Een teleurstellend jaar waarin de vele beloften aan het volk gedaan, zijn uitgebleven. Het jaar 2012 nadert langzaam maar zeker haar einde. Het eveneens beloofde streven naar welvaart en welzijn is helaas ook niet uit de verf gekomen. Uit het beleid over het algemeen noch uit de verhoudingen met het buitenland van deze regering kan met goed fatsoen worden vermeld dat er duidelijke, zichtbare en hoopvolle resultaten zijn geboekt. Zoals blijkt hebben zowel onze speciale buitenlandse afgezant (de voorzitter van de PL) als de ons steeds voorgehouden vele investeerders ons jammer genoeg in de kou laten staan. De laatstgenoemden zouden immers in lange rijen staan en zich beijveren om als eersten aan de beurt te komen met hun waardevolle investeringen. Dat er ook zo goed als niets van deze beloften verwezenlijkt is, ligt zeker niet aan onze nationale carrier. Die stelt door de vele behoeften die ons staatshoofd heeft aan plotselinge reizen om Suriname bekendheid te geven, alleen Surinaamse reizigers teleur. Het kan zijn dat de investeerders uit het Verre Oosten, Azië, of vanwege de grote afstand of door onbekend-zijn met de juiste ligging van ons land, nog op zich laten wachten. Waarschijnlijk zijn ze wel onderweg, maar door opgelopen vertragingen in het drukke luchtverkeer naar ons land zijn ze nog niet aangekomen. Door onze speciale buitenlandse afgezant te belasten met de uitleg in een vreemde taal nota bene, waar Suriname precies ligt, kan ook wel ertoe hebben geleid dat zelfs de kleine afstand-leggers uit de grote groep investeerders hun gezicht nog niet hebben (kunnen) laten zien. Dat hun afwezigheid inderdaad daaraan te wijten kan zijn, is wel het bestuderen waard. Enkele andere niet uit het oog te verliezen belangrijke redenen van hun afwezigheid zijn misschien ook wel de intussen mondiale bekendheid van onze hoogste functionaris, de fel omstreden Amnestiewet alsook de op handen zijnde benoeming van integere functionarissen bij het Constitutioneel Hof, en last but not least, de functionering van de Trias Politica. Weliswaar misschien ook een reden van minder hoog gehalte, de beleving van ons volk van de broze, wankelende democratie en de vreemde vorm van vrijheid van meningsuiting in ons land.
In de wereld van vandaag vallen deze bedenkingen het meest op. Niet uitgesloten moet worden het verre van schoon verleden van de buitenlandse afgezant. Het kan sijpelend aardig zijn gaan lekken met nogal grote druppels op de vloer van de bezochte landen. Wie weet! De politieke keuze van ons staatshoofd voor zo een gevoelige missie en integere functionaris, lijkt ons niet de juiste te zijn geweest. De voorkeur geven aan een persoon met niet alleen een schoon verleden maar ook nog iemand die gedegen kennis van zaken heeft over zo een belangrijke materie als het verkopen van de mogelijkheden die een derdewereldland als ons land Suriname te bieden heeft, zou in deze zakelijke wereld zichtbaar zijn.
De “One-China-politiek” van ons land blijkt ook verontrustende vormen te hebben aangenomen, die, als de tekenen niet bedriegen, regelrecht koersen naar een zoveelste politieke partij met slechts bepaalde bewoners afkomstig uit het oosten. Als deze trend zich blijft voortzetten, kan er nu reeds het woordje spoedig in de mond genomen worden. Er zijn gelukkig ook wel enkele positief te noemen gevallen. Zo bijvoorbeeld de eindelijk op gang gebrachte, maar weliswaar op laag tempo draaiende woningbouw; de populaire, maar veel besproken naschoolse opvang; de alsnog te verwezenlijken verhogingen van de sociale voorzieningen aan ouden van dagen; het waardevast maken van de overheidspensioenen en tenslotte de opening van de cassavefabriek. Al deze genoemde positieve gevallen vallen echter in het niet als we die vergelijken met de negatieve handelingen, de minpunten wel te verstaan. Bovendien zijn wij ook nog beducht voor de gevolgen.
