Suriname is sedert 25 november 1975 “onafhankelijk”. Wel, dat is wat de regeerders van toen ons hadden voorgehouden. Maar in werkelijkheid is dat gebeurd op 25 mei 2010. Er zijn regeringen tussen 1975 en 2010 gekomen met heel veel fabels, maar wat was het resultaat? Welke productiebedrijven zijn er opgericht? Wat was ons eigen inkomen? Ons voormalig moederland was Suriname een X bedrag schuldig, waar de voormalige regeringen op rekenden. Dus waarom je hoofd breken om bedrijven opzetten, wanneer je gewoon je hand kan uitsteken en geld kan bedelen? We kregen wel het geld (ons geld), maar aan ons werd direct ook gezegd hoe het uit te geven en wat precies ermee te doen. Het geld van Nederland werd ontvangen en weer terug gegeven aan Nederland in de vorm van betalingen voor importproducten uit Europa. Zijn er geen enkel andere landen in de wereld? Nee, want de regeerders van toen moesten uitvoeren wat Nederland hun opdroeg. Maar laat Nederland even er buiten. De huidige Surinaamse regering heeft grootse plannen om het land tot ontwikkeling te brengen. Maar ja, de situatie is thans zo erg dat zelfs de staat nu zijn eigen gratis uitgegeven gronden moet terugkopen om huizen, ziekenhuizen, scholen, enz. te bouwen. Hoe is dat nu toch mogelijk! Wie heeft dit alles in de hand gewerkt? Welnu, de vorige regering heeft een heel slimme manier bedacht om vrije gronden in kaart te brengen en die af te pakken. Ja hoor, de bekende Glis-praktijk. Gaat u voor het bewijs maar eens naar het Glis-kantoor en vraagt u waar van Suriname er nog vrij domeingrond aanwezig is. Wat u daar te horen gaat krijgen, gaat voor u niet gemakkelijk zijn. De vorige regering heeft ervoor gezorgd dat zeker de helft van ons land al is uitgegeven aan maar een handjevol familieleden of partijloyalisten. Zij hadden klaarblijkelijk al door dat zij niet meer aan de macht zouden komen, dus verdelen maar. Is dat goed? Moet men nog zo doorgaan? Er zijn regeringen gekomen en ook regeringen gegaan, maar ze hebben er nooit werk van gemaakt en ook nooit veranderingen aangebracht om te voorkomen dat delen van Suriname letterlijk als zoete koek verdeeld wordt. En ze noemen zich allemaal toch nog Surinamers en nationalisten. Honderden hectaren gronden werden/ worden uitgegeven aan partijloyalisten of verkiezingsfinanciers en dit allemaal hebben ze eigenlijk gratis gehad om ermee te speculeren, te verkavelen en naderhand voor honderdduizenden Euro’s te verkopen. Wat heeft de staat hieraan? Kunnen de DNA-leden geen beleid op dit stuk maken? Een struikelblok is dan wel het niveau van de DNA-leden. Gaat het ze echt wel lukken om hierover te discussiëren? De huidige regering heeft wel goede plannen om het land te verbeteren en te brengen naar grotere hoogten. Maar de controle is nog steeds zoek. Er zijn ministers die denken dat zij God zijn en zij doen dan ook precies waar zij zin in hebben. Niemand die hen ook maar een strobreed in de weg legt. Optreden tegen hun zou immers onherroepelijk leiden tot de val van de regering. Tot slot. President laat u zich niet misleiden ! Leg het uitgeven van honderden hectaren grond aan een en dezelfde persoon aan banden. Geeft u bouwkavels tegen een zachte betaling aan arme mensen die het daadwerkelijk nodig hebben. Voer constante controle uit op de gedane werkzaamheden en handelingen van uw ministers. Suriname is een gezegend land en zal vooruit gaan, maar we moeten dan echt wel bij onszelf beginnen.
R.D.
