap ik niet dat de organisatie nooit met iets nieuws komt. Er is geen innovatie; niets is nieuw. Je ziet groepen achterelkaar lopen, vaak zijn ze saai ook nog. Op de eerste dag stond ik samen met Faried Pierkhan ernaar te kijken voor het gebouw van RBN. Ik probeerde steeds dat ene vonk te ontdekken. Alleen een groep die zich aangekleed had met lichtjes deed me hart effe sneller kloppen. Voor de rest was het gewoon leuk, meer ook niet, maar nogmaals met leeftijd komt pessimisme. Wat het ook minder leuk maakt is een minister van Sport die met rancune en wrok loopt. Wat een vervelende manneke is die gast. Hij geeft me alle reden om hem te blijven plagen. Dit moet ik aan u doorgeven; het is hilarisch maar toont vooral aan dat deze minister er als een ‘blinde darm’ bij hangt. Kunt u het volgende voorstellen? Ik stond langs de staat en daar kwam hij in tempo aangelopen; recht voor zich uitkijkend; mij had hij al lang in zicht, dus kon het niet anders dan als een gebeten hond zich arrogant op te stellen en niet eens het op kunnen opbrengen om gedag te zeggen en dat dames en heren moet een minister van Sport- en Jeugdzaken voorstellen. Derryl Boetoe die naast hem liep kon dat wel. Derryl zei zoals het betaamt gedag. Even voorbij mij kwam de stoet tot stilstand. Deze rancuneuze aanbrenger kon het niet nalaten om bij Derryl over mij te klagen. Weet u heer minister; liplezen is ook in mijn repertoire. Gezien de velen schandalen die aan deze regering kleeft, is het eigenlijk niet verwonderlijk dat er spookministers zijn aangesteld. Weet u heer minister; uw voorganger heb ik harder aangepakt dan u. De heer Abena moet ik meegeven dat hij de humor altijd wel kon inzien. Paul heeft mij zelfs aangeboden met kapotte knie in orde te maken, daarom is hij een radio guru; Oud Goud met Paul! U, heer minister zou heel graag mijn been willen amputeren. Het siert een minister niet om het debat te ontlopen en staatsvijanden te zien. Voor de zoveelste keer, houdt de eer aan jezelf! [email protected]
 

error: Kopiëren mag niet!