Wij beginnen met te noemen de ontstane verwarring in de leiding van het ministerie van Buitenlandse Zaken, over de verrichtingen van de ambassades in België en Frankrijk, handelingen en uitingen die niet in de richting van kennis van zaken inzake de moeilijke materie wijzen. Over de geopolitiek bijvoorbeeld blijken er veel misverstanden te bestaan onder de intellectuelen. Enkele van deze misverstanden zijn bijvoorbeeld het negeren van de rechterlijke macht en het aan hen onthouden van enkele noodzakelijke benodigdheden om hun grondwettelijk werk optimaal te kunnen verrichten; het negeren van DNA en hen op gezette tijden in plaats van hen ook als zodanig te behandelen, juist als een poppenkast te beschouwen; het eveneens negeren van de maatschappelijke groepen zoals de vakcentrales en hun bonden alsook andere belangrijke actoren in deze samenleving; wet en recht welke is verankerd in de Grondwet wordt vrij regelmatig met de voeten getreden en vertrapt; de comptabele wetten en de Rekenkamer worden als niet bestaand beschouwd; heel duidelijk ontbreekt de begrotingsdiscipline. Naast al het voorgaande is het heel opmerkelijk dat de regering zich wat het financieel beleid betreft, gedraagt als een land dat het breed heeft en het daarom breed laat hangen. U volge slechts de handelingen bij de donoruitgaven aan studenten en hun notabelen uit Cuba; het enorm bedrag aan euro’s welke is verkwist aan het jaarlijks geldverspillend gebeuren in de Bijlmer onder de naam Kwakoe; de enorme kosten verbonden aan de onafhankelijkheidsviering in ons rijstdistrict Nickerie zonder rekening te houden met het heen en weer vervoeren van materiaal en materieel voor slechts één dag, één parade; het geheel voor andere wazige doelen besteden van de middelen welke uitdrukkelijk waren bestemd voor de dijken te Commewijne en Coronie, zonder vooraf toestemming van DNA te vragen; de vertoonde nalatigheid inzake het herstel van de brug bij Carolina en de ontbrekende regelmatige zorg van de schade door rukwinden ontstaan te Galibi; de nodeloze uitgave aan dollars (schadeclaim) aan de bekende bruggenbouwers uit Nederland. En zo zouden wij kunnen doorgaan met de opsomming van de vele minpunten van een beleid dat welvaart en welzijn zou moeten beogen. Dat het beleid van alle kanten rammelt, is publiek geheim. Heel jammer is het dat er nog steeds niet wordt ingegrepen en geruchten doen de ronde dat zelfs de Centrale Bank nu zijn buikje al vol van heeft. Het lijdelijk toezien hoe het land ten onder gaat, strookt niet met de disciplinaire vakopleiding die de president van de Centrale Bank heeft gekend. Wij weigeren daarom hardnekkig aan de geruchten geloof te hechten.
Waarin wij wel geloven, is dat er op het ministerie van OW als nooit eerder zoveel niet nader te noemen onregelmatigheden zich met de regelmaat van de klok voordoen. Het gegrond vermoeden aan corruptieve handelingen wordt via de “mofo koranti” vlot verspreid. Dat de leiding van het land kennis van de onregelmatigheden draagt, wordt gevoed door het steeds uitstellen van de behandeling in ons hoogste College van Staat van de veel besproken corruptiewet, die maar op zich laat wachten.
Een nog grotere verdeeldheid onder het volk wordt het uiteindelijk resultaat als de leiding in het land zich blijft gedragen in deze trend. Wie inderdaad van het land houdt, zal straks moeten blijken. Wij van onze kant hopen voor ons geliefd Suriname het beste in het nieuwe jaar.
