De concentratie van wetenschap en wetenschappers behoort plaats te vinden op onze universiteit. Geklaagd wordt dat dit niet het geval is. Evenals de rechterlijke macht zou ook de campus een enclave zijn. Docenten komen niet gemakkelijk binnen, omdat men een zekere wetenschappelijke bagage, activiteit en affiniteit kan aantonen. Connecties worden beweerd altijd een meer doorslaggevende rol te spelen, weliswaar met uitzondering van promovendi waar het heel moeilijk wordt om de personen te weren. Onze universiteit is geen centrum van wetenschapsbeoefening. Dat heeft te maken met infiltratie van de politiek in de universiteitsleiding, al een hele tijd. Docenten worden dan normale werknemers, het doceren wordt een beroep. Speciale functies worden dan geregeld. Nu is het dagelijks bestuur van de Maatschappijwetenschappen naar huis gestuurd. Deze faculteit heeft het grootste studentenbestand. Op deze faculteit is het ook mogelijk geweest dat kersvers afgestudeerden binnen korte tijd in vaste dienst worden genomen. Er hapert veel aan onze universiteit. Onze campus is in de eerste plaats niet verbonden aan de maatschappij, aan de maatschappijproblematiek. Docenten zijn vaak niet op de hoogte van de oplossingen waarvoor studenten opgeleid moeten worden, de praktijkervaring ontbreekt. De oplossing van de maatschappijproblematiek geeft mede bestaansrecht aan de universiteit. Ontdekkingen worden niet gedaan op onze universiteit, proeven en metingen worden niet verricht of niet gedeeld met de burgerij. De universiteit publiceert heel weinig. Docenten zouden verplicht moeten zijn om zich te verheffen van slechts academicus, naar wetenschapper. Publiceren van onderzoek, gericht op de maatschappijproblematiek, is nagenoeg afwezig vanuit de universiteit. De leiding van de universiteit ziet geen taak voor zichzelf om leerlingen op het jongere niveau meer te interesseren voor bètaopleidingen. Er zijn richtingen op Maatschappijwetenschappen die uitpuilen, terwijl tegelijkertijd de arbeidsmarkt steeds krapper wordt voor deze groep. Een voorbeeld is de rechtenopleiding. Hier moet wel opgemerkt worden dat er het laatste decennium een noodzaak is ontstaan voor activiteit van meer juristen door het belangrijker worden van internationale regels en internationale afspraken. Maar dan nog is een overschot voor te stellen. Op de universiteit zijn er ook opvangcentra, net als op het middelbaar niveau. Op dit laatste niveau zijn het de onderwijsopleidingen, op de universiteit is het de rechtenopleiding. Een deel van de mensen die op de universiteit koste wat kost wil/moet studeren, zit in een verkeerde richting, dus de richting waarvoor men niet bewust kiest. Het leesgedrag is achteruit gegaan, omdat het hele systeem in het land besmet is geraakt met het ‘1 A4-tje’. Studenten zijn mondiger en hebben vaker de neiging om de kwaliteit van docenten te bespreken. Er zijn bovendien docenten die jaar in jaar uit het hebben kunnen volhouden om bij elk tentamen slechts 5-10% van de deelnemers te laten slagen. Waarover studenten ook klagen, is de begeleiding bij stages en bij het afstuderen. Studenten hebben het extra moeilijk met hun thesis, omdat de begeleiding te wensen overlaat. De oorzaak is weinig aandacht van docenten vanwege de werkdruk die op ze rust. Desalniettemin praat de faculteit niet over vacatures of sollicitatieoproepen. Studenten worden onvoldoende getraind in het schrijven van korte en langere wetenschappelijke stukken. Maar waar het bij het laatste ontheffingen om gaat, is de leiding van Maatschappijwetenschappen. Leiding geven aan deze faculteit moet niet gemakkelijk zijn. Veel en regelmatig afstemmen, is hier van belang. Waarin wij ook beter kunnen worden, is de begeleiding van studenten die dreigen te stranden. Dat zou een heleboel verkwisting voorkomen. Maar ook begeleiding en monitoring van docenten is noodzakelijk om burn-out te voorkomen en continue vorming te garanderen. De universiteit moet nu ook meer informatie verschaffen via haar websites. Een aantal studierichtingen is leeg en belooft al een hele tijd dat er informatie komt. Wij gaan ervan uit dat het bestuur van Maatschappijwetenschappen op een formeel correcte wijze is bedankt. Gesteld wordt dat een ‘ledenvergadering’ het bestuur van Maatschappijwetenschappen kiest. Is het dan niet deze ledenvergadering die de zaak moet terugdraaien. Het bestuur van de universiteit had in principe eerst ruimte moeten geven aan de leiding van Maatschappijwetenschappen om het een en ander te verbeteren en te peilen of het daartoe bereid was via overleg. Wat hoogst opmerkelijk is, is het feit dat er een interim management wordt benoemd met aan het hoofd iemand die inderdaad zoals ook elders wordt beweerd, zijn handen vol behoort te hebben aan het managen van een energieorganisatie die niet getypeerd kan worden als klantvriendelijk, productief en efficiënt. De vraag is hoeveel tijd deze meneer zal hebben met een tweede zogenaamde ‘leleku’. Moest het interim management uitgerekend aan deze meneer worden overgedragen? Moet het niet gaan om iemand die onderlegd is een of meerdere van de disciplines waarin onderricht wordt op Maatschappijwetenschappen? Gedurende 7 maanden zal de directeur van EBS dus zijn energiebedrijf verwaarlozen om orde op zaken te stellen op de universiteit. De EBS-leidinggevende is recent in de media geweest om een aantal vragen gesteld door DNA-leden aan de president te helpen beantwoorden. Veel kon uit de antwoorden niet worden gehaald, naast de vinger terug wijzen. Personen met een korte lont zullen de zaak niet gemakkelijk op de universiteit op orde kunnen brengen. De voorzitter zou wel uit zijn brief hebben doen blijken dat met het net afgezette dagelijks bestuur hervormingen niet mogelijk waren. Waarvoor gewaakt moet worden, is dat de politiek een stevigere grip dan eerder krijgt op de universiteit. De trend van politisering van de universiteit, ingezet onder de zogenaamde oude politiek en voortgezet door de nieuwe, moet worden gestopt. De universiteit moet niet verder worden gecorrumpeerd met politici die hun macht zullen misbruiken. De universiteit moet weer teruggegeven worden aan de wetenschap en wetenschappers.
